Stan… voor jou !
Jij bent mijn mannetje heel speciaal,
anders dan anderen zowel verbaal als non verbaal
Communiseren is niet jouw ding, bondig kort met kreten heeft voor jou meer zin
Als ik wat vraag gebeurt dat niet op dat moment,
je wilt het wel maar pas als jij er aan toe bent
Als jij iets wilt moet dat vaak wel meteen,
geduld om te wachten is dan ver heen.
Gevoelens van anderen begrijp je niet,
je eigen gevoel is beperkt: vrolijk verbaasd en verdriet
Gefrustreerd door de prikkels om je heen,
vol onbegrepen gevoelens van top tot teen.
Je raakt snel afgeleid door de dingen in je omgeving,
voor ons iets normaals voor jou een extreme beleving.
De beelden die te snel op je afstromen,
de geluiden die overweldigend doorkomen,
plotselinge gebeurtenissen verstoren je duidelijke beeld,
je raakt overstuur als iemand zomaar ineens met je speelt,
plotselinge aanrakingen kun je ook niet plaatsen,
dan wil je het liefst iedereen van je af kaatsen.
Te vol zijn door alle prikkels van buitenaf
moeite om alles te verwerken en dan doe je soms heel maf.
Dan zegt men dat is een branie met veel pit,
niet wetende dat de wereld voor jou anders in elkaar zit.
Of de mensen zeggen het ligt aan de opvoeding dat doe je niet goed,
maar een normale opvoeding werkt bij jou helemaal niet zoals het werken moet.
Anderen zeggen je moet hem aanpakken dan zal hij wel leren,
niet wetende dat dat jou alleen maar meer zal frustreren.
Gelukkig zeggen mijn autisme-bekenden dat ik niet twijfelen moet,
hoe jij met hem omgaat werkt therapeutisch, dat doe je super goed.
Het is voor anderen altijd erg makkelijk praten,
ik ben benieuwd hoe ze ermee om zouden gaan als ze in deze situatie zaten.
Voor “normale mensen” is het ook moeilijk om als autist te denken,
maar structuur, rust, duidelijkheid en ruimte is het beste wat je jou kan schenken.
Als ze zich een beetje in autisme zouden verdiepen,
zouden ze jou niet steeds in een moeilijke positie kiepen
Als iedereen jou als autist behandeld en bekijkt,
Ben je helemaal niet zo verkeerd dan je soms lijkt
En als ze rekening met je houden en rustig met je omgaan,
dan heb jij ook de kans je mannetje te staan.
Bewust kwaad zit er bij jou niet in,
Als je begrepen word en jij kan zijn ben je juist erg vrolijk, lief en vol goede zin
Je moet alleen de kans krijgen om je rustig te ontplooien,
Dan zal je overal je vrolijkheid en liefde rondstrooien.
Jij bent en blijft mijn mooie mannetje en hebt mij moeder gemaakt,
ik zou je niet willen missen juist omdat jij mij zo diep raakt
We zijn er nog lang niet en geen idee wat nog op ons wacht
Wij komen er wel doorheen “Samen” is onze kracht
En al het geduld, de zorg en de tijd die ik besteed aan jou,
Bestempeld dat ik het beste voor je wil en hoeveel ik van je hou
Dikke knuffel van je mama
March 28th, 2011 at 22:52
Hoi meis,
Wat een mooi gedicht! Ik hou je niet zo goed bij als ik zou willen maar ik voel helemaal met je mee. Ik zie dat er helaas in de familie nog niets veranderd is.
Overigens….. ergens had ik onthouden dat O. er niet meer was? Of heeft het lot een andere wending genomen? Ik ben het ff kwijt ;0)
Nou meis, heel veel sterkte! Twijfel niet aan jezelf, want echt moeders weten het! Na 9 maanden in je buik stelt het op aarde niet veel meer voor om het zo maar te zeggen, oftewel jij kent je kind van binnen en van buiten. Anderen hebben makkelijk praten! Laat je niet kisten en volg je instinct.
btw…… had je nog meegekregen dat ik oma ben geworden van een kleindochter? Deborah (mijn dochter dus) heeft ons vorig jaar juli verrast met een heel mooi meisje Djulee ;0)
Knufs Astrid.