SevenHillsAngel©

daar ben ik weer
en ik ga dus al die mail ff binnenhalen… is wel heel veel, geloof ik, want heb gewoon 2 dagen niet achter die pc gezeten… zodra ik ook maar langer dan een paar minuten rechtop zat, dacht ik dat ik over mijn nek ging… denk niet dat het de griep was, zoals ik zondagochtend nog wel dacht, maar dat het echt van de koppijn kwam… die is nu weg en kan zelfs normaal op de bank zitten om tv te kijken, ipv te liggen met de ogen dicht ihhihi… af en toe heb ik nog wel een steek in de kop, maar goed, dat kan ook nog van de nek komen whahahah…
Ik zei tegen Semantha, later ook tegen Helmut en mijn moeder, dat het net is of ze me van bovenaf geen gezellige zondag gunnen… althans zo voelt het…
Huisarts zei gisteren, dat ik meer rust moest nemen… DUHHHHHH… wist ik natuurlijk al, want wordt me dagelijks door jullie ook al gezegd, maar is gemakkelijker gezegd dan gedaan… Niet alleen vanwege die hoofdpijn, maar ook mijn schouder… *lol*… maar goed, ik ging dus voor die hoofdpijn… dat zijn, zoals hij het ziet, zeker omdat het steeds op zondag is, de spanningen die dan van me afvallen, maar afgelopen zondag en dus gisteren, was wel heel drastisch, vond hij ook, maar kon wel, vooral omdat ik dus woensdag en zaterdag dingen gedaan heb, die ik dus eigenlijk niet mag, maar gewoon geweldig is… fietsen met Fleur, spelletjes doen met de kinderen terwijl Helmut zich aan het omkleden is (tikkertje –> ik mag niet rennen, eigenlijk *lol*)… ik moet mezelf dus in de hand nemen… ‘doe het dan in mate’… ja ok, gaan we proberen… ik heb me dus voorgenomen, ‘s avonds op tijd naar bed te gaan en ‘s ochtends maar niet meer om 3.15 uur er uit te komen, tegelijkertijd met Helmut (wat ik van hem ook eigenlijk niet hoeft, hij verklaart me voor gek), maar pas rond half 6, 6uur… hopen dat ik dat vol kan houden…
Het heeft denk ik, bij Helmut ook wel (deze reis hopelijk blijvend) de ogen geopend, dat als ik koppijn heb, het niet zo maar hoofdpijn is, maar echt goed… want hij was echt geschrokken, hoe ik er uit zag… Fleur wilde dat zij ziek was, zodat ik nergens last van had… ‘mama, waarom ben ik nou niet ziek… jij moet toch niet ziek zijn, je hebt al zoveel pijn’… *slik*, voor zo’n katje als ze op het moment is, deed dit dus ff voor flink wat tranen zorgen, maar goed… ik ga dus op tijd naar bed, later uit bed en dan maar hopen dat ik in ieder geval op zondag van die koppijn verlost blijf… die ene dag in de maand vind ik dan zo’n ramp nog niet, maar verder hoef en wil ik dat dus niet…

Leave a Reply