Rotzondag
Gisteren is een dag, die niet zo geweldig was als zaterdag, dus zoals ik verwacht had…
Begon al toen Helmut uit bed kwam om 9 uur, terwijl Fleur en ik al vanaf half 7 hier beneden zaten… Hij ging op de bank zitten en heeft werkelijk geen minuut stilgezeten… zat op de schopstoel denk ik, want tussen 10.00 en 10.15 uur was hij weg… richting zijn moeder… Op zich niets mis mee, maar niet als we een logé hebben, da’s een afspraak die we hebben, maar helaas Helmut belooft ’t een en doet ’t ander en daar hou ik dus niet van… zeker niet na het gesprek wat we vrijdag gehad hebben… Omdat iedereen (dus ook mijn ouders en zusje) altijd hun ei bij mij kwijt kunnen, dacht ik dus mijn ei ook eens kwijt te kunnen, maar er werd me door mijn zusje heel duidelijk gemaakt, dat ik niet moest zeuren en mijn kop moest houden… en dat in mijn eigen huis… Doordat Helmut dus zijn afspraak/belofte niet nakwam en dat ik van mijn zusje mijn kop moest houden kwam er bij mij dus een mega hoofdpijn opzetten… heb toen met een kwaaie kop Helmut gebeld (boven, zodat mijn zusje dat niet kon horen) en hem bedankt voor zijn mega-actie… Het is toch wat, heb ik met Helmut geen gezeik om zijn familie, dan heb ik om hem en zijn familie ruzie met mijn eigen zusje… dat deed zeer… maar wat de gevolgen waren was nog erger… kreeg een heftige discussie met Helmut toen ie thuiskwam, ben naar boven gegaan en mijn zusje begon zich wederom mee te bemoeien… zelfs de woorden ‘Anneke, er valt ff niet te praten!! ’ hielpen niet… ze bleef doordrammen en daar hou ik dus niet van… van Fleur accepteer ik dat gedram en gedrein niet en van een volwassen vrouw al helemaal niet… en toen ik voor de zoveelste keer zei, dat er niet te praten viel, dat ze me gewoon ff met rust moest laten klapte ze met deuren en riep dat ik haar zusje niet meer was… ze heeft der spullen gepakt en gooide met deuren alsof ze thuis was… En toen plofte ik… ze liep al buiten, bijna de straat uit toen ik dus de deur open deed en riep, dat ze met mijn spullen niet hoefde te gooien… Heb Helmut toen gezegd, dat ie bedankt werd, terwijl hij er eigenlijk (diep van binnen weet ik dat heel goed) niets aan kon doen… heb weer een lesje geleerd, van je eigen familie moet je het hebben … Heb haar zelfs nog gebeld om te zeggen, dat als het zo bleef regenen, ze terug kon komen, zodat ze niet al te nat werd, maar voor mijzelf had ze ff afgedaan… Ik behandel der met respect, maar kreeg het niet terug en dat heb ik der laten merken…
Met Fleur had ik heel veel meelij… het was niet mijn bedoeling, dat zij ermee geraakt zou worden, maar toen ik mijn fietssleutel pakte, mijn tas en portemonnée, begon ze te huilen ‘mama, ik luister toch… mama niet weggaan, mamaaaaaaa… IK luister….’… dat deed zeer, mijn meisje, die zo huilde en schreeuwde… heb haar gezegd, dat mama weer terugkwam… moest ff afkoelen, want voelde me echt kl*te… en dan die koppijn erbij… Ben naar de Shell gefietst, heb een pakje sigaretten en beltegoed gekocht en via het station (wilde kijken hoe laat de bus vertrok) weer naar huis gereden… Thuis bleek mijn zusje hier ook nog geweest te zijn. Helmut had haar gevraagd, wat er gebeurd was tussen ons en ze had gezegd, dat er woorden gevallen waren… Nou ja, woorden, ik mag mijn gal niet spuien, niet zeggen wat er op mijn hart ligt … moest mijn kop houden… ‘woorden gevallen’ … sorry hoor, als je dan ook de waarheid nog niet eens durft te zeggen… Helmut had haar ook gezegd, zei hij, dat het zijn schuld waarschijnlijk was omdat hij dus niet naar zijn moeder mocht van mij… Oei, dat was dus fout hè, omdat te zeggen, want hij mag van mij best naar zijn moeder, maar niet als er afgesproken is, dat als we bezoek of logés hebben we thuis blijven…
Ik ben vrijwel direct naar boven gegaan en op bed gaan liggen en werd om half 9 wakker gebeld door mijn moeder ‘Wat ben ik blij, dat je de telefoon op neemt en dat je gewoon thuis bent, Anneke heeft net gebeld en Anneke had het er zo moeilijk mee en … ’
Ik weet ik veel wat er allemaal aan de andere kant van de telefoon gezegd werd…
‘mam, ik heb hier geen zin in, je weet niet wat er gebeurd is en ik wil er niet over praten, ik heb het gewoon ff helemaal gehad, de een houdt zich niet aan de afspraken en als ik daar wat over durf te zeggen, wordt er gezegd dat ik mijn kop moet houden en als ik dan later zeg, dat ik gewoon ff niet wil praten, wordt er met mijn spullen gegooid en wordt er geschreeuwd dat ik der zus niet meer ben… daar komt bij, dat ik verga van de hoofdpijn, jij me wakker belt en ik gewoon niet wil praten, want er luistert toch nooit iemand naar mij als ik mijn ei kwijt wil, dus nu hoeft er ook niet geluisterd te worden, sorry’.
Mijn moeder geeft dan dus ook niet op ‘dus ze hoeft je niet te bellen, dan?’
aargh
‘nee ze hoeft me niet te bellen, als ik haar wil bellen, dan doe ik dat wanneer het mij uitkomt, tenslotte is ze toch ‘mijn zusje niet meer’… zoals ze zelf zei… ’
Ook hier was het dus zoals het altijd geweest is… anneke dit, anneke dat, anneke zus en anneke zo… dat was al zo toen we klein waren en ik denk dat dat altijd wel zo zou blijven… Heb mijn moeder duidelijk gemaakt, dat ze voor mij niets mee hoeft te brengen uit Parijs, waar ze vandaag naartoe gaat, alleen het drankje voor Fleur, dat ze niet ziek wordt in de bus, maar ook voor haar verder niks… en ook niet als ze over een maand naar Fréjus gaan… want liefde en respect kun je niet kopen… dat verdien je of dat verdien je niet… en mijn respect voor mijn zusje en mijn moeder is ff heel ver te zoeken… Ik moet op mijn eigen familie terug kunnen vallen en dat kan ik dus niet… blijkt wel weer…
Helmut en ik hebben ook nog gepraat, veel gepraat… want ook hij bleef foute opmerkingen maken ‘ik moet altijd smeken of ik naar mijn ouders mag’, zei hij … en dat is dus niet waar… Hij mag van mij best naar zijn ouders, maar niet als afgesproken is, dat we gewoon thuis zouden blijven … da’s 1 punt en 2 hij moet vrijwillig naar zijn ouders gaan en niet omdat er mensen in de familie zijn, die vinden dat hij moet, terwijl zijn 2 zussen verdomme komen wanneer het hun uitkomt… trouwens en dat heb ik hem ook gezegd (alweer) als er iets bij mij in de familie zit, kan ik 9 van de 10 keer niet, omdat er dus niemand is, die mij dan steunt… hij niet, maar zijn familie ook niet…
Maar het allerergste vind ik het nog voor Fleur… dat zij er gewoon midden in heeft gezeten… Nu is Fleur gelukkig niet moeilijk, maar heeft papa en mama wel duidelijk laten merken, dat ze die ruzies niet leuk vindt… ze heeft heerlijk buiten gespeeld met Quincy en Jamie… en mij wel tig keer verteld hoeveel ze van me houdt… Ik heb Fleur dat ook gezegd, dat wij van haar houden… heel veel… en dat ik voor haar door het vuur zal blijven gaan, tot aan mijn dood, maar ook dat ze de enige is voor wie ik dat doe… De rest van beide families kan het shaken… Dat is voorbij… mijn vader, daar wil ik nog wel wat voor doen, die bemoeit zich er niet mee… die weet hoe het is als er niet geluisterd wordt… Ik heb dus een ontzettende rotdag gehad… en het meest baal ik nog van de hoofdpijn die ik heb gehad gisteren, waardoor dus wederom alles anders liep dan verwacht…
Hopelijk gaat het deze week beter, maar ben bang, dat het vandaag net zo zal gaan als gisteren… dat de spanning tussen Helmut en mij te snijden zal zijn, want vanavond is dat ‘familieberaad’… en wat zou ik ze graag laten weten hoe ik over alles denk… maar ik hou me er buiten, dit is iets voor Helmut en zijn broers en zussen en niet voor de aanhang, want da’s niet eigen, vind ik… maar goed… wie ben ik… Ik word er overigens wel op aangekeken, dat ik niet meekom, niet door iedereen, maar wel door de meeste, want ik hoor (zo zeggen ze) er ook bij… Nou, dan mogen ze dat wel eens laten merken, vind ik… ‘waarom regelen jullie geen oppas, zodat Ardy er ook bij is? ’ … Helmut heeft dus gezegd, dat ik met mijn oma zit, die slecht ligt, dat ik dus vind, dat dit door hun onderling opgelost moet worden, zonder bemoeienissen van anderen… en dat ik het dus bull vindt een oppas te zoeken voor iets, wat voorkomen had kunnen worden, als één persoon zich normaal als schoondochter gehandeld had, en niet zoals ze nu gedaan heeft… Mijn schoonmoeder kan dus helemaal niets meer zelf… alles moet voor haar gedaan worden, zelfs schrijven kan ze bijna niet meer, omdat die ene persoon dus alles doet… maar dan ook echt alles… en ik heb Helmut gezegd, dat ik best mee wil, maar dat ik dan door iedereen binnen de familie uitgekotst zal worden, want ik hou mijn mond niet meer dicht… voor niemand niet… en hij hoeft ook niet te denken, dat ie straks (want daar ben ik dus bang voor) iedere dag bij zijn moeder langs kan gaan, want dan is hij dus nog fouter bezig… Ze zijn verdomme met 6en thuis, hij heeft 3 broers en 2 zussen en als ze nu allemaal 1x per week naar zijn moeder gaan moet dat al voldoende zijn… en dan ook nog allemaal een keer naar zijn vader, want die mag daar (vind ik) niet onder gaan lijden, zal het toch goed moeten komen, lijkt mij… niet dan… en daar wringt het Helmut dus… want als ze alleen maar naar zijn moeder kijken, gaat zijn vader er onder lijden, komt er daar niemand meer… en daar heeft ie een punt, want er zijn er dus die daar bijna nooit naar toe gaan… Helmut gaat dan in ieder geval nog naar beiden… maar ze moeten (de familie) niet gaan denken, dat Helmut straks op allemaal verschillende dagen zal gaan, want hij is nu al bijna iedere dag van de week weg… zit ik al alleen… en als ze iemand echt uit elkaar willen drijven, moeten ze hem dat ook nog gaan ‘verplichten’…
Hij kan gewoon 1x per week naar zijn moeder, 1x per week naar zijn vader … sorry hoor … maar de rest van de week zal voor mij en Fleur zijn en komt ie thuis met andere plannen, dan is het dus mijn beurt en zal heel de familie van den Berk bedankt worden… Want niemand, maar dan ook echt niemand, gaat mij vertellen hoe ik moet leven… dat accepteer ik van mijn eigen familie ook niet dus van de zijne al helemaal niet…
Sorry, dat ik dit hier nu allemaal weggezet heb, want er zijn toch ergere dingen op deze aardbol, maar moest het toch kwijt… en tja … jullie de enige zijn, bij wie ik dus wel mijn ei kwijt kan…
Aaargh
hoop ik dat het hier thuis beter gaat dan gisteren, dat Helmut zich aan zijn afspraken/beloftes houdt… dat ik eindelijk mijn nieuwe pincode binnenkrijg (want kan me geld niet aan)…
Om 9 uur komen ze vandaag de geiser en ketel nakijken, jaarlijkse schoonmaakbeurt en om 11.10 uur moet ik bij de huisarts zijn voor mijn voeten, maar ga het gelijk weer eens over de hoofdpijnen hebben en mijn schouder, die steeds weer opspeelt… maar moet ook nog over iets anders (wat ook voor de nodige spanningen zorgt) ff met de huisarts praten… hierover volgt later meer…
Gisteren wil ik zo snel mogelijk uit mijn geheugen wissen… er niet meer over praten… of me dat gaat lukken, geen idee… maar ik ga proberen het allemaal te vergeten…
*zucht*
Nou daar ben ik dan… we hebben tot ongeveer 19.00 uur vanavond voor buiten vertoefd samen met Joyce en de kids… was best gezellig, maar de ellende begon dus toen Fleur naar bed moest, Helmut wegging en ik dus dacht rustig in bad te gaan liggen… ik lig nog geen 10 minuten of Fleur begon al te krijsen en te doen… aaargh… heb dus niet lang kunnen badderen, voel me nog steeds vies, maar goed… niks aan te doen…
Als Helmut straks thuiskomt, tussen 22.00 en 22.15 uur moet hij thuis zijn, want hij en Sege moeten dan de banken buiten zetten, die komen ze van het grof vuil halen…
Ik ben heel benieuwd wat er allemaal besproken wordt… en ik hoop dat hij zich aan afspraken met mij houdt, want wat ie me afgelopen jaar geflikt heeft en dus afgelopen maanden ook weer een paar keer, gebeurt me niet nog een keer… ziet ie dat niet in, heeft hij een probleem… heeft ie sowieso, want ‘t interesseert me hoegenaamd niks wat er gaat gebeuren met zijn ouders, broers en zussen… klinkt misschien heel hard, maar als mensen niet oprecht in mij en fleur geïnteresseerd zijn of in mijn oma, dan zijn ze mijn interesse en respect ook niet waard, toch?? Datzelfde gevoel heb ik overigens ook heel sterk bij mijn eigen familie.. . mijn moeder zegt me vanochtend door de telefoon, dat zij mij zou smsen, ik daar op zou reageren en dat ze me dan zou bellen.. Niet dus.. ik krijg van mijn vader een smsje en een klein half uur later belt hij.. hij zou doorgeven, dat ze goed aangekomen was in Parijs.. weer een afspraak die met mij die niet nagekomen wordt, maar mijn zusje belt ze wel zelf.. Ik heb het op het moment dus helemaal gehad met de families.. behalve mijn vader, die was (voor zover ik het kon horen) oprecht geïnteresseerd hoe het met mij ging.. De hoorn ligt van de haak, want heb ook nog geen zin om met mijn zusje te praten.. en mijn mobiel staat uit.. wil vanavond (voorzover dat mogelijk is met Fleur die boven blijft dreinen en drammen) toch wat rust aan mijn kop.. baal als een stekker dat ik geen koptelefoon heb, zodat ik muziek op de pc aan kan zetten en ongestoord kan luisteren, maar ja.. is niet anders..
Fleur heeft vandaag veel buiten gespeeld, zowel op school als hier thuis, van af het moment dat we thuiskwamen uit school.. af en toe kwam ze huilend naar binnen, dan was ze Quincy kwijt.. mutsje is het wel hoor, af en toe (heeft ze van der moeder… zal het zelf maar ff zeggen, voordat het voor me gezegd wordt… * lol*
Duimend dat ze zo in slaap valt, zit ik nu dus lekker achter mijn pctje… wil kijken of ik wat lessen in psp9 kan maken, want dat schijnt toch weer heel anders te zijn in psp7…
