De woensdag
Gisteren heeft Fleur zowat de gehele dag buiten gespeeld samen met Quincy en later ook met Beau… en dan kwamen Hikran (spreek uit als nikran) en der broertje ook nog de hele tijd… kind mag ik niet… die heeft in de lades van mijn tafel en kast zitten snuffelen en sindsdien hou ik der wel heel goed in de gaten… want als je tig keer gewaarschuwd bent, doe je dat naar mijn mening niet meer… maar goed… Op een gegeven moment, rond half 11 denk ik dat het was, kwamen Fleur en Quincy hier achterom om in de achtertuin te spelen, kwamen die 2 ook mee… nou toen heb ik dus gezegd, dat Quincy hier speelde en dat het geen speeltuin was, dat zij met hun fietsen gewoon voor moesten gaan spelen… sorry hoor, maar dat doe je toch niet ongevraagd, kleuter of geen kleuter…
Om 11.55 uur zag ik Sege en Quincy richting school lopen en Fleur stond wat bij het hekje te lummelen… hihihi, dus ik zei dat ze binnen kon komen eten, maar dat wilde ze niet… Sege zei toen dat ze wel mee mocht lopen om Beau te gaan halen, nou je had Fleur moeten zien… rennen joh, bang dat ze Sege en Quincy niet meer in zou halen, maar goed… dus nog wat langer genieten van de rust hihihi…Ongeveer een kleine 20 minuten later waren ze weer terug en is Fleur toch nog een boterham komen eten om daarna dus te mopperen op Helmut, omdat hij de verjaardagskaart van PSV (in opdracht van haarzelf) verknipt had voor de kroon, die ze 18 mei mee moet nemen naar de PSV Phoxy junior club dag… eigen schuld dan toch, maar goed… mevrouw ging weer naar buiten en heeft daar gespeeld tot ongeveer half 6, toen moesten Quincy en Beau (en Jamie, die net thuiskwam van een kinderfeestje) gaan eten en ben ik begonnen met pannenkoeken bakken… Natuurlijk moest ik eerst beslag maken, want ik was te laat binnen (heb met Beau nog staan kaatsenballen)… Rond half 7 had Fleur alweer 4 pannenkoeken op, Helmut 3 en ik nog geen… maar goed, ik zou nog verder bakken en dan tussendoor wel wat eten… Fleur ging nog buitenspelen samen met Jamie en Beau, Quincy had straf en de meiden wilden/mochten niet zeggen waarom, want Joyce zou hierover zelf nog ff komen…
Tijdens het pannenkoeken eten vertelde Fleur wel dat ze samen met Quincy een hele zak chips op hadden, dat dat mocht van Joyce volgens Quincy… Bleek dus, toen Joyce rond 19.15 uur ook naar buiten kwam, dat ze met z’n tweetjes ongevraagd die zak leeg hadden zitten eten bij hun in de schuur… hihihi … Joyce kon er natuurlijk ook wel om lachen, want Quincy had eerlijk gezegd, dat hij tegen Fleur gezegd had dat het wel mocht van Joyce omdat Fleur volgens haar eigen zeggen nooit chips kreeg hier thuis… Joyce dus tegen Fleur gezegd, dat ze niet meer bij hun in de schuur mocht komen, net als dat Quincy dat niet meer mocht en tegen mij en Helmut grapte ze dat wij Fleur toch maar wat vaker chips moesten geven hahhaa… ik heb gelachen hoor.
Fleur is om half 8 naar bed gebracht en niet veel later sliep ze… doet der wel goed, geloof ik, dat buiten spelen… Ik heb hier tot ongeveer 10 uur gezeten (misschien was het zelfs wel wat vroeger) en ben toen ook naar bed gegaan, maar heb niet echt lekker geslapen…
Hoeveel pijn kan een mens verdragen
Nou dat was me weer een nachtje hoor… lig ik op tijd in bed… val vrijwel direct in slaap, maar werd ook alweer snel wakker… wat het is, weet ik niet hoor, maar slaap wel zo slecht de laatste tijd, dat het niet leuk meer is… had nu natuurlijk wel ff tijd om na te denken hoe ik die huisarts vandaag ga aanpakken, want jullie snappen natuurlijk wel, dat ik het hier dus niet bij laat zitten… zeker niet na wat ze me met Fleur geflikt hebben…
Ik weet dat ik sinds 1990 regelmatig hoofdpijn zou kunnen hebben… nu zullen jullie denken, wat is er toen gebeurd… Dat zal ik jullie vertellen…
Het is 1990, begin van de zomervakantie… ik had net te horen gekregen, dat ik naar het eindexamen jaar zou gaan toen ik ‘s ochtends naar beneden liep en me niet lekker voelde. Knallende hoofdpijn, zo had ik het toen nog nooit gehad en zei tegen mijn moeder, dat ik terug naar bed ging, want het ging echt niet… Mijn bed heb ik dus nooit gehaald… Ik werd 3 dagen later wakker in het St. Jozefziekenhuis, wat toen nog aan de Aalsterweg in Eindhoven stond. Aan mijn bed zaten mijn ouders, mijn zusje en de huisarts… Ik kreeg toen te horen wat er gebeurd was… Boven aan de trap ben ik in coma geraakt, zomaar uit het niets… Hoe ik beneden aan de trap lag, was geen prettig zicht voor mijn ouders en mijn zusje… Al foeter ik veel op mijn ouders en zusje… zij hebben mij het leven gered, want had mijn moeder niet mijn tong achter uit de strot gehaald (mijn huid kleurde al paars) en was mijn zusje niet als een hazewind naar de huisarts gerend op blote voeten door het park, had ik hier dus nooit gezeten. 8 weken (dus de hele zomervakantie) heb ik in het ziekenhuis gelegen (hierdoor was ik 20 kg aangekomen)… plat, want ik had een heel zware hersenschudding en alles was (zwaar) gekneusd… . Dat is een geluk geweest, dat ik in coma geraakt was en daardoor van de trap gevallen was, want was ik van de trap gevallen zonder dat ik in coma raakte, zou ik alles gebroken hebben, maar door de coma was alles verslapt. De laatste 2 weken in het ziekenhuis heb ik opnieuw moeten leren lopen, want dat kon ik niet meer, maar dat was het enige wat ik niet meer kon… dacht ik… tot ik thuiskwam… toen kwamen alle gevolgen dus naar buiten…
* Verminderd concentratievermogen
* Niet uit woorden kunnen komen
* Afwezig lijken, terwijl ik er wel ben… een leraar zei ooit eens tegen mijn moeder, dat ik tijdens de lessen zat te slapen en toen heeft mijn moeder gezegd ‘moet ze dan een been missen voor jullie merken dat ze nooit meer zo zal zijn als ze was’… (duidelijke taal toch)
* Vergeetachtig (dat zullen sommigen van jullie wel al gemerkt hebben) en zo zijn er nog meer ‘geestelijke’ gevolgen, die ik zo snel niet kan omschrijven.
* Als de zon schijnt en het is benauwd, kan ik beter binnen blijven, anders ben ik de rest van de dag ziek (heb ik in Zuid Europa geen last van… ander klimaat).
* Regelmatig hoofdpijn, van lichte hoofdpijn tot zware hoofdpijn dat ik er ziek van ben.
* Veel last van duizelingen, waar ik mee uit moet kijken, want voor ik het weet lig ik op de grond.
* Flauwvallen (al heb ik daar nu 1½ jaar geen last van gehad).
Dit waren gevolgen, die vrijwel direct duidelijk werden… Later kwam naar buiten dat ik mijn rug een flinke klap gekregen heeft (ongeveer 3 maanden later, tijdens de ‘gym’ op school) … en dat heb ik nog steeds. Mag niet meer vanuit de rug bukken, maar moet door de knieën.
Ongeveer een half jaar nadat ik uit het ziekenhuis was, kreeg ik last van mijn linker knie… de huisarts heeft altijd volgehouden, dat hij overbelast was … dit heeft hij een jaar volgehouden tot mijn moeder dus eiste dat ik een verwijskaart zou krijgen… Meniscus moest eruit… toen zaten we alweer in maart 1993, toen dat gebeurde…
Er is natuurlijk nog veel meer gebeurd sindsdien…
Zo heb ik doorgesukkeld tot september 2000, ik zat nog net in de zwangerschapsverlof… toen ik in een keer niet meer kon lopen… mijn benen deden zeer, en dan met name de knieën… en omdat Fleur nog maar ongeveer 10 weken oud was op het moment, dat dat gebeurde, voelde ik me echt een moeder van 0,0… ik heb Helmut gebeld, want ik kon niet eens uit bed opstaan en Fleur moest de fles.. Helmut is toen naar huis gekomen en heeft voor mij een afspraak gemaakt bij de huisarts… En daar ging ik dan de volgende dag… naar de huisarts, die vervolgens direct het ziekenhuis gebeld heeft, afdeling orthopedie, om te vragen of ik z.s.m. terecht kon… en dat kon… begin oktober moest ik voor de eerste keer er naartoe… foto’s laten maken… niets te zien… een week later moest ik terugkomen, zouden er foto’s gemaakt worden nadat er contrastvloeistof (zo heet dat volgens mij) in mijn knieën gespoten werd… het was niet mijn meniscus, zoals de huisarts en ik dachten, maar mijn knieën zijn versleten…
Een jaar later, september 2001, krijg ik last van mijn rechterbeen… continu het gevoel dat dat been slaapt, alleen maar tintelingen. Omdat ik geen gevoel had verder in dat been, sleepte ik met mijn voet met als gevolg dat ik zomaar viel… of op straat, van de trap…
Omdat ik niet naar de huisarts durfde, omdat ik bang was weer te horen dat iets versleten was, ben ik dus te laat wel richting huisarts gelopen… Naar de neuroloog… zenuw zit klem in de knieholte… Ik mag niet meer in kleermakerszit zitten, benen over de andere been heen… en niet meer door de knieën bukken, maar ik mag ook niet te lang met de benen gestrekt zitten/staan, omdat dat dus ook niet goed is… Dit omdat doordat de zenuw klem zat, de spieren ook aangetast waren… Ik heb voor het slepen van mijn voet een enkelorthese gehad… waardoor ik dus wel gewoon kon lopen, want om alleen maar binnen te zitten omdat je bang bent, dat je op straat valt (is 2 of 3 keer gebeurd) is ook niet leuk… Dit heeft ongeveer een half jaar geduurd, voordat ik al het ‘gewone’ gevoel in mijn been terug had.
Wat de oorzaak is geweest, dat die zenuw klem zat, weten ze nog steeds niet… het lag in ieder geval niet aan een vitamine tekort (vit.B is dat geloof ik)… Het kan ook een ‘stille’ hernia geweest zijn …
Ik zal dus altijd pijn hebben, al is het de ene dag meer dan de andere dag… Ik mag dus eigenlijk helemaal niets meer doen… alles is namelijk tegenstrijdig… van de een mag ik niet vanuit de rug bukken, van de ander niet meer door de knieën… maar ik doe alles, want het huishouden moet toch gedaan worden. Heb ik een dag dat ik echt heel veel pijn heb, dan laat ik hier in huis echt de boel de boel… en ben ik alleen met Fleur bezig en zit ik achter de pc…
Dit was wel heel lang (zou nog een heel stuk aangeplakt kunnen worden nu, maar dat zal ik maar niet doen), maar nu weten jullie ongeveer hoe het mij vergaan is de afgelopen jaren… Ik heb natuurlijk niet alles verteld, maar wel het grootste deel, zodat jullie weten hoe het komt dat ik bijv. jullie iets beloof en vervolgens een belofte niet nakom… Er is sindsdien ook meer bijgekomen… spanningen en stress rondom de schone familie, waarvan jullie ondertussen allang op de hoogte zijn en meer van die kleine dingetjes, die zich soms wel heel snel opstapelen… Dit waren dus eigenlijk alleen de lichamelijke klachten, maar geestelijk kan een mens ook maar tot een bepaalde hoogte hebben… ook hier heb ik dus (gezien de spanningen en stress, het handelen van Helmut naar mij en Fleur toe, enz.) het een en ander meegemaakt, maar goed dat was al bekend…
tot later
Dokter
Pfffff… dat heb ik weer… kom ik netjes op tijd bij de huisarts, 5 minuten voordat ik aan de beurt zou zijn, was ik er al… maar om 9.20 uur werd ik niet geroepen… het spreekuur liep iets uit, want er was een spoedgeval tussengekomen, vrouw die zich wel heel diep in de vinger gesneden had (2 hechtingen)… ach ja, we wachten wel… had geen haast, hoefde verder nergens naartoe dus kon wel… terwijl ik dus netjes op mijn beurt wacht, komt een andere huisarts… hij heeft een spoedgeval en de mensen die voor zijn spreekuur kwamen zouden of kunnen wachten of een nieuwe afspraak maken… ach ja, dat kun je hebben hè, als je bij de huisarts zit, maar ik had niet bij hem een afspraak, maar bij de ander… whahaha… die die vinger heeft moeten hechten…
Om 9.50 uur, dus een half uur later, dan eigenlijk mijn afspraak stond, werd mijn naam geroepen… en ik heb mijn gal gespuit… wahahaha… voor zover ik dat kan, want hier thuis heb ik een grote bek (om het maar ff heel asociaal te zeggen), maar daar… ai… niet echt, al vind ik dat ik toch wel al wat meer bereikt heb, dan voorheen…
Hij heeft echt alles wat er met hoofdpijn te maken kan hebben ‘gecheckt’…
Hij maakte hiervoor een schemaatje… met 50% van de hoofdpijnen is migraine, de andere 50% zijn verschillende hoofdpijnen, veroorzaakt door verkoudheid, spanning (geestelijk), spanning (lichamelijk – -> dus verkeerde houding), bloeddruk, de ogen en nog meer van die dingen…
Toen hij daarover begon, dus die 50% meerdere mogelijkheden heb ik het eindelijk aangekaart, dat ik in 1990 (weet ondertussen ook dat het 16 juli 1990 was) boven aan de trap in coma geraakt ben…
Hij vroeg gelijk wat ik zelf dacht en ik heb dus heel eerlijk gezegd, dat ik het niet weet, dat ik weet wat pijn is, maar dat die hoofdpijnen wel verschrikkelijk zijn.
Als eerste heeft ie mijn bloeddruk gemeten… die was goed 120/60 … Terwijl hij hier mee bezig was, vertelde hij dat ik ook (voor de zekerheid) toch nog maar eens mijn ogen moest testen, ook al was dat 3 maanden geleden nog hetzelfde, die zouden toch weer veranderd kunnen zijn, al zei hij wel, dat het niets te maken heeft met de hoofdpijn die vanuit mijn oor begon, maar dat zou wel een migraine geweest kunnen zijn, vandaar dat ik daarvoor dus medicijnen meegekregen heb en omdat dat het grootste deel van de hoofdpijnen (in het algemeen) is…
Ik moet over 2 weken terugkomen en hem vertellen of die medicijnen geholpen hebben of niet… zo niet, dan gaan we weer een stapje verder…
Dat ik soms ook hoofdpijn van de lichamelijk spanning heb, dat klopt, dat heb ik hem ook eerlijk gezegd, dan weet ik dat ik fout zit… is erg, maar waar… maar goed, dan nog zei hij, kan het niet zijn dat hierdoor ik aldoor hoofdpijn heb… het zou nu ook van de verkoudheid kunnen komen, want mijn neus zit potdicht en moet eigenlijk sprayen, want de holtes zijn ook weer ontstoken, maar ook dit kan niet om de dag, want zo gaat het al een paar weken, voor hoofdpijn zorgen… dan zou ik iedere dag hoofdpijn moeten hebben…
Het is nu dus afwachten of de medicijnen gaan helpen, die ik gekregen heb en of mijn ogen in 3 maanden toch achteruit gegaan zijn … ik ben al blij, dat hij (blondelle) nu verder gaat kijken, want hij zei, dat hij wel kon zien, dat het nu geen (geestelijke) spanningshoofdpijn geweest zou kunnen zijn… hihihi… daarvoor keek ik te vrolijk…
Eigenlijk wilde ik het met hem ook nog over Fleur en de verwijsbrief hebben, maar omdat hij al zo uitliep en ik dus ook al veel langer binnengezeten had, dan de 10 minuten die er voor staan laat ik dat maar even voor wat het is… en heb ik het daar over 2 weken wel over als ik terug moet komen.
Verder moet ik rustig aan doen en zodra ik ook maar pijn in mijn nek/schouders/rug krijg rust nemen whahaha… heb hem ff uitgelachen, want ik en rust nemen, dat kan ik niet zomaar… hihihi… heb hem maar niet gezegd, dat ik zowat (als het kan 24 uur hier zit)…
Zo, jullie zijn weer op de hoogte…
