Gisteren
Gisteren zijn we met Fleur een stuk wezen fietsen… en we (Helmut en ik) moesten echt goed doortrappen wilden we Fleur bij kunnen houden… ze is dus onze eigen ‘Leontien van Moorsel’, zoals we haar dus sinds gisteren noemden… Nadat we ruim 1½ hadden gefietst waren we weer thuis, maar Fleur wilde graag naar ome Jan en tante Marianne en Sasja (hond) om te laten zien dat ze kan fietsen zonder zijwieltjes… In eerste instantie hadden Helmut en ik zoiets van ‘zullen we dat wel doen, der vader is pas overleden, misschien staat hun hoofd hier niet naar’, maar omdat Fleur zo bleef doorzagen, dat ze naar ome Jan wilde hebben we het toch maar gedaan… en bleek een goede zet, want ze vonden het hartstikke leuk, dat we kwamen en waren apetrots, dat Fleur het hen wilde komen laten zien.
Omdat Marianne’s vader vorige week is overleden en wij haar vader ook redelijk goed kenden, begon ze te vertellen hoe het allemaal gegaan was… Hij is in zijn slaap overleden, dus eigenlijk wel gunstig want heeft ie op dat moment niet veel geleden… dat is ook wat Marianne zelf zei… ’s zondagsochtends rond half 8 is hij overleden… ik dacht van zaterdag op zondag, maar dat was dus niet zo… wel hebben Marianne en haar zus nog een gesprek gehad met de nachtzuster, die die nacht dienst had om haar te vragen of zij iets had zien aankomen, maar dat was niet zo… hij had met haar nog aan tafel gezeten om een babbeltje te maken, ’s avonds ook nog wat rondgelopen, ook ’s nachts… al met al was het vanaf het moment dat ze longkanker bij hem ontdekten heel snel gegaan… misschien wel te snel, want zowel marianne als haar broer en zus als haar moeder wisten niet wat haar vader wilde, begrafenis of crematie, ze waren niet verzekerd… er komt al veel op je af als iemand komt te overlijden, maar voor hun was het wat dit betreft dubbel zo zwaar… Toen vertelde Marianne dat de jongste zus van Helmut gebeld had… Marianne dacht dat ze belde om der te condoleren, want tenslotte wist iedereen dat haar vader overleden was, maar nee, die trut (sorry) vraagt gewoon hoe het is, dus Marianne had gezegd dat ze dat wel wist, als iemand van wie je houdt overlijdt… De reactie van Ella (de jongste zus van Helmut dus) ‘IK zou willen dat het bij mijn ouders zo snel ging.’ en ging toen over op een onderwerp, waarvan ik denk ‘nou ja’… de tv … wat een onderwerp om op over te gaan hè, nadat je zo’n ongelooflijke k*topmerking maakt naar iemand toe die net haar vader verloren heeft… voor diezelfde trut had Josien dus zaterdag naar ons gebeld om te vragen of Helmut naar zijn moeder kon… 1x in de 3 weken gaat ze naar haar moeder en vader… ze gaat dan haar moeder halen, blijven vervolgens een kwartiertje, misschien iets langer, bij haar vader, brengen dan der moeder weer thuis… en dan gaat Helmut dus soms wel 3x per week naar zijn moeder… de ene keer wat langer dan de andere keer… dinsdags is hij altijd langer weg, want dan gaat ie ook naar zijn vader… en dan zo’n k*t opmerking van zijn jongste zus moeten horen… Ik zit niet vaak met een bek vol tanden, maar mijn mond zakte dus wagenwijd open, dat zij dat zo tegen Marianne gezegd had… ze heeft dus geen greintje gevoel in der klote (sorry voor het taalgebruik)… zij is overigens ook eentje, die alleen maar aan zichzelf denkt, altijd het over zichzelf heeft, denkt dat ze alles is, is wel zo ontzettend jaloers op alles en iedereen… over haar kan ik ook al een heel boek schrijven… wat een ongelooflijke trut is het zeg… bleeehhh… Zelfs Jan, die haar altijd de hand boven het hoofd gehouden heeft, ziet nu eindelijk in wat voor egoïstisch en gevoelloos kreng het is…
Rond half 5 zijn we weer naar huis gewandeld, soms rennend om Fleur bij te houden… en natuurlijk hebben wij het hier thuis nog over gehad, want dit is niet normaal meer… Nu weten we dus waar we aan toe zijn… wordt er nu nog een keer gebeld door Josien of Helmut naar zijn moeder kan, is het antwoord dus nee, want het is de bedoeling dat de kinderen allemaal even vaak gaan…
Er is zelfs al heibel over Fleur haar verjaardag, dat heet Josien doet hier moeilijk over, maar Jan en Marianne zeiden al dat we het zo moeten doen als wij het willen… Josien wil dat wij zijn vader hierheen halen, maar wij zien dat dus niet zitten… om te beginnen kan hij met zijn rolstoel hier niet binnen, de drempels zijn te hoog en hij zou weer terug naar het verpleeghuis moeten als hij naar toilet moet… want ons toilet is namelijk heel erg klein… zeker voor een invalide persoon… maar dat ziet die slome muts niet in… maar goed, zijn moeder gaat ie wel halen (moet ie van mij, want anders zouden we daar naartoe gaan zondags of zo) en verder is het gewoon afwachten wie komt… of nee… ik denk dat ik de mensen (familie van Helmut dus) die ik hier zou willen zien opbel en uitnodig en de rest… die mogen het lekker uitzoeken…
Na het eten hebben we Fleur rond 18.00 uur naar boven gebracht en ruim een kwartier later sliep ze al… wij zijn ook op tijd naar bed gegaan… geloof dat ik wij rond een uur of 8 naar boven gingen… Helmut heeft Voetbal Inside gekeken en ik ben gaan slapen, want wilde op tijd wakker gemaakt worden omdat ik dus bang was me te verslapen.
Vanochtend
werd ik rond half 4 wakker gemaakt door Helmut, zoals hij mij gisteravond beloofd had… Ben mee naar beneden gegaan, heb gtst en CSI gekeken, want dat had ik opgenomen… heb een boterham gegeten en ben de wasmachine aan gaan zetten… want het stapelt zich op… je kan wel merken dat Fleur vakantie heeft gehad, want dat kind heeft werkelijk waar iedere dag schone kleren aangetrokken… heb zelfs een jas van der (ViperGirl, die poehjas, die ze van jullie heeft) 3x moeten wassen voordat ik hem dus schoon op heb kunnen hangen…
Heb ook de dokter gebeld… morgen om 9 uur kan ik bij dr. Blondelle terecht… voordat ik de assistente te pakken kreeg, was ik wel al bijna een uur verder… goeiendag zeg, wat een ellende is dat iedere keer weer om een afspraak te maken… maar goed, morgenvroeg (gelukkig is Helmut dan om 8.30 uur thuis) kan ik er weer naartoe…
Wat een dag
ik ben er weer, dat heet: ik zit hier achter de pc, maar mijn gedachten zijn bij Helmut die op dit moment bij zijn oudste broer zit.
Ik was vanavond bij Joyce samen met Fleur, om de meiden het een en ander uit te leggen en toen we thuiskwamen was Helmut ook net thuis van zijn vader, maar dat gaat dus helemaal niet goed… Liefst zou ik op dit moment zijn jongste zus bellen en zeggen ‘heb je nou je zin’, maar daar schiet ik dus niks mee op.
Nu zullen jullie je afvragen waarom Helmut dan bij zijn oudste broer is en niet gewoon thuis… Op de een of andere manier kan hij er met mij niet over praten… niet dat ik boos word of zo, want zijn ouders blijf ik verdedigen … zij kunnen er niets aan doen, dat Josien en consorten zo achterlijk doen, maar hij vindt dat ik met mijn oma en zo al genoeg aan mijn kop heb, terwijl ik er ondanks dat toch ook gewoon voor hem wil zijn… Mijn oma gaat goed… althans toen we er waren wel in ieder geval… ze is niet de oma, die ik gewend was te zien, maar ondanks dat gaat het met haar goed… ‘t is een taaie zullen we maar zeggen..
Maar goed, over mijn schoonvader… sinds een maand of 4, misschien 5 heeft hij een eigen rolstoel, waar hij altijd in zit… normaal gesproken hangt hij altijd naar links in die stoel, maar vandaag hing hij naar rechts, had nergens zin in en wilde alleen maar slapen, zei Helmut. Dus samen met iemand van de verpleging heeft Helmut hem in bed gelegd en dat vrouwtje zei dat hij dat al sinds vanmiddag had… dus waarom er niet gebeld was dan naar iemand van Helmuts broers of zussen, want normaal doen ze dat al om ieder akkefietje, maar goed, nu dus niet… zij wist niet waarom er niemand op de hoogte gesteld was…
Na er ongeveer 10 minuten aan dat bed gezeten te hebben samen met zijn moeder, pakte Helmuts vader Helmut bij de arm en zei ‘Jij bent mijn jongen hè, Helmut… kom moeder geef me een kus’… en toen zijn Helmut en zijn moeder naar huis gegaan… Heel raar allemaal… en voor iemand als Helmut, die dus eigenlijk nog steeds niks gewend is, ook al heeft hij zijn vader door het oog van de naald zien kruipen, komt zoiets hard aan… komt het toch wel hoor, want dat kwam het bij mij ook, maar bij Helmut dus 2x zo hard zeg maar… weet niet hoe ik het anders uit moet leggen, en al helemaal niet na wat wij gisteren te horen hebben gekregen hoe sommigen (zijn jongste zus dus) er over denken… Ik weet dus bijna 100% zeker dat het hele gezeik wat ik hoopte achter me te hebben nu weer opnieuw gaat beginnen… *zucht*…
oooh vanmiddag ben ik het grootste deel van de tijd met Fleur en Quincy bezig geweest, die kwam hier spelen en tja, als Quincy er is, moeten we altijd spelletjes spelen, wel leuk hoor, want Fleur, Helmut & Quincy kunnen geen van drieën tegen hun verlies… dat een toch wel gezellig dagje dan op zo’n manier moet eindigen is minder natuurlijk maar ja, dat is het leven he… Hoop alleen zo dat er verder niets gebeurt en dat Helmut samen met Fleur morgen gewoon naar PSV kan, want daar hebben ze allebei zo naar uit gekeken…
Verder ben ik op oorlogspad wat betreft Helmuts werk, want het is toch asociaal, dat Helmut dan vrij kan krijgen (4 mei) als hij 5 mei ‘s nachts zou komen werken, hij werkt op donderdag altijd als er iemand anders snachts niet kan en dat er dan 3 op 4 juni en 10 op 11 juni zo verdomd moeilijk gedaan wordt, kan er bij mij dus niet in… bah bah bah…
Hugs
Â
