SevenHillsAngel©

nieuwe dag nieuwe week
Vanochtend heb ik me verslapen… om 7.48 uur zette ik voor de zoveelste keer mijn wekker uit… keek op de klok en schrok me een hoedje… snel snel heb ik mijn kleren bij elkaar gepakt, heb Fleur, die nog sliep, wakker gemaakt… Haar kleren ook onder de arm en hup naar beneden… Washandjes nat gemaakt, voor Fleur en voor mij… Fleur heeft zich in de woonkamer netjes gewassen en aangekleed (rolluik was nog omlaag dus dat kon wel) en ik in de badkamer.
Samen hebben we snel een boterham weggewerkt, want het was krap aan, maar om 8.15 uur waren we allebei klaar en op dat moment ontdekte Fleur pas, dat er weer wat in der schoen zat… Ik ben die super de boer, eeuwig dankbaar met deze actie. Zelfs de boterham en drinken voor school waren klaar… Dus hup de schuur in, fiets gepakt en richting school.
Nadat de bel gegaan was, ben ik nog met Fleur de klas mee ingelopen en wat lag daar… in de gymschoentjes van de kleuters zaten allemaal chocolade letters… bij de een zat er niks in, bij de ander 1 en bij weer anderen 2… Fleur had ook 2 letters in de schoen. Toen ik haar ging ophalen zei ze dat de Pieten er zo’n rommeltje van gemaakt hadden, er niets van klopte, want dat natuurlijk elk kindje een letter had moeten krijgen en dus had Fleur er eentje aan iemand anders moeten geven. Heb Fleur wel voor de gek kunnen houden, want ze had de –W– en das natuurlijk de letter van mama der achternaam… hihihi, dus voor mama… maar daar wilde Fleur niets van weten. Hij was van haar, maar ik zou wel een stukje krijgen…
Thuis hebben we samen een boterham gegeten… tot de tel ging en ik dus (foei mama) met de mond vol die tel beantwoordde… hihihi… Was Rianne, maar ze zou nog wel terugbellen, wat ik zelf maar gedaan heb, toen ik klaar was met eten, 10 minuten later.
Hoe we het nu allemaal zouden aanpakken… Nou we zijn er uit. Donderdagmiddag, laat ik me voor de laatste keer van mijn ‘goeie’ kant zien… dan ga ik samen met Jan & Marianne en Helmut het zaaltje versieren waar we vrijdagochtend de burgemeester ontvangen en later de dames van de dagopvang, waar Helmuts moeder dagelijks zit. Verder hoef ik niets meer te doen… Tja, moest Marianne hierover bellen, maar omdat we toch naar het dorp moesten zijn Helmut en ik daar langs gegaan vanmiddag.
Rondom het feest/receptie zijn er toch meer probleempjes dan we verwacht hadden… Het gaat niet goed met Willem, de man van Mia (oudste zus van Helmut), ook gaat het niet echt goed met Helmuts vader en met zijn moeder gaat het ook al minder dan we verwacht hadden en de 2 die dus geen uitgebreidere hulp voor haar willen, lopen te zeuren, dat ze het nog drukker hebben dan voorheen… tja, eigen schuld dikke bult is dan onze reactie…
Helmut moet van mij straks zijn zus ff bellen om te vragen hoe het met Willem gaat, want ik bel niet meer… ze bellen mij ook niet op om te vragen hoe het met mij gaat… hebben ze nog nooit gedaan, maar ik belde wel altijd om te vragen hoe het ging, als er iets was… Ben zelfs nu zo gek geweest om aan te bieden om op het zoontje van Mia’s oudste dochter te passen als hij niet mee kan naar het ziekenhuis… We zullen wel merken hoe het allemaal zal gaan… weet wel, dat ik heel blij als het 20 november is hoor… maar goed, dat wisten jullie al…Nou genoeg weer hoor… later op de avond, als ik de puf nog kan vinden, zien jullie me wel weer verschijnen

Leave a Reply