Oma
17 juni 2005â€
Een hele dikke laatste knuffel kon ik U niet geven… afscheid kon ik niet nemen, want het is toch nog snel gegaan… 2 uur voor uw overlijden belden ze me op dat U het weekend niet zou gaan halen en toen kwam dat telefoontje… U bent er niet meer… Verdriet heb ik, heel veel, maar voor U is het beter, U hoeft geen pijn meer te lijden, want dat had U, al vanaf het moment, dat U uit Uw eigen huisje weg moest vanwege de botkanker in Uw arm… Vaak bent U er weer bovenop gekomen, maar gisteren kon U niet meer… Rust zacht lieve oma, U heeft het verdiend…
Na jaren wordt U weer herenigd met Opa….Dikke kus en knuffel
Mijn schoonvader (07.10uur)
Met mijn schoonvader gaat het ook niet goed… Donderdag kregen we dus (net als over mijn oma –> exact hetzelfde) te horen dat hij morfine en zuurstof kreeg… ‘s Nachts zijn ze begonnen met waken, want hij ging heel snel achteruit… en vanochtend om 6 uur ging de telefoon, dat we afscheid konden komen nemen… Helmut is dat dus doen, namens ons alle 3… ik kon wel mee, maar had zoiets van ‘ik kon van oma ook geen afscheid nemen… en dat is dan toch eigen… ‘ en gelukkig begrijpt hij dat … onze koppies lopen dus over, want wordt een heel verdrietige week…
Mijn schoonvader (9.10uur)
18 juni 2005, 8 uur…
is het tijdstip dat mijn schoonvader zijn laatste adem uitblies…
Op 74-jarige leeftijd, is hij overleden…
Dubbel verdriet voor ons dus… Â
Â
