Niet aanwezig
Ik ga proberen aan mezelf te denken, dat wil dus zeggen, mijn gezondheid, want voel me alles behalve goed… maar daar ga ik niet over zitten zeuren… is al erg genoeg, dat ik het hier allemaal moet vertellen, omdat ik dus hoegenaamd NIET belangrijk ben… keer op keer stoot ik weer die neus… en heb voor mezelf een knoop doorgehakt… vandaag heb ik hem voor het laatst gestoten… Vanmiddag moet ik om 16.00 uur bij de huisarts zijn en ik ga proberen of hij niet iets voor me kan regelen, want dit hou ik niet langer voel… dag in, dag uit dat masker op moeten hebben voor iedereen… Ik wil zonder dat masker vrolijk zijn en leuke dingen doen… Ben ik met Fleur alleen, is er niets aan de hand, dan heb ik dat masker niet nodig, maar zodra Helmut in de buurt is, is het gewoon mis… vooral als er dan ook nog mensen langs komen, dan ga ik me op zitten vreten… zo ook, gisteren toen Mia hier was met Damiën… en vanmiddag zou ik eigenlijk mee gaan om het zaaltje te versieren voor als die burgemeester morgen komt, maar hij zoekt het maar uit… ik vind mijn gezondheid belangrijker dan wat ook… Hij dus blijkbaar niet, want hij vraagt niet eens hoe het met me gaat, terwijl ie weet hoe beroerd ik me voel, maar hij heeft wel het gore lef (sorry) om te vragen of ik nog mee ga versieren… Denkt hij dat ik op mijn achterhoofd gevallen ben of zo?? Nou, niet dus…
’k kruip nu tot ik Fleur moet gaan halen, mijn bedje weer in… en als ik Fleur dan gehaald heb, ga ik richting huisarts… hoe dat afloopt, zal ik jullie zeker laten weten.
Bezoekje huisarts
Zoals beloofd, zal ik jullie vertellen hoe het bij de huisarts ging… Ik was er nogal vroeg, dus moest wachten en was eigenlijk wel blij, dat het wat uitliep… Nathalie, de vrouw van die collega van Helmut was er… de moeder van Luca, bij wie Fleur toen is wezen logeren… en normaal ben ik niet zo’n prater tegen haar, maar wat was ik blij dat zij er was… kon ik in ieder geval al een deel van mijn ei kwijt, want de huisarts (dacht ik dus) heeft het niet graag op stress of erger depressies… Heb tegen de huisarts later toch ook verteld wat ik Nathalie verteld had, en ik jank niet echt vaak bij de huisarts, maar nu dus wel… Maar goed… mijn bijholte- en voorhoofdholte ontstekingen hadden al lang over moeten zijn… Heb nu een neusspray (althans recept), wat na een week pas gaat werken en die moet ik 6 weken gebruiken… Voor mijn darmen… hij dacht dus aan een blindedarm in eerste instantie, maar dat was het dus (gelukkig) niet… wat is het dan wel… Nou mijn stoelgang is zo verslechterd door de stress en spanningen… tja, dat had ik dus misschien achteraf gezien wel kunnen weten, maar zei tegen hem, dat ik het gevoel krijg, dat het allemaal maar tussen mijn oren zit… en toen werd hij boos… ‘Hoezo, denkt u dat mevrouw van de Wiel, want dat is dus absoluut niet zo, u heeft wel degelijk last van de darmen en aan het eetpatroon ligt het niet, maar hoe gaat het thuis??’ Tja, en dat is dus het moment dat de tranen kwamen… vertelde hem, dat ik een paar weken terug bij de andere huisarts geweest was, om problemen die ik had met Fleur en dat dat nu heel goed gaat… dat als Fleur en ik alleen zijn, er niets aan de hand is, maar dat zodra Helmut of iemand uit zijn familie in de buurt is, ik een masker op zet en dat ik dat niet echt veel langer vol kan houden… heb het hem dus gewoon verteld… En dit… dit alles is dus de oorzaak, dat ik zo’n last van mijn darmen heb. Stress en spanningen en ik moet uitkijken zei de huisarts, want zit toch echt tegen een depressie aan, als ik er al niet midden in zit… Dacht dat het Helmut wel wat zou doen, toen ik hem dit vertelde, maar hij heeft al vanaf dat hij vanmiddag thuiskwam van zijn werk niets gezegd… althans geen dingen waaruit blijkt dat ik belangrijk voor hem ben… en dat doet pijn… echt goed pijn. Omdat ik verder niet veel te vertellen heb, hou ik het hier bij en zien jullie me wel weer een keertje verschijnen… in ieder geval, ga ik dus echt aan mijzelf denken en niet aan hem of zijn familie…
Â
