SevenHillsAngel©

De beruchte vrijdag
pffff… gistermorgen ging ik met een knallende kop toch mee naar het kleine feestje van mijn schoonouders bij de Westhoek vanwege de komst van de burgemeester, omdat Helmut dat graag wilde… of eigenijk hij vond dat ik mee moest, maar heb wel gezegd tegen de anderen dat ik eigenlijk in mijn bed thuishoorde en kreeg dus te horen, dat ik dat dan ook eigenlijk had moeten doen… en toen heb ik dus gezegd, dat Helmut vond dat ik mee moest… weten ze toch gelijk hoe het haasje hoest, lijkt mij.
Ik heb de hele ochtend in het keukentje gestaan van het zaaltje… afwassen, koffie en theezetten, is waar ik me mee bezig hield… die drukte hoefde van mij niet… maar toen de burgemeester kwam, rond 10.15 uur ben ik ff naast Marianne gaan zitten, die heel boos op me was, want als je koorts hebt, hoor je in bed te liggen… en ze was nog bozer, dat ik me door Helmut had mee laten slepen… Rond 11.25 uur ben ik naar huis gegaan, omdat Fleur opgehaald moest worden. Omdat het zo ontzettend hard waaide, heb ik mijn fiets in de garage gezet en ben ik te voet richting school gegaan en niet veel later, zat ik in de auto van de overburen… ik kon meerijden, zodat ik niet om zou waaien, zoals Sege (de overbuurman) dat zo mooi zei… Samen met Fleur ben ik toen naar huis gelopen, waar Helmut zat te wachten met een boterham voor Fleur… huilen, want het was geen boterham met hagelslag, wat ze dus eigenlijk wilde… Helmut heeft die toen opgegeten en een nieuwe met hagelslag voor Fleur gemaakt.
Mijn ouders kwamen rond 1 uur en die zeggen dus precies wat ze denken. ‘Ardy, man wat zie je er verschrikkelijk uit!!’ Ik heb mijn ouders toen ook pas verteld wat er gaande was en wat de huisarts gezegd had. Mijn moeder vroeg ook gelijk of ik wist waar het allemaal door kwam en toen heb ik gezegd, dat ik dat inderdaad wist, maar dat ik daar niet over wilde praten. Ik had Helmut namelijk beloofd hierover dus mijn mond te houden, maar toen hij en Fleur rond 14.15 uur richting het restaurant gingen (moesten er om 14.30 uur zijn) heb ik ze dus verteld dat het door de spanningen en stress kwam en ze zijn nu dus volledig op de hoogte. Rond 3 uur gingen ook zei hier weg en ben ik boven in bed gaan liggen… mijn kop was nog steeds een grote bom, die ieder moment kon ploffen … rond half 10 gisteravond schrok ik wakker… honger… dus naar beneden wat eten en de medicijnen erbij ingenomen… maar tot nu toe ben ik nog steeds niet naar de wc geweest… dat gaat dus nog steeds niet goed… de andere medicijnen weet ik dat dat langer kan duren… Rond half 12 gisteravond schrok ik wakker… Helmut kwam strontbezopen … pfff … was ie dus nog naar De Kwast geweest samen met Piet&Rianne, Frank&Ilse en David&Kirsten… en dat terwijl ik dus ziek in bed lag…
Ben teleurgesteld, boos, of hoe je het ook noemen wil. Donderdagavond heb ik hem een brief geschreven, hoe ik me op dat moment voelde… hij heeft die daarstraks pas gelezen en schrok ervan… hij zegt, dat ie alles op alles gaat zetten om ervoor te zorgen dat het wordt zoals het was… en ik hoop zo dat hij dat meent, want ik kan zo niet langer meer… en dat weet ie nu dondersgoed, al doet ie op sommige momenten nog steeds of er niets is gebeurd.
De vriendschapsring die we kochten toen we ruim een jaar met elkaar mee gingen heb ik donderdagavond afgedaan, viel niemand op behalve mijn ouders… en die gaat pas weer om, als ik echt merk dat Helmut er echt alles aan doet om het weer te krijgen zoals het was. Dat heb ik hem ook eerlijk verteld en toen vroeg hij of hij die van hem wel om mocht houden… tuurlijk, maakt hij toch zelf uit, als hij maar niet van mij verwacht, dat het meteen weer koek en ei is, want dat is het dus echt niet, hij moet er nu echt aan gaan werken …Zo, jullie zijn weer helemaal bij… ‘k ga weer op de bank hangen en hopen/duimen, dat de koppijn die ik dus nog steeds heb verdwijnt, want eigenlijk wil ik morgen wel mee naar Eindhoven om Fleur op te halen…

Leave a Reply