Telefoon terreur op de vroege zondagochtend
Vanochtend word ik wakker van mijn mobieltje, die ik ergens in de verte hoorde… zucht… dat ding bleef maar rinkelen… toen een smsje van mijn voicemail… geen bericht achter gelaten… daarna is de telefoon nog verschillende keren gegaan… wordt er direct opgehangen… en hier baal ik wel zo van… want er staat geen nummer bij… net als bij de vaste telefoon, word ik nu dus ook mobiel lastig gevallen… althans, daar lijkt het op… Ik kan hier dus echt heel boos om worden, want die ‘telefoonterreur’ is ook de reden, dat wij een paar jaar geleden een nieuw (geheim) nummer aangevraagd hebben… het zal toch niet zo ver komen, dat we weer een nieuwe nummer moeten nemen zeker…Mocht het nu een van jullie zijn, die mij regelmatig bellen, laat het me dan alsjeblieft weten, want dan kan ik jullie terugbellen… bij de meesten komt wel een nummer te staan bij de nummermelder, ook op mijn mobieltje, maar toch…
Nu ga ik me denk ik maar eens mentaal voorbereiden op wat me te wachten staat vandaag met mijn schoonmoeder hier…
Nog een fijne zondag allemaal
De rest van mijn zondag
Ik heb mijn mobieltje, nadat ik het voor de zoveelste keer voor Piet Snot opgenomen had, uitgeschakeld… en voorlopig gaat ie ook niet meer aan, want dit is niet grappig meer… iedere keer als ik opnam werd er eens diep gezucht en opgehangen… hetzelfde als dus met de huistelefoon… Helmut denkt dat het iemand is, die wij kennen en als dat zo is, ben ik bang, dat ik nieuwe nummers zal moeten gaan aanvragen en dan krijgt niemand het nummer weer… dan ben ik maar niet te bereiken, want zo heb ik dus geen leven, lijkt mij…
Rond 16.05 uur zijn mijn moeder, zusje en Fleur richting station gegaan, waar ze pas rond 16.50 uur de trein zullen hebben richting Dordrecht… Fleur wilde persé weg… en kan ik me wel voorstellen (sorry dat ik het zeg), maar het was echt kl*te vandaag met zijn moeder hier… ze heeft niet anders gedaan dan alleen maar dom zitten lachen… Helmut heeft der verschillende keren moeten zeggen, dat ze naar de wc moest, want ze zat de gehele tijd op en neer te wippen… Ik voelde me dus echt niet thuis in mijn eigen huis… overal waar je liep, liep ze je achterna en daar kan ik niet tegen… niet als Fleur dat doet, niet als Helmut dat dus en al helemaal niet als een ‘vreemde’ dat doet… klinkt allemaal heel cru, zoals ik het nu zeg, maar dit was dus eens maar nooit weer… ergste is nog, dat ik dus ook niet fatsoenlijk met Fleur kon praten of met Helmut, want zelfs die zeiden op een gegeven moment niets meer terug, dus was ik heel blij toen om 15.15 uur mijn moeder en zusje eindelijk kwamen… had ik aanspraak… pffffff…
Nu ben ik benieuwd hoe laat Helmut ongeveer thuis is, want hij zou wat langer wegblijven, maar niet al te lang… nou en dat kennen we dus allemaal van Helmut, die blijft dan dus uren weg…
Ik ga nu ff op de bank, of misschien wel op bed, want mijn kop klapt uit elkaar… heb al 2 pilletjes ingenomen, maar die helpen niet, dus mirgraine van het ‘opfokken’ is het niet…
Ik hoop dat jullie zondag beter is geweest dan de mijne…
