SevenHillsAngel©

Een gelukkig

en

liefdevol 2007  

Hugs

 

  

   

    

Hel losgebroken
Ja, jullie lezen het goed… de hel is hier losgebroken…afgelopen woensdag om 8.15 uur belde ik papa op om te vragen hoe laat hij bloed moest laten prikken, tussen 9 en 10 en Oscar zou met hem meegaan en om 10.00 uur had mama een afspraak bij de huisarts… Heb ze sterkte gewenst en gezegd dat ik terug zou bellen, als ik dacht dat ze weer thuis zouden zijn… Om 10.15 uur ging hier de telefoon… Ik dacht dat het papa was om te vertellen hoe het bij de huisarts was, maar het was ‘nummer onbekend’ en omdat er meerdere mensen zijn, die kunnen bellen (o.a. de wehkamp voor mijn externe harde schijf waar ik al ruim een maand op wacht) nam ik gewoon de telefoon op… Oscar (vent van mijn zusje)… Wanneer ik dacht naar Eindhoven te komen, want het was geen stijl dat ik me niet had laten zien met de kerst en mijn ouders alleen had laten zitten… ??? HUH ??? Papa had mij toch gezegd, dat het niet nodig was dat wij kwamen en omdat we alle 4 lopen te snotteren, maar goed… ik zat hier met de mond wagenwijd open… wist niet hoe ik moest reageren, dus zei ook niet veel… kreeg overigens niet eens de kans, want meneer ging gelijk door… ‘je MOET vrijdag maar komen, want dan kunnen anneke en ik een dagje weg en dan zit je moeder niet alleen, want dat kan ze NIET’… oh tja… ik dus gelijk, dat wij vrijdag niet kunnen… oh en waarom niet… nou er zijn mensen die moeten werken (Helmut, al is hij donderdag- en vrijdagnacht vrij –> hoeven zij toch niet te weten *lol*) en ik kan niet zo met een wandelwagen en Fleur (zo vervelend als ze nog steeds is) alleen met de trein en toen zijn reactie … ‘dan zoek je maar een oppas voor Stan en een vriendinnetje waar Fleur kan gaan spelen en dan blijf je maar slapen, want zaterdag gaan we met mijn ouders weg’… UHHHHHHHHHHH moet je dus nagaan, dat ie eerst continu zijn ouders afvalt, geen goed woord voor ze over heeft en dan in eens met ze weggaat, terwijl ze mijn ouders nog niet eens fatsoenlijk bedankt hebben voor alle hulp in hun huisje (wat ze dus nog steeds verwachten) en dan die vrienden van hun meeneemt voor een weekendje parijs, maar goed, dit laatste doet ff niet ter zake…Ik heb dus gezegd, dat ik niet weet wanneer wij naar eindhoven kunnen komen en dat ik nooit alleen zal gaan, maar altijd samen met Helmut, Fleur en Stan, want ook zij willen opa & oma zien en andersom… Hij zei dat ik Anneke maar moest bellen om het verder af te spreken, maar nadat ik opgehangen had heb ik dus eerst in paniek mijn ouders gebeld en heb huilend mijn verhaal gedaan… Misschien dom, maar wilde eigenlijk weten in hoeverre zij hiervan op de hoogte waren, maar voordat ik hierover begon heb ik natuurlijk eerst gevraagd hoe het ging bij de huisarts… ze heeft alleen nog last van tintelingen, maar dat blijft voorlopig wel zo en der bloeddruk was te hoog en ze krijgt deze week (ze dacht eigenlijk vandaag, maar is dus niet zo geweest) nog een telefoontje vanuit het ziekenhuis om een afspraak te maken voor die onderzoeken… met papa was het ook goed gegaan en toen vroeg ze dus (want ze was verdomd alert) wat er aan de hand was… dus toen ik mijn verhaal gedaan had, was haar eerste reactie ‘g*dver, dan heeft hij daar van hier naar huis over na zitten denken hoe hij dat moest brengen’… nou dat is dus fout gegaan… papa, die het maar half meekreeg vroeg wat er aan de hand was, dus mama gaf hem de telefoon en heb ik het hem ook verteld. Hij was heel resoluut… bel anneke maar op en vraag der maar eens waarom ze zelf niet belt en waar ze het lef vandaan halen om jou te vertellen wat jij moet doen, alsof jij geen eigen leven hebt… En Fleur en Stan ergens onderbrengen omdat het te druk zou zijn voor ons, mogen we onze kleinkinderen dus niet meer zien dan? Hij was laaiend… Nou en toen kwam het dus… ik ben anneke gaan bellen en waarom zij mij niet had gebeld, maar dat ze dat oscar had laten doen… En heb toen precies verteld wat papa en mama gezegd hadden en dat zij (anneke en oscar) mij dus niet hoeven te zeggen wat ik moet doen, dat ze zich niet moeten bemoeien met ons leven en dat als wij naar eindhoven willen wij dat in overleg doen met papa en mama en niet met anneke en oscar… Toen kreeg ik het verwijt naar mijn kop geslingerd dat ik wel vaker mocht bellen, dus mijn reactie, was dat ik papa en mama dagelijks bel om te vragen hoe of wat, dat ze mij gisteren gebeld hadden dat ze thuis waren, omdat anneke en oscar zijn ouders over de vloer kregen (terwijl mijn ouders dus eigenlijk tot morgen zouden blijven ivm mama, maar goed…) Haar reactie was dus ‘hard roepend, dat zij ook familie waren en tja… toen ging ik dus over de rooie… ‘oh ja… das waar jullie zijn belangrijker dan wie dan ook, hè, maar WIJ zijn toevallig ook familie en als het aan jou gelegen had, had ik dus niet eens geweten dat jullie zaterdag met mama bij de huisartsenpost zaten, dus zeg mij niet wat familie is… ‘tuut tuut tuut’… had ze opgehangen… Tja, ik dus papa en mama weer gebeld, want dat had mama gevraagd, en verteld hoe of wat… gelijk erbij gezegd, dat ze zich daar geen zorgen om moet maken, dat dat allemaal ook wel weer goedkomt (voorlopig hoeven anneke en oscar dus niet op mijn steun te rekenen) en gezegd, dat we zaterdag dus definitief komen (moest toch ff met helmut overleggen) dat ik mijn sleutel meeneem voor het geval mama er niet is en we gewoon binnen kunnen en dat als ze het wil, we volgende week ook komen, als helmut vrij kan krijgen… maar dat hoefde niet, zei ze, want het kost ons alleen maar geld om iedere keer ff op en neer te komen… Anneke heeft daarna ook nog teruggebeld, maar ik heb niet veel gezegd… en toen ze vroeg ‘ben je nog boos’ heb ik gezegd, dat ik niet weet hoe ik me voel naar haar toe en naar oscar toe en dat ze voorlopig ook niets van mij hoeft te verwachten, dat mijn aandacht uit gaat naar MIJN gezin en naar papa en mama…Wat ik het ergste vind van alles is dat Fleur heel veel heeft kunnen volgen, vroeg waarom ik huilde en ik heb haar gewoon eerlijk alles verteld… ook dat tante anneke en oscar vinden dat als mama naar opa en oma wil ik haar en stan bij iemand moet brengen, omdat het voor opa en oma anders te druk zal zijn, moest wel lachen om haar reactie ‘moet je vooral doen, dan heb je denk ik ruzie met opa en oma, maar ook met mij en stan’… hihihi… Helmut heb ik ook alles verteld toen hij thuiskwam en die is boos… heb hem al heel lang zo boos niet meer gezien, laatste keer was om hun toon en hun ella bij zijn vaders crematie… ‘is maar goed, dat die 2 geen kinderen hebben, want ze weten niet hoe ze er mee om moeten gaan, die denken zeker dat het zo gemakkelijk is om kinderen ergens te dumpen als die cavia van hun, die ruim ½ jaar bij je ouders gestaan heeft, omdat hij zo ziek was’… tja, kwam er weer een glimlach op mijn gezicht… ‘een kind dump je niet ergens, die neem je mee naar opa en oma, waar bemoeien ze zich mee…’ Tja, Anneke weet hoe ik erover denk en oscar zal het nu ook wel weten… Ze zoeken het maar lekker uit. Zolang papa en mama weten dat als het echt nodig is, wij naar eindhoven komen is het goed… ze hebben beloofd me dan te bellen, maar voorlopig gaan we zaterdag weer op en neer… in de hoop dat de treinen fatsoenlijk rijden en we niet weer achter een kapotte trein komen te staan…  Vrijdag heb ik (omdat we toen niet naar eindhoven konden) verschillende keren met mama gebeld, die dat wel heel erg waardeerde… Heb om half 12 gebeld (1e keer) en toen vroeg ze of ik der rond half 6 ook wilde bellen, want dan dacht ze wel thuis te zijn… toen dus weer gebeld en gezellig zitten kletsen, maar ze baalde ook, want ze hadden van het ziekenhuis gebeld toen ze bij papa was in Geldrop en die kon ze nu niet meer bereiken en ‘s avonds heb ik rond 22.45 uur gebeld, toen ik zeker wist dat mijn vader thuis was, want die had een taxi geregeld om naar huis te kunnen…We zijn zaterdag dus ook naar Eindhoven geweest (heenweg duurde maar 1 uur en 10 minuten –> via Lage Zwaluwe –> perfekte aansluiting)… Ondanks dat ze allebei ziek zijn gaat het goed met ze.. mama is moe, logisch, want is toch een optater die je gehad hebt en papa houdt zich groot, die was flink pissig toen we naar huis gingen om half 2 (we waren er om half 11 al), maar Helmut zei, dat we voor de regen thuis wilde zijn… toen mama ‘s avonds belde om half 7 vroeg ze of ik al gebeld had, want als dat zo was hadden ze de telefoon niet gehoord … ze waren allebei net wakker *lol* en papa maar zeggen, dat ie niet moe was en we niet naar huis hoefden. Gisteren en vandaag weer verschillende keren aan de telefoon gehangen… heb ze blij gemaakt met de foto’s die ik ze al veel eerder had moeten sturen, maar wat niet ging omdat hun pc kapot was… Wanneer we nu weer naar Eindhoven gaan, weet ik nog niet, maar dat ik ze dagelijks blijf bellen spreekt voor zich…

Leave a Reply