Hallo allemaal,
In het stukje hieronder, zien jullie wat we de afgelopen paar weken allemaal te verduren hebben gekregen.
Wilde het hier al eerder komen vertellen, maar is er steeds bij ingeschoten.
Het gaat alles behalve lekker.
Hugs
08 oktober 2007
Gistermiddag rond half 2 kreeg ik een telefoontje van mijn moeder…
Mijn vader was niet goed geworden bij de V&D en werd door een ambulance naar het zkh in Geldrop gebracht. Artsen, die toevallig in de V&D aanwezig waren en later van de huisartsenpost, zeiden tegen mijn moeder dat ze er rekening mee moest houden, dat het evt. uitzaaiïngen waren naar de hersenen… (voor diegenen, die niet precies weten wat er gaande is… vorig jaar begin nov. is bij mijn vader longkanker geconstateerd). Later in het ziekenhuis (‘s avonds rond 7 uur) toen de uitslagen binnen waren van de onderzoeken die ze gisteren hebben kunnen doen hebben ze mijn moeder gezegd, dat het waarschijnlijk een epileptische aanval is geweest als gevolg van uitzaaiïngen… *zucht* …
dachten we dat we alle ellende voorlopig ff gehad hadden, want papa had donderdag van de bedrijfsarts te horen gekregen dat hij weer mocht gaan werken en zou vandaag beginnen… Voor halve dagen… Hij was zo blij…
 Vandaag ga ik naar Eindhoven, zodat mijn moeder niet alleen zit (gisteren is ze ook helemaal alleen geweest). Maar zodra mijn zusje en der vent er zijn, ga ik naar huis, want mijn zusje vind ik niet erg als die er is, maar een bemoeizuchtige egoïstische narcist hoef ik niet te zien… die zichzelf (zelfs gisteren toen hij dit allemaal te horen heeft gekregen) nog altijd belangrijker vindt. Hij maakte zelfs een opmerking, dat Fleur wel zal balen dat ze nu waarschijnlijk niet naar disney kan met oma, maar Fleur vindt dat niet erg, ze vindt opa veel belangrijker… hij baalde enorm toen ie dat hoorde, wat een eikel…
Vandaag krijgt papa een mri scan om te zien wat het nu precies geweest is.
Ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden…
09 oktober 2007
Ik was om half 11 in eindhoven, waar mama en anneke beneden in de stationshal op mij stonden te wachten… We zijn naar huis gegaan, waar we moesten wachten tot het zkh zou bellen hoe laat papa de mri zou krijgen…
wat duurt wachten dan toch lang zeg, maar om 12 uur ging de telefoon, om 12.45 uur zou hij de mri krijgen, dus we hebben onze spullen gepakt en zijn naar het zkh gereden…
Daar aangekomen was papa niet bij bewustzijn en probeerden ze hem bij te krijgen… toen dat gebeurde begon hij heel erg te huilen. Dat was echt heel moeilijk, om hem zo te zien…
Ik ben met mama naar de gang gegaan, probeerde haar zo goed mogelijk te troosten, maar dat is moeilijk… probeerde me groot te houden, want wilde sterk zijn, maar helaas… bij mij kwamen toen ook de tranen…
Het heeft een half uur geduurd, voordat papa weer kalm was en toen zijn mama en ik weer naar hem toe gegaan… Weer begon papa te huilen, maar hij viel nu niet weg…
Hij had heel veel hoofdpijn, niet geslapen ‘s nachts en was dus heel moe…
 Hij huilde om alles en iedereen en dat ben ik van papa absoluut niet gewend… Hij huilde om mij, omdat ik zondag op maandag ook niet geslapen heb… was beneden op de bank gaan liggen, dat als mama zou bellen, ik de telefoon zou horen, maar er was dus niet gebeld…
Hij zei, dat ik dat ook niet moest doen, maar goed, hij kent dus ook de aard van dit beestje… ‘je doet het toch, tuthola!’ Hij voelde zich schuldig, dat ie ons zoveel ellende aandoet, maar dat hebben we (mama, mijn zusje en ik) hem snel uit de hoofd gepraat, want dit is dus iets, waar hij absoluut niets aan kan doen.
Huilen, toen mama vertelde dat ze Disney geannuleerd had (mama huilde op dat moment ook), maar toen we hem vertelden dat Fleur hem veel belangrijker vindt, dan het reisje naar Disney, kalmeerde hij wel iets… en begon te lachen, toen ik zei, dat hij supergave kleren uitgezocht had voor Fleur en Stan… zijn reactie : Ik heb wel een heel goeie smaak, hè…
toen was het huilen ook in 1x voorbij en bleef hij grappen maken… Alhoewel hij mijn zusje wel veel steken onder de gordel gaf… Of hij dat ook meende weet ik niet, maar mijn zusje had het niet eens in de gaten…
Mij moest ie ook hebben, maar dat was mijn eigen schuld… Hij zei iets, geen idee meer wat, maar ging over Fleur en Stan, maar met name over Fleur… oja, dat ze zo beleefd en netjes was .. Ik zei toen, dat dat aan de goede opvoeding lag (heb ik van mijn ouders geleerd, dus leer ik dat mijn kinderen ook, toch?!), geeft ie toch een reactie “Nee ligt niet aan de opvoeding, maar aan de grootouders, dat slaat namelijk een generatie over’…
Zo is het door gegaan tot ongeveer 2 uur (nog steeds geen mri, maar wel 2x al een speciaal medicijn via het infuus tegen de hoofdpijn), toen kwamen mijn oom en tante en gingen anneke (zusje) en mama naar de gang, want er morgen eigenlijk maar 2 mensen tegelijkertijd bij zijn, en toen begon ie weer te huilen…
En volgens mij had ie niet in de gaten, dat ik er nog zat, want toen zei hij tegen hun, dat ie geen chemo’s en bestralingen meer wilde ondergaan, mocht de uitslag slecht zijn. Toen kwamen ze hem halen, werd ie naar een 1persoonskamer gebracht, zodat het wat rustiger was voor hem en gingen mijn oom en tante weer naar huis… Om 3 uur kwamen ze hem eindelijk halen voor de mri…
We mochten daar nog ff mee naar binnen totdat hij werd geholpen, toen moesten we naar de wachtkamer en hebben Anneke en mama me naar de bushalte gebracht, want ik had Fleur beloofd op tijd thuis te zijn, zodat ik haar kon vertellen hoe of wat…
en tja, eenmaal thuis (kwart over 6) kreeg ik dus telefoon dat het helemaal niet goed was. Het zijn uitzaaiïngen en natuurlijk hield ik daar al wel rekening mee, maar als je het bevestigd krijgt krijg je toch een klap in het gezicht… En ze gaan hem bestralen… Mama zei, dat zoals ie gezegd had ‘s middags dat ie dat niet meer wilde (ik had het haar verteld, omdat hij dat ook al ooit tegen mama gezegd had), zo stellig zei hij nu dat hij zo snel mogelijk hiermee wilde beginnen. Hij krijgt vandaag weer een mri om te kijken hoe ze het masker voor de bestralingen het beste kunnen maken.
Hij krijgt, zoals het er nu naar uitziet, 5 bestralingen. Ze hopen er deze week nog mee te kunnen beginnen… en te bereiken dat het dan ook over is… Mama heeft gisteravond nog een keer gebeld, terwijl ik zou bellen en vertelde dat papa zijn zin krijgt. Papa is iemand die graag zijn kleinkinderen ziet (welke grootouders willen dat niet hè) en heeft dus gevraagd of Fleur naar het zkh mag komen als wij in eindhoven zijn (we gaan er zondag weer heen) en al hebben ze daar liever niet dat er kinderen komen en dat we met een grote groep zijn, ze zeiden tegen papa dat ze voor hem graag een uitzondering wilden maken…
Hij was dus ondanks alle ellende dolgelukkig gisteravond, want we hoeven niet te wachten tot het bezoekuur, we mogen komen wanneer we willen. Vanochtend had ik mijn moeder aan de telefoon en papa had een goede nacht gehad, geen hoofdpijn meer en had gevraagd of mama ff toch nog maar een keer om een bevestiging wilde vragen aan mij of wij echt komen zondag… tuurlijk…
we gaan hier op tijd weg, zodat mama eerst ff eens flink wat afleiding heeft (stan en fleur kunnen dat heel goed) en dan gaan we met z’n allen naar het zkh… Ze gaat vandaag ook vragen of ze de telefoon bij papa op de kamer willen aansluiten, zodat wij hem kunnen bellen en hij ons als ie dat wil…
Mama en ik hebben nog meer geregeld… in de herfstvakantie gaan we de woensdag dat ze eigenlijk naar disney zou gaan met helmut en fleur, naar eindhoven en blijven dan tot vrijdagmiddag… Behalve als papa thuis is, dan gaat dat niet, want dan slaapt hij (na de bestralingen) liever niet bij mama, zodat zij daar geen last van heeft en slaapt hij op Fleur haar kamer en blijft Fleur alleen bij hun slapen (in de kamer waar helmut & ik altijd slapen)… we gaan der dan vrijdags weer halen, maar dit alleen als papa het aan kan, want tja, Fleur is niet een van de rustigste… al is ze dat bij hun wel! Zodra ik meer weet, laat ik het jullie weten…
14 oktober 2007
Ik  heb slecht nieuws te horen gekregen vandaag toen we met z’n 4tjes in Eindhoven waren.
Zal bij het begin beginnen… vanochtend belde ik mama rond 8 uur om te zeggen dat we rond 9 uur de trein zouden hebben en dus rond half 11 bij haar zouden zijn… toen zei ze dat ze met ons wilde praten, want ze had de huisarts gesproken… had een heel naar voorgevoel… zei dat ook tegen helmut, die zei, dat het misschien wel mee zou vallen… toen we bij mama aankwamen kreeg ik dus gelijk… het is niet goed…
Ze kunnen papa niet meer helpen… ze geven hem nog ongeveer een half jaar… de 5 bestralingen, die hij dus nu krijgt (1e heeft ie vrijdag gehad) zijn om zijn leven te rekken…
Papa zelf weet dat ze hem niet meer kunnen helpen, maar dat ze hem nog maar 6 maanden geven, weet ie dus niet. We zijn rond half 12 met de bus naar Geldrop gegaan, naar papa, waar mama en ik hem gingen halen, want ze hadden dus echt een apart kamertje voor hem, waar we met z’n allen konden gaan zitten.
Mama ging naar de verpleging om te zeggen, dat papa met ons mee ging en ik ging papa halen… Ik ging naast hem op bed zitten en we begonnen samen te huilen… wat is dit k*t zeg (sorry voor het taal gebruik)… hij wil nog zoveel doen met Fleur en Stan (en natuurlijk met ons)… hij heeft plannen, niet normaal meer, maar hij mag niet meer zo ver vooruit denken, van week tot week, liever nog van dag tot dag…
Zo zou Fleur woensdag 26 okt tm 28 okt. bij opa & oma gaan logeren, papa en fleur weten ook nog niet beter, maar Fleur gaat dus niet logeren. We gaan er ‘s woensdags heen en dan waarschijnlijk vrijdags, maar logeren zit er voorlopig niet in.
Morgen hebben mama, papa en anneke een gesprek met iemand van het ziekenhuis die hun (papa en mama) gaat helpen om ervoor te zorgen dat alles voor papa gereed is, als hij naar huis mag… Er moet een bed komen, want hij mag geen trap meer lopen… er moet thuiszorg komen voor hem.. een kastje met knop, dat als er wat gebeurt, ze op die knop kunnen drukken zodat er iemand komt. Ondanks dit slechte nieuws zat opa er toch goed uit, al is hij heel snel moe (merk je door de telefoon beter, dan dat je hem in levende lijve ziet)…
 Hij heeft genoten van onze aanwezigheid, met name van Fleur en Stan, die allebei de nieuwe kleren aan hadden, die hij voor ze uitgekozen heeft vorige week zondag, vlak voordat hij onwel werd…
Hij was trots op ze… Trots op Fleur, dat ze zo goed kan lezen en schrijven, trots op Stan, dat hij aan de hand mee liep… ja ja… donderdagavond 3 stapjes los in de box.. gisteren bij de voetbal aan de hand (2 handen) van zijn grote neef, en stond hij ook nog eens vrij lang alleen los… in de kantine met de vrouw van de trainer (ook aan de hand)… toen ik dat wilde doen, ging ie dus op de kont zitten, maar vandaag liep hij (1 hand van mij vasthoudend) met mij mee door de kamer, die ze speciaal voor ons hadden gereserveerd… wat straalden opa & oma!! Heerlijk om te zien en ik wil ons pap nog veel van die momenten geven… Nu ga ik mijn bedje opzoeken, want Stan slaapt de laatste paar dagen niet echt goed… is meer wakker, dan dat ie slaapt en tja, mama slaapt dan ook niet goed… kom aardig wat uurtjes nachtrust te kort…Â
25 oktober 2007
Ondertussen zijn we weer 1½ week verder en is Fleur gisteren voor 1 nachtje gaan logeren bij opa & oma…
Met papa ging het wel goed, met mama wat minder (kan bijna niets doen, omdat papa niet alleen gelaten mag worden). Zij was gisteren dan ook blij, dat wij er waren, want kon ze ff naar buiten…
Helmut is Fleur ophalen en ik ben met Stan thuis. Ik ben echt goed ziek… heb koorts, ben strontverkouden (nog steeds) mijn hele hoofd zit vol, heb iedere keer het gevoel dat ik moet overgeven en das niet goed natuurlijk. Dit laatste komt vooral doordat ik zo moe ben, als gevolg van het weinige slapen, maar goed, we gaan verder gewoon door.
Als ik me van het weekend weer wat beter voel, gaan we zondag weer naar Eindhoven, anders zullen ze toch een weekje moeten wachten, tot mijn grote spijt, maar ik kan niet ziek naar papa gaan, want dat is voor hem niet goed.
Ik probeer jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden.
