hallo allemaal,
het houdt maar niet op… papa is gisteren op controle geweest bij de longarts en het is dus niet goed… was de tumor in zijn longen ingekapseld, en zeiden ze dat het allemaal goed was verder, nou niet dus…
schijnt er een gaatje (zoals papa het uitlegde) in de omkapseling te zitten en bestaat de kans dat hij toch weer een chemo moet ondergaan, wat hij dan ook gaat doen als het echt moet. er is nu tegen hem gezegd, dat hij echt van dag tot dag moet gaan leven…
hij begint dan nu ook pas echt te beseffen dat hij niet meer beter wordt. ik baal hier zo enorm van, he, dat willen jullie echt niet weten. nu zou hij al niet meer beter worden, door de uitzaaiingen, die hij in de hersenen heeft, maar ik krijg het gevoel steeds erger, dat we nog korter met hem zullen hebben, dan dat ze voorspeld hebben.
Ik weet niet meer hoe ik mezelf steeds moet oppeppen, want het is iedere keer wel iets… niet alleen dat papa zo ziek is, maar ook mijn zusje en dr vent, die steeds tegen mijn ouders zeggen ‘als er iets is kun je bellen, we zijn zo bij jullie’ en als puntje bij paaltje komt, kunnen ze niet… en het doet zo’n pijn als je moeder dan zegt ‘ik heb aan jouw via de telefoon meer, dan aan hun’… wij zijn meestal ruim 2 uur onderweg met het openbaar vervoer en gaan nu dus iedere week die kant uit en als we wat voor ze mee kunnen brengen, doen we het ook… hebben al verschillende dingen gekocht voor ze, omdat die 2 dat dus niet doen… niks doen ze, ze komen langs, vragen wat mijn ouders eten en zeggen dan ‘oh dan eten wij mee’… mijn zusje neemt mijn moeder mee naar de stad en wat gebeurt er, ze laat mijn moeder betalen voor de dingen die zij (zusje) nodig heeft…
Zo werkt het toch niet, je betaalt je rotzooi toch zelf, als je wat nodig hebt… zegt mijn moeder door de telefoon, als wij naar de stad gaan 17 november zeg je maar wat je nodig hebt, krijg je het! Nee dat wil ik niet… als ik iets nodig heb, koop ik het verdorie zelf… grrrr… sorry, maar moet er ff uit..
maar allerergste is nog, dat nu ook mijn zusje verwacht dat ik excuses ga maken naar der vent, omdat ik gezegd heb dat papa (en mama natuurlijk) belangrijker zijn dan hij.. ze is gek!!! heb haar dan ook heel duidelijk gemaakt, dat ik dat dus niet doe… voor papa tolereer ik hem, als zij er ook zijn op het moment dat wij bij mijn ouders zijn, maar daar houdt het dan ook mee op…
Van mijn kant komen er geen excuses, maar heb gelijk alles eruit gegooid naar mijn zusje toe door de telefoon wat mij irriteert aan hun gedrag en daar was ze dus absoluut niet blij mee en ze schrok toen ik haar vertelde wat de gevolgen zouden zijn, als ik zou doen wat we bij een broer en zus van helmut ook gedaan hebben op aanraden van mw en huisarts, tja… als wij aan ons moeten denken en dan met name ik aan mezelf en mijn eigen gemoedsrust, dan is het dus byebye zwaai zwaai naar haar en der vent… en ik ben dan nog zo’n tuthola, die belt om te vragen hoe het met haar voet gaat… ik geloof dat ik dat ook maar niet meer moet doen, want interesse naar ons toe is er ook niet…
Nou mijn gal is weer gespuit.. sorry dat ik jullie hier allemaal mee lastig val das niet de bedoeling, maar moet het toch kwijt…
Zondag gaan we weer naar mijn ouders en Fleur is druk bezig met de tafel van 4 en rekenen tot 100 en met Stan zijn we bezig dat ie toch wat pasjes los gaat zetten, maar dat lukt niet al te best.. hij kletst ondertussen wel de oren van je kop, wat geweldig is, want soms lijkt het dus echt of hij bepaalde woorden echt zegt.
Nou luitjes… nogmaals sorry, ook omdat het nogal een onsamenhangend geheel lijkt, maar het is in mijn koppie ook echt een rommeltje…
Nu ga ik onze stinkerd een schone broek geven, voor Fleur wat drinken inschenken en mezelf voorzien van een kop koffie!
Groetjes & tot snel
Hugs
