Afgelopen dinsdag belde ik mama op om te vragen hoe het ging,
maar toen was de dokter er… papa had het benauwd en pijn op de borst…
Gelukkig was het niet zijn hart, maar wel een heel zware verkoudheid,
waar hij een antibioticum kuur voor heeft gekregen…
mama zei ook, dat de huisarts nogmaals tegen papa gezegd heeft dat hij echt niet meer beter wordt
en nu is het dus ook tot hem doorgedrongen, dat hij geen 80 meer wordt en zelfs de 60 niet meer haalt *zucht* ..
en al hoop ik natuurlijk dat hij nog heel lang bij ons is, ik heb zo’n ongelooflijk naar voorgevoel…
dat is niet te omschrijven… wil er ook niet aan toegeven, maar als je hoort hoe hij klinkt door de telefoon
en hoe hij er zondag aan toe was, toen Helmut & Fleur er waren
(ik was met Stan thuis gebleven omdat het mannetje de longen uit zijn lijf hoestte en ik heel erg aan de diarree),
dan heb ik echt het idee, dat hij misschien die 6 maanden die hem gegeven waren niet eens haalt …
hoe kun je zoiets denken, hè?? geen idee of jullie begrijpen wat ik bedoel,
want kan niet echt omschrijven wat er in mij omgaat…
enige wat ik weet is dat ik hem nog zo graag zo lang bij ons wil hebben… Daarnaast kreeg ik dinsdag een rouwbrief van een tante van mama,
waar ik vroeger toen ik klein was iedere zondag (alleen) naartoe ging en dan met haar en haar man lekker met de auto weg,
bleef dan bij hun eten en werd ‘s avonds rond 7 uur weer thuis afgezet… Ze is 82 geworden,
had (net als papa) longkanker, maar met uitzaaiïngen naar alle botten en half nov. zijn ze er achter gekomen,
dat zij ook uitzaaiïngen had naar de hersenen en toen ging het dus snel… *zucht*. Vrijdag is de begrafenis,
maar kan er helaas niet naartoe… Maar heb mijn achternicht wel gebeld en een kaartje op de bus gedaan.
Gelukkig begrijpen ze hoe of wat en mama zei tegen mij, dat als er ook maar iemand was die commentaar had dat ik er niet was,
dat zij ze dan wel eens ff flink zou toespreken… heb dr gezegd, dat dat niet nodig is, dat ik zeker weet,
dat tante Anneke (zo meost ik mijn achternicht vroeger noemen van mijn ouders, terwijl ze nu wil dat ik gewoon Anneke zeg,
maar dat kan ik niet hoor na zoveel jaar ‘tante’ gezegd te hebben) het wel begrijpt…
Vond het wel raar, want toen ome Rein overleed hoorde ik hier niks over, ja van papa en mama,
en nu bij tante Dien ligt er dan in ene een rouwbrief… misschien ook wel om toch weer contact te krijgen, denk ik…
weet ook niet wat ik er anders van moet denken…
Ergste vond ik wel, dat ik ‘s ochtends de kerstkaarten (die al een poosje klaar lagen) op de post gedaan heb
en dus ook naar tante Dien *zucht*, maar Helmut zei, dat ik daar niks aan kon doen, dat ik niet kon weten,
dat ik ‘s middags die rouwbrief zou krijgen…‘t Is hier dus een trieste boel… verdriet om het verlies van tante Dien (al heeft ze een mooie leeftijd bereikt 82)
en de zorgen om papa…
Hugs
Â
week voor de kerst
wat heb ik toch een hekel aan de week voor de kerst zeg… Niet omdat we niet uitkijken naar de kerst en alle voorbereidingen ervan, maar gewoon omdat Helmut ieder jaar weer de hele week voor kerst ‘s nachts moet werken.
Op zich geen probleem, maar mijn voorspellingen komen altijd uit *zucht*.
Zei ik nog dat ie dinsdags al ‘s nachts moest gaan werken, werd ik van alle kanten voor gek verklaard, want er was daar gezegd dat het gewoon donderdags zou beginnen… kreeg ik maandagmiddag te horen, dat ik toch gelijk kreeg. Toen heb ik Helmut ook al gezegd, dat ie a.s. zondag ook ‘s nachts zou moeten gaan werken, kreeg ik als reactie, dat Huub (baas) dat niet wilde hebben, maar wat blijkt… Juist ja, a.s. zondag om 22.00 uur mag ie weer op komen draven… Nu mag ik eigenlijk niet klagen, want is toch extra geld wat er binnenkomt, maar Fleur gedraagt zich dan ook echt een hele week zoals ze altijd alleen op donderdag en vrijdagavond doet en das niet grappig en lijkt wel of Stan exact hetzelfde gaat doen, maar goed, we hebben ons er tot vandaag goed doorheen geslagen, dus zal het zondag ook wel goed gaan… althans dat hoop ik…
Omdat Helmut dus ‘s nachts werkt, gaat ie als ie ‘s ochtends thuiskomt direct naar bed en gaan we ‘s middags, als ie dan uit bed komt, het dorp in om boodschappen te doen…
Normaal is Fleur en ‘s middags niet bij, zit ze op school, maar donderdagmiddag was ze vrij ivm kerstdiner op school, waarvoor ze een voorgerecht moest maken (tomatensoep), dus kon ze mee… hebben we met z’n 2tjes hier foto’s uit zitten zoeken, die we konden laten afdrukken voor Opa Pietje en Oma Catrijn en wat foto’s voor onszelf voor in de lijstjes (zijn de lijstjes niet de juiste maat, maar mag de pret niet drukken –> foto’s zijn super)… Bij die foto zaak mocht Fleur alles intikken wat er getypt moest worden… was een leuk gezicht, want je zag dr oogjes schitteren, dat zij dat mocht doen.
Gistermiddag zijn we met z’n 4tjes de foto’s op gaan halen en wat zien de 2 foto’s voor opa & oma er toch gaaf uit.
Ze zijn 30×30 afgedrukt, want mijn moeder heeft een lijst van 40×40 hangen, waarin nu nog een soort van ‘poster’ zit, maar waar zij dus een foto van Fleur en Stan in wil doen. Enige nadeel is, vind ik, is dat het foto’s uit mei en juli zijn, want recentere foto’s hebben we niet waar ze met hun 2tjes op staan, maar dat gaat binnenkort veranderen, want we willen toch wel meer foto’s waar ze samen op staan.
Had ik gisteravond mijn vader aan de telefoon en ik heb me toch gelachen… Hij heeft altijd een hekel aan mensen die nieuwsgierig zijn… maar nu was hij het zelf…
“mama zei, dat jullie iets voor ons hebben, wat ik heel leuk ga vinden… wat is dat dan?”
Mijn moeder op de achtergrond allemaal roepen, dat ze verder niks verklapt heeft en dat ik mijn mond ook moest houden… dat doe ik wel, want wil natuurlijk wel zijn gezicht zien, dinsdag, als hij die foto’s uitpakt, maar had voor papa wel een antwoord…
“De ene is nog omdat jullie 37 jaar getrouwd waren en de andere is voor de kerst. Nu weet je nog niks, maar je moet niet denken dat ik mijn verrassing voor jou ga verklappen, maar ik denk echt dat je er blij mee bent!”
En daar kon ie het dan mee doen, maar hij moest wel lachen, dat ik zo reageerde. Ik weet namelijk zeker dat ie daar heel blij mee is, want aan de muur hangen verder alleen maar lijstjes met foto’s van Fleur en foto’s van Stan en maar 1tje van hun samen, toen Stan net geboren was…
Hoe hij precies reageert, laat ik jullie weten, als we weer terug zijn uit Eindhoven, dinsdagmiddag of dinsdagavond.
We gaan ‘s ochtends al en blijven niet lang, want dat is voor papa veel te vermoeiend en omdat ze 2e kerstdag bij mijn zusje moeten gaan eten, denk ik, dat de dag ervoor voor papa niet al te vermoeiend moet zijn… dus we zullen er maar een uurtje of 2 zijn.
Jullie krijgen in ieder geval te horen, wat hij van de foto’s vond!!
Hugs
Â
Â
