SevenHillsAngel©

Hyves
Na lang twijfelen ben ik dan over de lijn getrokken om me ook maar aan hyves te wagen.
Ik snap er nog altijd niet alles van, maar het geeft mij wel de gelegenheid om een blog bij te houden, waar sommige mensen (lees zusje en dr vent en iedereen die met hen te maken heeft) niet kunnen komen.
Ik ga hier nu straks alles nog een keer opschrijven en dan snappen jullie denk ik wel, waarom ik niet wil dat zij mij kunnen vinden daarzo… of ze kunnen me wel vinden, maar ik laat ze niet toe…
Ons mam heeft ook een verkeerde opmerking gemaakt, maar zij heeft ondertussen de ogen geopend, geloof ik…Hugs
 

Dagen na ons pap’s overlijden
De dag na ons pap’s overlijden (5 januari) zijn we naar Eindhoven gegaan… het regelen van de crematie hoefde niet meer te gebeuren, want dat was de avond ervoor allemaal al gedaan, maar die middag zou het bloemenmeisje komen en daar moest ik dan wel bij zijn, vond ons mam. Ons Anneke was er ook, maar die zei dus geen woord tegen me, moet ze zelf weten, ik heb de eer aan mezelf gehouden en wel gewoon dingen gezegd en gevraagd.. op een normale manier…

Ik heb geen moment aan mijn eigen gevoelens gedacht, geen traan gelaten, geen snik laten horen, ik was daar voor ons mam, maar met de bloemen ging het toch gigantisch mis. Het bloemstuk van ons mam, anneke&oscar, helmut&mij was geregeld en toen moest er dus een stuk komen namens Fleur en Stan… Nu is ons pap net als Fleur in de maand juni geboren en ik wilde de bloem van die maand er in hebben, 1x, voor Fleur… dus 1 roos… en dat zei ik ook, dat er namens Fleur 1 roos in moest met de bovenstaande uitleg erbij…
Dat had ik beter niet kunnen zeggen, want ons mam ging door het lint… Ze schreeuwde het uit ‘er komen geen rozen in, want daar hield papa niet van ‘. Dat wist ik dus niet, maar om dit nu op zo’n manier te zeggen, nee dat ging er bij mij niet in… Ik heb mijn beker leeggedronken en al zaten mijn ooms en tante er, ik ben als een gek naar bovengestormd en heb een flink potje zitten brullen, want het was toch namens Fleur en hoe moet ik nu weten dat ons pap daar niet van hield… heeft ie nooit iets van laten merken, maar goed… Ons mam kwam na een minuut of 10 toen ik niet naar beneden kwam eens boven kijken en wat ze toen schreeuwde, deed me nog meer zeer, dan dat ons pap er niet meer was… ‘je bent een grote egoïst dat je hierom huilt, Ardy, dit slaat dus nergens op ‘. Toen had ik het dus echt niet meer… ‘ik egoïstisch? Nou ja, zeg.. ik dacht niet vanuit mezelf, maar vanuit mijn kind, als dat al egoïstisch is… fijn, als ik dat dan toch ben volgens jou, ga ik maar gelijk ff namens Fleur verder, zij wil graag een plekje waar ze naartoe kan om met opa te kletsen ‘ .. Nog een keer werd ik uitgemaakt voor een grote egoïst en toen heb ik dus gezegd, dat ze maar beneden bij de grootste egoïst moest gaan zitten, ons Anneke… Ik dacht alleen maar aan Fleur dr gevoelens, want die wist echt niet waar ze het zoeken moest. Ons mam is naar beneden gegaan en ik ben nog boven blijven zitten, wilde er niets meer mee te maken hebben, ik zou het allemaal wel op mijn eigen manier doen… Hoe kon ze?!
Mama kwam later weer naar boven ‘waar blijf je nu? ‘ vroeg ze en mijn reactie was dus dat deze egoïst er niks meer mee te maken wilde hebben, dat ze de dag ervoor alles al geregeld hadden en dus blijkbaar ook die bloemen al besproken hadden en dat het voor mij wel goed was zo… Ze heeft toen tig x gezegd, dat ze me geen egoïst had mogen noemen en mijn reactie was dus, dat het haar dan wel kon spijten, maar dat ze het wel gezegd had en dat het verrekte zeer deed… ben mee naar beneden gegaan en heb die dame gevraagd of er dan geen bloemen waren die op rozen leken en of die er dan niet bij konden en dat kon… dus dat was opgelost… bleek dus dat mijn peettante (zus van ons pap) ook niet wist dat papa niet van rozen hield…

Zaterdag is verder rustig verlopen, ons anneke ging rond 6 uur naar huis, omdat oscar ‘zielig’ alleen thuis zat…doet ie zelf, hij komt niet als wij er zijn… sukkel, je zou op die momenten toch ff alles opzij moeten kunnen zetten, toch, nou hij niet, hoor…
‘k was rond 22.00uur of eerder naar bed gegaan en werd wakker, toen Helmut om 12 uur naar bed kwam *zucht*…
Zondagochtend werd ik lekker vroeg wakker (4 uur) van Stan, die zat te krijsen (sliep samen met fleur op 1 kamer) heb hem uit bed gehaald en bij ons in bed genomen… na 2 uur zitten spelen met Stan ben ik samen met hem naar beneden gegaan, heb samen met hem een boterham gemaakt en samen zitten eten… rond 7 uur kwam ook Fleur naar beneden, half 8 Helmut en om 8 uur ons mam… Ze ging zitten en begon gelijk over het feit, dat ik mijn oom in Thailand moest mailen, dat heb ik dus gedaan, zijn huis adres gevraagd en een kaart zitten schrijven… en het volgende moment zat ik dus echt met een bek vol tanden… ‘schrijf je Mario ook een kaart, Ardy ‘ … Ik wist niet wat ik hoorde, want zowel ons mam als ons Anneke hebben alle2 niks met Mario, alleen ik (en ons pap). Ik vroeg dus of ze dat zeker wist, dat hij ook een kaart moest krijgen en ja, dat wist ze zeker… Dus ik heb netjes een envelop geschreven…
In ene begon ons mam te stressen, paniek… er moest geld gehaald worden, want misschien zouden de rekeningen wel geblokkeerd worden, dus wij zeiden, dan ga je straks ff pinnen, heb je geld en hoef je je daar deze week in ieder geval niet druk om te maken… nee ze wilde niet gaan pinnen, maar thuisblijven of wij dat dan niet wilden doen en dan gelijk de kaarten op de bus doen, die er nog geschreven waren na zaterdag… Goed, wij gaan pinnen, Stan mee en Fleur bleef bij oma, want dat wilde ons mam graag…
Toen kreeg ik dus alles van Helmut te horen, waarom ons mam over die kaart aan Mario begon… Dat heb ik dus aan hem te danken (de scheet)… Helmut had gezegd, dat hij familie was en dat het voor mij heel veel zou betekenen als hij er ook bij zou zijn… ons mam heeft toen gevraagd of hij Mario kende (ik ga verder niet over mario zitten kletsen, want dat is niet aan mij) … Ja hoor, had Helmut gezegd, die ken ik, heb hem 1 of 2x ontmoet en ik vind het een goeie gast, zal er altijd voor Ardy zijn als het nodig mocht zijn… En dat ome Dirk een kaart heeft gekregen komt ook van Helmut, want ‘waarom laat je het je eigen broer niet weten?’… Hij had dus gelijk gekregen van ons mam, dat hij toch ook zeker een kaart moest ontvangen…
Na ongeveer een uur gelopen te hebben, pinautomaat moeten zoeken, want die was dus niet meer op de plek te vinden waar hij altijd gestaan had… brievenbus kom je nergens tegen, kwamen we weer terug bij ons mam, waar ze samen met Fleur spelletjes op de pc aan het spelen was.
Ze had ons Anneke ondertussen ook aan de telefoon gehad en gevraagd of zij nog kwamen, maar dat wist ze nog niet… Ons mam ‘ tuurlijk komen ze niet, want oscar wil niet ‘… Nee dat is bekend, als wij er zijn, komt ie niet…
We zijn rond 3 uur weer met de trein richting huis gegaan, want Fleur moest en zou naar school en tja, dat gaat gewoon door, en ze zou meekomen voor opa’s crematie, want dat had ze oma beloofd.

Eenmaal thuis heb ik direct ons mam gebeld om te zeggen dat we er weer waren en om te vragen hoe het met dr ging… ze wilde al gaan ruimen en of dat wel kon? Ja, waarom niet? Je moet doen wat je hart je ingeeft, dat blijf ik zeggen, maar niet iedereen is het daar dus mee eens… Ze zou het wel laten liggen tot wij er weer waren, dan kon ik dr erbij helpen… Goed hoor, doe ik wel … hebben het nog over verschillende dingetjes gehad, over wat ik allemaal mee naar 7bergen moet nemen en toen zei ze dat ons anneke nog niets van zich had laten horen en dat ze me wel zou bellen, als ze wat gehoord had…
Niet veel later ging de telefoon, ze waren er en namen ons mam mee naar hun zodat ze bij hun kon eten en dan zou ze weer naar huis gebracht worden…
De volgende ochtend belde ik om 9 uur om te vragen of ze goed geslapen had en ja, dat had ze, maar ons anneke was er nog niet en die zou er om half 9 al zijn… tja, ons anneke is niet iemand van de tijd en al helemaal niet als oscar dwars kan liggen (en dat kan ie heel goed)… ze was er pas rond 9.15 uur…
Heb ons mam verschillende keren aan de telefoon gehad die dag… en ene moment ging het goed, andere moment huilde ze… heel logisch, vind ik, maar ik ben denk ik de enige die dat vind…
‘s avonds belde ze me op, dat ze mee ging naar ons anneke, want die man van de uitvaart zou bij ons anneke thuis langskomen (of zoiets), dus ik vroeg of ons anneke me dan dinsdags op kwam halen om naar het mortuarium te gaan, naar ons pap… dat moest ik maar met ons anneke regelen… dus kreeg ik haar aan de telefoon en vroeg dus of ze me kwam halen ‘nou, ik weet niet wat wij morgen gaan doen, oscar & ik, dus nee ik kan je niet op komen halen ‘ moet je niet tegen mij zeggen, want ik heb mijn woordje wel klaar ‘OK is goed, pak ik morgen de bus wel en dan zie je me wel bij de hoofdingang van het zkh ‘… Helmut die mee zat te luisteren was zo over de zeik, dat ie dus een smsje stuurde naar ons anneke ‘ neem jij dan de hengel mee, die mee moet in de kist, want staat een beetje lullig in de bus! ‘… Geen reactie… Rond 9 uur heb ik ons mam gesmst dat ik naar bed ging en der wel weer zou bellen, maar ook ik geen reactie… wij dachten dus alle2 dat ze beiden gepikeerd waren.

Dinsdagochtend ben ik naar de huisarts geweest, want zat echt niet lekker in mijn vel en wilde gewoon ff mijn ei kwijt… Dit gevoel zou ik nog wel ff blijven houden en als het te lang naar mijn zin zo zou blijven moest ik terugkomen… Heb ik dus niet gedaan, maar goed… ik had ons mam ‘s ochtends gesmst vlak nadat ik de afspraak gemaakt had en verwachtte echt, dat ik een reactie zou krijgen, maar niet dus (terwijl ons pap altijd direct reageerde), eenmaal thuis was Helmut er ook al… die had maar gewerkt tot 9.15 uur en was toen naar huis gekomen, omdat we die middag naar eindhoven zouden gaan en hij niet wilde dat ik alles alleen moest doen (klaarzetten van de spullen voor ons om mee te nemen, maar ook voor stan, die bij joyce zou gaan logeren)…
Om half 11 ging de telefoon, ons mam, die alleen bij ons anneke thuis was en ff dr gal wilde spuien… ze was zo pissig… oscar moest bloed gaan laten prikken en ons anneke moest mee, om zijn handje vast te houden *lol*.. hij is zo zielig… maar goed, ik vertelde dat helmut direct met ons mee zou komen naar haar en dat stan eerst opgevangen werd door Oma Annie (moeder van Joyce) en de kinderen en heb haar verteld hoe het bij de dokter was… dan moest ik maar eens aan mezelf gaan denken, zei ze en dan zou ze niet komen logeren.. nou dacht het wel, want dat was afgesproken …
Toen we rond half 6, 6 uur bij ons mam aankwamen zat ons anneke daar breed uit de krant te lezen, heb ik uit fatsoen gevraagd hoe het met oscar gegaan was, maar kreeg gemompel terug als antwoord… nou ja, dan niet… toen vroeg ik maar of ze me rond half 8 kwam ophalen dan, want anders moest ik mijn portemonnee mee nemen, want dan kon ik onderweg nog ff wat eten.. is goed hoor… krijg ik een snauw en een grauw ‘ben nou toch hier?’… ja dat vroeg ik niet… weet ik veel of ze bleef tot we daarnaartoe moesten of dat ze nog naar huis (naar oscar) ging, want tja, die was er natuurlijk weer NIET bij…
Bij het mortuarium aangekomen werden we ontvangen door iemand van Yarden (denk ik) en konden we naar ons pap gaan kijken… er werd ook nog gevraagd of er meerdere mensen kwamen, maar nee, die kwamen er niet, want ons pap hield niet van ramptoeristen en pottenkijkers en de mensen die van hem hielden snapten dit allemaal wel en moesten hem maar herinneren zoals hij was… Dat wist ik dus wel… dat heeft hij altijd al gezegd…
En dat is frapant hoor, in het ‘bijzijn’ van ons pap kon ons anneke wel normaal doen tegen mij… kopje koffie genomen en gewoon tegen ons pap zitten kletsen… nog een kopje koffie halen en we zeiden tegen elkaar ‘dadelijk zit ie daar in een stoel en vraagt ie waar zijn koffie blijft’… zo mooi lag hij daar in de kist… heel simpel, maar heel mooi, precies zoals ons pap was… simpel (weet niet of ik dat zo mag zeggen, maar goed…)
*zucht* het moment dat de kist gesloten moest worden… hoe graag ik het ook zou willen doen, ik kon het niet… ik kreeg zo erg het gevoel dat ik hem op ging sluiten en dat kon ik niet… wie sluit er nu zijn eigen vader op, dacht ik… dus dat zou die mevrouw doen…
En toen terug naar huis… wat ik toen allemaal hoorde, daar werd ik misselijk van… ging over de codicil die ons pap gemaakt had, die is aangepast omdat ons anneke dat wilde, want al had zij geen kinderen, zij had opsommige dingen ook recht… dus fleur heeft een deel van haar erfenis af moeten staan aan een egoïstisch, narcistisch, materialistisch aangelegd jaloerse tante BAH BAH BAH… vraagt ze aan mij ‘ben jij het er mee eens  dan, dat jouw kinderen en je man meer krijgen dan jij krijgt ‘… Werd daar gewoon misselijk van, hoe kun je nu zo denken… ‘Je moet blij zijn, dat je al wat kreeg… al had ik maar 25 cent gekregen, daarkrijg ik ons pap niet mee terug ‘
Ik heb nu een horloge gekregen en een ring met rode steen, deze laatste ga ik laten maken en als Stan 18 wordt krijgt hij die van mij… Ons Anneke kreeg een horloge en nog wat, maar die wilde dus een deel van de muntverzameling die Fleur krijgt … ach als ze er blij mee is, maar om er nu om te vragen, nee dat gaat er bij mij absoluut niet in, dat is ronduit schandalig… heb totaal geen respect meer voor haar en oscar, dat is dus over… Maar das nog niet het ergste… dat komt nog…
Eenmaal terug bij ons mam, anneke reed gelijk door, vraagt ons mam of anneke überhaupt wel normaal gedaan had tegen mij, want zoals ze die avond ervoor gedaan had, was niet onfatsoenlijk en heeft ze ons anneke dus flink de waarheid gezegd… Niet alleen over hoe ze deed tegen mij door de telefoon, maar ook dat als ik vraag hoe het met oscar gaat, dat ze dan ook normaal antwoord kan geven, want ‘ardy doet toch ook normaal tegen jullie… eerst terwille van ons pap en mij samen en nu terwille van mij, maar ik geloof dat jullie het fatsoen niet op kunnen brengen, is het wel… oscar blijft weg omdat ardy er is, waar ook nergens op slaat… maar ik geef ardy en helmut geen ongelijk als ze straks zeggen dat jullie het maar uit moeten zoeken ‘ en daar kon ze het dus mee doen.
En toen was het woensdag 9 januari… ik werd wakker met een mega hoofdpijn (zouden ze vandaag wel normaal doen en meer van die vragen, die ik mezelf afvroeg) en gatsie was mijn medicijnen vergeten… heb voor ons mam de digitale tv bij upc afgezegd, nog wat andere telefoontjes gepleegd en telefoonnummers opgeschreven die ik thuis zou bellen… om half 12 kwam de auto voorrijden, die ons naar het crematorium moest brengen… en hoe dichter we bij het crematorium kwamen hoe erger de hoofdpijn werd…
Stappen we uit die auto, komen ons anneke en oscar aanlopen en die liepen toch gewoon door, wachtten niet eens op ons mam, wat ik dus weer heel laag vond, maar ja, wij liepen bij ons mam en tja, oscar wacht dan niet… 1e fout van hem…
In de familie kamer zei ik vriendelijk tegen oscar dat hij ook kon gaan zitten… oepsie 2e fout, werd ik toch afgesnauwd… gaat goed, hè… en die koppijn werd maar erger.. heb mama gevraagd of ik ff naar buiten kon en dat deed ik dan ook… pfff… Terug binnen werden we de aula in begeleid (zeg ik dat zo goed), wij (anneke&oscar, ons mam, fleur&helmut&ik) aan de ene kant (in deze volgorde zaten we) en mijn peettante met dr man en kinderen en mijn peetoom met zijn oudste dochter aan de andere kant… toen begon het ‘ave maria’ (tranen biggelden over mijn wangen –> nu weer) en kwamen de andere mensen, die ons pap de laatste eer kwamen bewijzen, binnen… voelde een hand op mijn schouder, maar geen idee wie het was, maar voelde goed, dat er mensen voor mij kwamen…
De man van de uitvaart nam het woord en Fleur mocht het kaarsje aansteken wat op ons pap zijn kist stond… wat deed ze dat goed!!!!!
‘water’ van Marco Borsato… de eerste foto’s verschenen op het scherm… begint er iemand heel hard te huilen, ik dacht dat het ons mam was, maar het was Fleur… dat ging bij mij dus echt door merg en been… maar kind wilde niet getroost worden… ‘de steen’ van Paul de Leeuw… foto’s van de kleinkinderen… *snik*… toen drong het tot me door, dat Stan nu 1 opa nooit gekend zou hebben (vader van Helmut) en 1 opa zich misschien wel nooit zal herinneren, maar alleen de foto’s zou zien en de verhalen van ons zou moeten horen, die erbij horen… ‘somewhere over the rainbow’ van Judy Garland… nog meer foto’s van ons pap… *zucht* . Toen kwam de man van de uitvaart weer aan het woord en verkondigde de wens van ons mam, dat ze niet specifiek gecondoleerd wilde worden, dat de mensen ons moesten laten zitten waar we op dat moment waren, het was al fijn, dat ze allemaal gekomen waren. Ook zei hij, dat er niet genoeg prentjes zouden zijn en dat de mensen die bij ons pap gewerkt hadden geen prentje mochten accepteren, zodat de familie er eerst een kon krijgen… ‘Afscheid nemen bestaat niet’ van Marco Borsato… de mensen lopen langs ons pap en geven hem nog een laatste groet… Soms kijk ik op naar de mensen die daar lopen en zie in ene mijn vriendin van school, die me gevonden had via Fleur’s Homepage… voor haar was het moeilijk, want was ongeveer een jaar geleden dat haar vader overleed (zelfde als ons pap)… nog maar een keer kijken.. Mia (zus van Helmut –> enige van de familie die geweest is –> ook moeilijk want in 2006 is haar man overleden) en direct daar achter Mario (mijn achterneef)… tranen over de wangen had ik toen ik hem zag… had het nooit verwacht, dat hij zou komen maar hij was er … voor mij en voor ons pap… wat was ik blij… niet te omschrijven en dat heb ik hem ook gezegd… en daar word je dan weer op aangekeken, want wat deed hij daar… nou ja, mag de pret niet drukken… hij was er… Iedereen weg uit de aula, loop ik naar Oscar en geef hem een compliment over de foto serie, die hij gemaakt had… fout nummer 3, alleen maar gemompel… eenmaal in de ruimte waar al die mensen stonden, ben ik gelijk naar Mario gelopen en Ineke (zijn zus) … ik vloog hem dus eigenlijk om de nek… gezegd, dat ik het zo fijn vond dat hij er was en als blikken konden doden, had ik denk ik terplekke op de grond neer gevallen… Fleur snapte er niets van en toen ik vertelde dat hij dan mijn achterneef was ‘oooh dan ben jij dus supermariobros’… grappig moment wel… Had overigens nog altijd hoofdpijn, maar me kranig weten te houden… ben buiten een sigaretje gaan roken en toen kwam Ineke bij me staan, ff staan kletsen en als er wat was, kon ik altijd bij haar terecht… Oscar komt naar buiten … foutje 4… Ik zeg tegen Oscar (stonden verschillende mensen buiten te roken) ‘goh oscar ook al zo verslaafd dat je een sigaretje komt opsteken ‘.. ik vroeg het vriendelijk maar werd afgesnauwd met ‘Nee ik sta hier voor de gezelligheid ‘… en dat was de druppel…
Mario kwam erbij staan… hij zag er echt goed uit… (mijn mening, maar die wordt niet door anderen gedeeld maar maakt niet uit)… en toen zijn ouders (oom en tante van ons pap) en namen we afscheid en of ik er alsjeblieft voor wilde zorgen dat ze een prentje kregen, want er waren er geen meer –> bijna alle prentjes zijn dus met collega’s van ons pap meegegaan…
Tijd om naar huis te gaan… Ons mam vroeg of ik het erg vond als Mia ook mee ging… nee tuurlijk niet… dat had ons mam haar gevraagd… voor ons, maar ook voor zichzelf, want ze kan met Mia goed overweg (gelukkig)… Anneke en Oscar gingen ook naar ons mam, dus je verwacht natuurlijk dat ze dan wel normaal doen… nou niet dus… Helmut en mia waren als eerste bij ons mam thuis, toen ons anneke en oscar… en je zou toch zeggen, dat anneke dan koffie zet of zo, hè, maar nee dus… zij en oscar gingen aan de eettafel zitten, helmut vroeg of hij dan maar koffie zou zetten ‘zou je kunnen doen’ was ons anneke dr reactie … en toen kwamen wij dus terug, ons mam, fleur en ik…
ik ben naar boven gegaan om mijn nieuwe schoenen uit te trekken en mijn laarzen aan te trekken, want dat zou makkelijker lopen zijn, trein in en trein uit… Komt ons mam naar boven om te vragen hoe het ging.. nou het ging niet dus…en heb ook direct gezegd, dat er nu een dikke vette streep onder het hoofdstuk ‘anneke en oscar’ is getrokken… zij niet normaal doen naar mij toe, ik ook niet naar hun… heb haar gezegd, wat er allemaal gebeurd is voor en na de crematie van ons pap, maar dat hoefde ik niet te vertellen zei ze, want ze had alles meegekregen… ze heeft zelfs gezegd, dat ik dus aan anneke ook niet meer hoef te vragen hoe het met oscar gaat en zo (want dat bleef ik dus doen), want er wordt van hun uit ook geen interesse getoond naar ons toe en naar de mensen om ons heen (lees marianne, schoonzusje van ons -vriendin van jan-, die het wel heel moeilijk heeft met het overlijden van ons pap). Mama naar beneden, helmut naar boven… die dus vertelde hoe of wat wat betreft het thuiskomen van ons anneke en die koffie… pfff… ikke naar beneden… nog altijd hoofdpijn, die maar niet wilde verdwijnen, waarom was ik toch verdorie die medicijnen vergeten… ons mam: ‘tja, jekunt niet aan alles denken, ardy… wedden dat ze wel op tafel liggen om ingepakt te worden ‘ … (lagen overigens niet op tafel, maar zaten in een andere tas –> niet mee overgeheveld)…
Anneke en Oscar gaan naar huis en wauw, spanning weg… ondanks de hoofdpijn gezellig zitten kletsen, tot ik heel erg misselijk werd… alles kwam er uit… en toen Mia dan ook vroeg of ze ons thuis af kon zetten, want ze moest toch deze richting uit, gaf ons mam antwoord… dat dat goed was, want was onverantwoord om met de trein te gaan als ik zo ziek was.. heb niet veel meegekregen in de auto, ben in slaap gevallen *lol*… fleur heeft ‘n spelletje op der DS zitten spelen en helmut en mia zaten voorin te kletsen (volgens fleur)…
Thuis afgezet hebben we de spullen binnengezet en zijn naar de overkant gelopen om Stan op te halen… wat was ik blij, dat ik mijn mannetje weer zag.. en hij om ons te zien hihihi.. Kreeg te horen, dat Oma Annie zo blij was dat er eindelijk iemand was, die samen met haar en Joyce zuurkool met spekjes at, tja Stan eet werkelijk alles (nog wel) en toen maakte Joyce een opmerking, dat ik er wel heel slecht uit zag … *zucht*
Fleur bleef bij Joyce eten, want die had er voor Stan al een frikandel uitgehaald, maar Stan wilde mee naar ‘mama’ hihihi, maar moest toch met papa mee boodschappen gaan doen, want mama ging oma bellen en naar bed…
Was half 6 toen ik naar bed ging, heb Helmut & Stan niet meer thuis horen komen van de boodschappen, Fleur niet thuis horen komen toen ze klaar was met eten bij Joyce en heb niemand gehoord toen ze naar bed gingen… werd om 22.50 uur wakker toen Stan begon te huilen… en mijn hoofdpijn, die was weg…Volgende ochtend ons mam gebeld om te vragen hoe het ging, ging wel, ze was aan het ruimen en of ik zaterdag met het dressoir wilde komen helpen.. ja hoor, dat wilde ik wel… We zouden dan blijven slapen, maar Helmut had een beter idee… hij en stan zouden thuisblijven, ruimen en boodschappen doen en ik zou samen met fleur naar ons mam gaan en haar dan meenemen naar hier, zodat ze een paar dagen zou komen logeren… vond ze goed… maar het dressoir hebben we niet opgeruimd, ze wilde bij nader inzien papa’s kleren allemaal opruimen en dat hebben we gedaan… ‘mag het misschien niet zeggen, ardy, maar lijkt wel of het je niets doet ‘ zei ons mam op een gegeven moment… tot ik haar aankeek… ‘ik lijk wel hard mam, maar van binnen hè, van binnen voel ik me zo ontzettend klein, snap je wat ik bedoel? ‘ Gelukkig begreep ze het… toen we klaar waren, hadden we 3 van die grote kliko-zakken vol met kleren van ons pap… en dan waren er nog zijn goede pak en zijn nieuwe jas… pffff… heftig allemaal hoor, maar we hebben het gefixt…
Ik heb die 5 dagen dat ze hier was een masker opgehad, want wilde me hoe dan ook goed houden voor ons mam… heb ook van sommige dingen staan kijken, hoor… zoals ze dinsdagsavonds bij Joyce af zat te geven over ons anneke en oscar… ze is echt boos en teleurgesteld in die 2… ze mag eigenlijk helemaal niks van die 2… papa’s spullen opruimen niet, maar om rust in der hoofd te krijgen, moet ze dat juist wel doen (vindt ze zelf)… ik denk dat als ze dat zelf vindt, dat ze dat dan ook moet doen, maar goed, wie ben ik…
In die dagen dat ze hier was heeft anneke geen 1x uit zichzelf gebeld om te vragen hoe het met mama ging… alleen als mama haar gebeld had, belde ze terug… vind ik geen stijl, maar weer ‘wie ben ik’… en ons mam, die heeft iedere dag wel tig x gezegd, dat ze nooit had mogen zeggen dat ik een egoïst was…
Ze gaat met fleur en stan naar disney… wanneer weten we nog niet, maar dat is een belofte die ze papa gedaan heeft en fleur en zichzelf en daar moet ze zich aan houden, ook al zit er dan voor ons 5en geen vakantie in dit jaar… Ze heeft ieder weekend dat wij vanaf oktober in eindhoven waren gezegd, dat ze dit jaar naar disney gaat met fleur omdat opa dat ook wilde en dan moet ze dat ook doen… En als Stan oud genoeg is, gaan wij 2tjes ook mee naar disney, maar voorlopig hoef ik daar niet zo nodig naartoe… 1 omdat ik er al geweest ben en er niet ieder jaar naartoe hoef en 2 denk dat het te veel pijn doet, omdat het ook 1 van de weinige reisjes is, die ik met ons pap gemaakt heb de afgelopen jaren… *zucht* dus ik wacht wel tot stan een jaar of 5 is hahaha… nu is ze thuis en doet niks anders dan klagen over die 2 en mooie is nog… er werd wat gezegd door oscar en ons mam heeft er toen uitgefloept ‘tja, oscar jij had daar ook kunnen liggen’… hij heeft niks meer gezegd en ze zijn gisteren pas weer geweest, want tja, vrijdag gaan ze een weekend naar zeeland, want dat zouden ze verdiend hebben (vindt oscar), dus met andere woorden komen ze de rest van de week niet meer (denkt ons mam) en dat is dan je dochter… alleen bellen als je zelf gebeld hebt… nu bel ik misschien wel te vaak… ‘s ochtends om te vragen hoe ze geslapen heeft (deed ik ook toen papa in het ziekenhuis lag, want tja, ons mam is gewoon niet graag alleen en nu is ze blijvend alleen –> snappen jullie een beetje wat ik bedoel) en ‘s avonds bel ik om te vragen hoe dr dag geweest is… meer kan ik van hieruit ook niet doen, maar ik heb haar nu verschillende keren tegen verschillende mensen horen zeggen, hoe blij ze is dat ze bij mij terecht kan met dr verhalen en dat ze aan die 2 niet veel heeft met hun loze beloftes… Nou die 2 zoeken het maar lekker uit… voor mij hebben ze afgedaan en hoeven ze van mijn kant niets meer te verwachten… de belangrijkste personen voor mij zijn nu mijn gezin, ons mam en schoonmoeder en ergens onderaan, zeg maar gerust helemaal onderaan, komen die 2 pas, al hoeven ze van mij helemaal niet meer op het lijstje… ben dr klaar mee!!Zo, hoop dat jullie nu begrijpen, waarom ik dus liever op hyves verder ga met mijn ‘gal spuien’…
Hier alleen nog de leuke dingen!!!Hugs
Oeps
heb net alles in word gezet, zoals ik altijd doe, ennuh, sorry voor alles wat er staat… zijn 9 bladzijdes in word, dus echt heel lang… sorry sorry sorry…hugs

 

 

Leave a Reply