SevenHillsAngel©

*diepe zucht*
Zoals jullie wel weten is met de carnaval ons mam weer 5 dagen geweest en liep ik weer 5 dagen op de tenen met een megadik masker op… erg eigenlijk, dat je jezelf niet kunt zijn, als je moeder in de buurt is… maar ja, is niet anders.
De meesten weten wel, van mijn verhalen, dat ons mam altijd wel al zielig kon doen… op een zeurderige manier om een kop koffie vragen en zo… echt kleine dingetjes, hoor.. deed ze al als ze hier was, toen papa nog leefde… een verschil tussen die 2, die steeds meer opvallen… Ons pap zei altijd ‘meidje, ik pak een bakkie koffie, jij ook?‘, ons mam vroeg altijd op zielig toontje ‘heb je voor mij een kopje koffie‘ of ‘mag ik een sneetje brood‘ en dat is nu dus nog erger geworden … echt ik heb niks tegen mijn moeder, maar kon der wel wat aandoen… steeds weer het zelfde toontje, zo zielig BAH daar kan ik dus echt niet tegen… was ook heel blij ( mag ik waarschijnlijk niet zo zeggen, sorry) dat ze zondagssmiddags naar huis moest, omdat ze de volgende ochtend naar de tandarts moest, ff geen ergernissen of irritaties… ‘s middags kwam ze weer terug, want ze zou met Fleur naar de kindermiddag… die was al afgelopen toen ze kwam Fleur dus , maar snapte wel dat die tandarts voor oma belangrijk was.
Ik kan eerlijk toegeven, dat ik me aan mijn moeders gedrag irriteer (al durf ik dat niet te zeggen, want wil haar niet kwetsen), maar wat mijn zusje en der man flikken, vind ik niet normaal meer… Vind het niet erg als mama belt, maar huilend, nee dat trek ik niet… Gisterochtend was dat… huilen, tranen met tuiten … Ik wist zeker dat er wat gebeurd was, maar ze zei van niet, dus dat geloof je dan, toch?! Ze had ook een dipje… logisch, heb ik van de week ook gehad… ik wilde ons pap bellen, zijn stem ff horen, dus was het nummer van zijn mobieltje al aan het intikken tot ik besefte dat hij er niet meer was… nu was het gisteren dus lekker weer en ons mam zat te genieten van het zonnetje en zei ‘tis lekker weer, Peter, zullen we zo gaan wandelen? ‘… tot ze dus net als ik besefte dat ze alleen was… Dus heb dr laten en praten, want das toch het enige wat ik kan doen van hieruit .
Gisteravond belde ik op om te vragen hoe het ging en toen kwam dus de aap uit de mouw… zaterdag was ze met mijn zusje naar de stad geweest en daarna mee naar mijn zusje geweest en ze had dus echt het idee dat ze weggekeken werd, zowel door ons Anneke als door Oscar
Nadat mama mij aan de telefoon gehad had gisteren was ze achter de pc gekropen en die deed gek, dus belde ze oscar, want tja, hij heeft daar verstand van en ze wilde graag dat hij er naar kwam kijken, maar anneke nam op en oscar begon heel hard te hoesten (hij is zielig, want heeft de griep en gaat dood –> zo doet ie zegt ons mam en ik geloof dat echt, want hij brult al als ie een blauwe plek heeft , watje).. Anneke zei toen dat ze op ging hangen en ons mam binnen een half uurtje ongeveer terug zou bellen, maar toen ik ons mam gisteravond aan de telefoon had (rond 19.30 uur was dat) had ze nog niet teruggebeld .. een half uurtje, duurt toch niet de hele dag of wel???
Als ik zeg ‘ik bel je over een half uurtje terug‘, want dat gebeurt hier ook wel eens (moet ik stan verschonen of zo) dan bel ik ook terug.
Ik heb ons mam het advies gegeven voorlopig ons anneke eens niet te bellen en dan kijken hoe lang het duurt voordat zij belt om te vragen hoe het gaat, want daar komt (als ik mama moet geloven –> wat ik ook doe) dus nooit iets van terecht… die 5 dagen dat mama hier was, heeft ze geen 1x gebeld namelijk, terwijl ik toch altijd wel ff bel om te vragen hoe het gaat of ze nu thuis is of bij ons anneke of op dr werk…

Nu zou ze gisteren eigenlijk kennis maken met de ouders van Oscar, want anneke en hij gaan al ruim 2½ jaar met elkaar, maar ze hebben elkaar nog nooit ontmoet… tja, op ons pap zijn crematie, dus hij heeft ze nooit gekend (gelukkig maar, want die ouders zijn net zo erg als oscar),maar ons mam had zoiets van ‘nu of nooit’… nu werd oscar dus ziek en kon het niet doorgaan, dus verschoven ze het naar a.s. zondag… balen voor ons, want wij zouden naar haar toe gaan, maar mama zei dat dit toch wel belangrijk was, ok… Nou komt het… Nu wist die moeder van oscar zaterdag al te vertellen dat ze a.s. zondag zich niet lekker zou voelen en mijn moeder heeft nu gezegd, dat ze geen behoeft meer heeft om die ouders te ontmoeten, ze is het gewoon spuugzat, alles draait om oscar en zijn ouders en daar zit ze niet op te wachten, dus vroeg ze gisteravond of we dan alsnog wilden komen… nu hadden we al wat anders gepland, maar helmut zei, dat dat wel kon wachten dus gaan we zondag naar ons mam, maar ik vind dus dat ze niet kan verwachten dat wij zomaar komen wanneer zij dat wil… Ik wil nu toch ook verder met mijn leven en alles een beetje gaan verwerken, want (erg hoor) daar ben ik nog altijd niet aan toe gekomen… maar gaat goedkomen, althans dat hoop ik!!!

De grootste domper voor mij op dit moment is, dat het kaarsje voor ons pap nog altijd niet brandt, de bank het niet terug kan draaien en ik dus geen poot heb om op te staan volgens de politie waar ik op aanraden van de bank naartoe geweest ben

nou ben ‘t weer ff allemaal kwijt, dank jullie wel voor jullie luisterend oor!!!

knuffels
 

 

 

 

Leave a Reply