29 feb, 16:55
Nou ‘t is me een dagje wel, hoor.
Stan hyperaktief, niet te houden gewoon… Fleur idem dito (vanochtend, tussen de middag en nu weer) al is ze wat rustiger op sommige momenten, want ze heeft alweer last van dr nek, maar goed… na het weekend nog, toch maar ff naar de dokter, want is nu al voor de 3e keer in 2 weken tijd, dat het langer duurt dan een dagje…Â Om 12.45uur ging ongeveer de telefoon hierzo, mijn zusje
wie had dat nu verwacht?? ikke niet dus, maar alles was goed met Oscar, dus niks gevonden en dat terwijl hij steeds tegen ons anneke zei, dat de dokter gezegd had dat het terug was, de non-hodgkin… EIKEL… Das het enige wat ze te melden had, toen hing ze weer op… Nou ja, heb dat dus ook tegen ons mam gezegd, dat ik dit dus geen gesprek vind. Eerst belt ze niet eens toen hij werd opgenomen, maar nu in ene wel bellen, dat alles oké is… gaat er bij mij niet in, maar goed, we weten ondertussen hoe ze zijn… Maar dan vertelt ons mam dus ff iets, waar ik dus van schrok… mijn zusje moet volgende week voor haar werk naar Barcelona (hartstikke leuk, want ze gaat met dr baas en nog wat collegaatjes, dus naast werk ook vertier, maar ze mag niet van oscar… en ze denkt er dus ook over om thuis te blijven. Heb tegen ons mam gezegd, dat ze stom is, als ze dat doet, want dan gaat ze haar werk, wat ze met heel veel plezier doet verslonsen (heeft ze de afgelopen week toch al gedaan, omdat ie in het zkh lag en hij niet alleen kon/wil zijn)… Hij kan dus echt niks zelf, maar goed, ik hoop dat ons anneke wijs is en dus wel naar Barcelona gaat, want is toch een kans die ze misschien niet nog een keer krijgt.Vervolgens gaat om 16.00 uur de telefoon… Fleur wist niet wie het was, maar bleek Jan (jongste broer van Helmut) te zijn.. en die had dus geen goed nieuws… Nu weten we dat Marianne echt snel achteruit gegaan is en Helmut zei de laatste keer dat ie geweest was (1½ week geleden), dat het volgens hem niet lang meer zou duren, maar nu ligt ze dus in het zkh… kreeg geen lucht meer en had allemaal paniek (angst) aanvallen… Toen hij belde was ze net met spoed naar het zkh gebracht door de ambulance en hij zou eerst iedereen verwittigen en dan met eigen vervoer komen… Jan is niet iemand, die zomaar mee gaat in de ambulance… Ze wordt aan het zuurstof gelegd en als het meezit mag ze na het weekend weer naar huis, dat hoop ik ook echt voor ze, maar ik hou mijn hart vast, want ze lag thuis alleen nog maar op bed en kon eigenlijk al niks meer, net als ons pap op het laatst, zeg maar… 
Heb Helmut direct op de hoogte gebracht, want die lag al op bed en heb Jan nog gevraagd of hij Helmut nog wilde spreken, maar hij zei, dat hij helmut morgen nog wel zou spreken. Dus morgenvroeg als hij uit bed komt, gaan we met z’n 4tjes boodschappen doen en ga ik met Fleur en Stan naar huis en kan hij gelijk door naar Jan (ligt toch op de route naar huis en aangezien ik wil weten hoe of wat, maar Helmut wil gaan is dit de oplossing)…
Nou geen leuk begin van het weekend dus. De een mankeert gewoon helemaal niks en degene voor wie je aldoor hoopt dat het stabiel zou blijven, gaat gewoon nog sneller achteruit 
Mooiste is nog, dat ik dus tegen Helmut zeg, dat ie zich geen zorgen moet gaan liggen maken, maar dat ie gewoon moet proberen te slapen en hij schiet toch in de lach… ‘En dat durf jij tegen mij te zeggen, terwijl jij diegene bent die zich om alles en iedereen druk ligt/zit te maken? gekkie dat je er bent ‘
Ondanks dit slechte nieuws wil ik jullie toch allemaal een
Â
Â
