Wat ik te weten ben gekomen
6 apr, 15:39
Maar toen ben ik gaan lezen… en heb ons mam direct een smsje gestuurd, want er klopte iets niet
. Ons mam heeft dat smsje niet gelezen, want ze belde ‘s avonds op om te vragen of ik ook een verklaring ontvangen had… Dus ik lachend ‘lees je smsjes eens joh, dan zie je wat ik wel en niet gehad heb’, dus terwijl we aan de telefoon hingen, las ze mijn smsje en vroeg wat ik niet begreep. Dus ik zeg, lees maar eens ff goed… begon al met het feit dat papa en mama zonder huwelijkse voorwaarden getrouwd waren en dat dus automatisch wettelijk gemeenschap van goederen is, niet dat dat een probleem is, maar bleek dus dat ons mam dat ook niet wist, maar zoals ik al zei, dat is geen probleem… Toen kwam het volgende… er zou geen codicil zijn, terwijl die er dus wel 1 is, maar goed, bleek dus dat dat niet meer via de notaris kon, vanwege papa’s gezondheid, die te snel achteruit ging, maar mama zei, dat die codicil wel geldt, omdat er een arts bij aanwezig is geweest, dus die 2 hebben geen poot om op te steen. Maar dan… dan komt dus de grootste leugen, het ergste wat iemand zijn/haar ouders kan aan doen
…Â Onderstaand stukje is bijna letterlijk overgeschreven…
De overledene heeft de navolgende thans nog in leven zijnde kinderen achter gelaten, te weten:
1. mevrouw Adriana Anna Maria van de Wiel, geboren te veldhoven op … ongehuwd en niet geregistreerd als partner in de zin van het geregistreerd partnerschap
2. mevrouw Constantia Johanna Maria van de Wiel, geboren te Eindhoven op … gehuwd met de heer De Pauw
En dat laatste, dat is wel het ergste wat je je ouders kunt aandoen… Ze hebben toen gezegd, dat ze zich als partner gingen registreren, dus dan zou het vermeld staan zoals bij mij staat ‘niet geregistreerd’, maar bij hun dan ‘geregistreerd’… Ze zijn dus gewoon getrouwd, zonder dat er ook maar iemand van beide families bij aanwezig was… en ik heb dus gelijk ons mam gezegd, wat ik daarvan vond, nu mag ik oscar al niet, maar dat ons Anneke met zo’n leugen kan leven, nee dat gaat er bij mij niet in. Het wordt nog erger… dit is wat ons mam toen zei ‘Nu begrijp ik waarom Oscar zei dat ze voor ons pap wel wilden gaan scheiden om dan opnieuw te trouwen, zodat hij dat nog kon meemaken. wil je hierover je mond alsjeblieft houden tegen hun, Ardy, laat ze maar denken dat we echt dom zijn dan, want grrrr‘. Dus we houden ons van de domme, maar heb ons mam wel gezegd, dat ze hierover zelf wel wat mag zeggen hoor op den duur, liefst als het echt heel slecht gaat met oscar, niet dat het nu goed gaat, want *grinnik* er is weer een operatie mislukt… en ons mam heeft hem vrijdag ook weer een keer de waarheid. Donderdag trouwde een vriend van Oscar, maar omdat hij zo ziek was van de chemo, kon hij niet als getuige optreden en kwamen ze met brandweerwagen en sirene aan langs hun huisje rijden (diegene die trouwde is brandweerman) en toen zei hij tegen ons mam ‘is niet meer dan normaal dat ze dat gedaan hebben’ en toen heeft ons mam dus gezegd, dat niet alles op de wereld om hem draait en dat ze dom waren dat ze langs hun huis gereden zijn.. gevolg dat ons anneke weer boos werd op ons mam. Vraagt ons mam wat ik daar nou van vind, dat ze niet mag zeggen wat zij denkt en vindt… toen schoot ik dus wel heel hard in de lach hoor… en heb gezegd, dat ze altijd moet zeggen wat ze denkt en voelt (alsof ik dat altijd doe hè
. Heb eigenlijk heel goed met ons mam zitten praten door de telefoon en dat allemaal donderdagavond…
en dan krijgen we nu dus de vrijdagavond hihihi… Belde ze om te zeggen dat ze de offerte van de hovenier thuisgekregen had en dat het toch wel veel meer was als dat die 2 hadden gezegd… 6600 euro zou ze moeten betalen, dus vroeg ze mij wat ik zou doen… Ik mijn mening verteld en gezegd, dat ze ook via internet bij andere hoveniers kan kijken en offertes kan opvragen, maar dat durft en wil ze niet alleen, dus dat gaan we zondag doen, als ze terug is uit Parijs, waar ze morgen naartoe gaat.
Dan krijgen we de zaterdag… jeetje, ik ben toch veel te weten gekomen… Onze belastingpapieren zouden worden ingevuld… door de man, die dat ook altijd bij ons pap en mam deed/doet en die tijdens ons pap’s ziekte ook heel veel gedaan heeft en nu voor ons mam gewoon doorgaat… en wat hij mij vertelde, dat wist ik allemaal NIET… dit is wat mij is verteld door de belasting consulent en dan dadelijk wat ik dus van ons mam te weten ben gekomen, omdat ik het daar toch met haar over heb gehad.
Ons pap en mam mogen Oscar niet, wat in de verklaring van erfrecht staat komt overeen met wat ons mam en ik dus dachten, ze zijn getrouwd, codicil is veranderd omdat ons pap wilde dat Oscar niets of in ieder geval niet veel zou krijgen, het testament moet naar ons pap’s wens opgemaakt worden, en de allerbelangrijkste ik sta in mijn recht met wat ik zeg en doe naar oscar en ons anneke toe…
Er is nog meer besproken, maar meer mijn gevoelens en gedachten naar oscar en ons anneke toe, maar ben niet de enige, ook de belastingconsulent denkt zo en anderen, die hij gesproken heeft en ze kent.
Dacht ik dat ons pap Oscar altijd zo’n toffe vent vond… vond ie ook.’t eerste jaar dat hij met ons anneke meeging… toen oscar ziek werd en zielig begon te doen werd dat minder, maar werd nog minder, toen bij ons pap de longkanker werd ontdekt en ik dus zei, dat ons pap (en mam) belangrijker waren dan hij was en hij vond dat ik excuses moest maken… toen werd het minder, maar na zijn gedrag hier in 2007 toen hij de boel bijna afbrak, waar ons pap, fleur en stan bij waren toen was de ‘liefde’ echt over.
De codicil en het testament… codicil was zo geschreven (in 2006 hadden papa en mama al besloten wie wat zou krijgen, maar let op)… helmut en oscar moeten de inhoud van de schuur, al het gereedschap eerlijk verdelen, dus 50/50… na dat akkefietje in juni 2007 helmut krijgt al het handgereedschap en de visspullen en het electrische gereedschap moet eerlijk verdeeld worden tussen hem en oscar… dec. 2007 nadat oscar voor de tigste keer tegen ons pap gezegd heeft (voordat hij dus opgenomen werd in het zkh) dat ik excuses moet maken voor wat ik gezegd heb, Helmut krijgt alle visspullen, al het handgereedschap en alle electrische gereedschap op een oude cirkelzaag en oud schuurmachine na, die 2 zijn voor oscar… En ons anneke, tja, die heeft dus om een deel van de erfenis van Fleur gevraagd, daar heeft papa mee ingestemd, maar daar zou ze nog van thuiskomen, want ons pap heeft ons mam verteld hoe ze het testament moet laten opmaken, als hij is overleden, zodat er niets maar dan ook niets naar oscar de pauw gaat… Hij vond het wel heel erg, dat Helmut dan niet genoemd zou worden, maar ons mam zei, wat ik ook al zei ‘daar liggen wij niet wakker van, dat zit wel goed’… dus alles gaat, als ons mam iets overkomt, naar anneke en mij, is anneke er niet meer, dan gaat haar deel naar haar kinderen (die er niet zijn en hopelijk ook niet komen) anders naar fleur en stan, gaat anneke eerder dood dan ik, dan gaat het ook naar haar kinderen of fleur en stan en dat van mij gaat ook naar fleur en stan… dit was de enige manier om hem buiten schot te houden…
En ons pap heeft toch wel vaak heel duidelijk tegen me gezegd,’ Ardy doe nooit iets, waar je niet achter staat ‘… en ik wist dus niet wat hij steeds bedoelde en toen ik ons mam er gisteren naar vroeg, zei ze dat ik nooit excuses hoef te maken naar Oscar toe, want dat zou ons pap niet willen, maar zij ook niet. Ze zei ook, dat ze er toch voor ons anneke wil zijn, omdat ‘t dr dochter is, en ook dat ze daarom steeds mee gaat naar het zkh, maar dat ze liever thuis zit dan bij hem op ziekenbezoek gaat, dat ze niet wil, dat ik ooit tegen oscar zeg ‘sorry ik mag niet zeggen dat mijn ouders minder belangrijk zijn dan jij’, maar ik hoef ook niet meer tegen ons anneke iets hierover te zeggen, want die behandeld mij net zoals oscar mij behandeld. Ze heeft zelfs weer excuses zitten maken, dat ze me uitgescholden heeft voor jaloerse egoïst, want dat ben ik niet. Als er iemand is, die te veel met anderen bezig is, ben ik het wel en ze hoopt, dat ik zo blijf. En het spijt haar, dat ze mij het idee gegeven heeft, dat ik niet belangrijk ben en dat ze nooit echt vraagt hoe het met mij gaat… en tja, dan breek ik he… toen heb ik zitten brullen, maar ik weet nu, dat ze achter mijn besluit staan, dat ik zo doe tegenover oscar en ons anneke, maar zal toch altijd wel op mijn hoede blijven hoor, want je weet maar nooit. Snap nu ook waarom ons mam toch eigenlijk liever heeft, dat ik overal bij ben en overal van af weet, terwijl dat voor mij allemaal niet zo hoeft, neem het testament… anneke was het daar totaal niet mee eens, want oscar heeft daar recht op en ons mam vond dus van niet en het blijft zo zoals het nu opgesteld is heeft ons mam dr gezegd en ze heeft ook gezegd (bevestigd door de belastingconsulent) dat oscar NERGENS recht op heeft, al denkt ons anneke anders… Een collega van ons mam is de testamentair executeur of zoiets, dat is op mijn verzoek gedaan, want de notaris vond dat ik dat moest zijn, maar ons mam wilde problemen voorblijven *lol*… en ons anneke zij doodleuk, dat er geen problemen waren en toen heeft ons mam gezegd, als ze dat dacht dat ze niet goed wijs was, want als je het geen probleem vindt, dat je zus een dikke vette streep onder het hoofdstuk zwager heeft, ben je niet goed bij 
Ik ben heel blij, dat ik het nu (bijna) allemaal weet, maar vind het nog altijd heel erg voor ons pap en mam, dat ze dus getrouwd zijn, zonder hen erbij… maar alleen met de getuigen, collega van ons anneke en een vriend van oscar… Dat vind ik zo erg… dat kan ik niet in woorden uitdrukken. Mochten Helmut en ik ooit nog trouwen, zal er niet gefeest worden, want daar hebben we het geld niet voor en daar spaar ik ook niet voor, maar ons mam zal er toch wel degelijk bij zijn… dat heb ik altijd al gezegd, maar nu helemaal… hoe kun je je ouders zoiets aan doen??
Verder blijf ik dus echt wel op mijn hoede voor wat ons mam allemaal zegt, maar heb nu wat om op terug te vallen als ze het tegenovergestelde zegt van wat ik nu allemaal weet en dat allemaal dankzij een gesprek met de belastingconsulent…
Jullie zijn weer helemaal up to date, wat betreft mijn familie… zit nu met een probleempje van de andere familie… Helmut is vanochtend bij Jan langs geweest en ‘t gaat super met hem, zei helmut… Hij heeft van de week al Marianne dr spullen opgeruimd, maar nu had ze een paar nieuwe schoenen, 1x aangehad en dezelfde maat als die ik heb (groot hihihi) en die heeft ie aan Helmut meegegeven voor mij, of ik ze wil passen… en ik wil dat niet, maar mag dat van helmut niet zeggen, ik moet ze accepteren… die lomperd snapt niet dat ik dat niet wil… Hij wilde ons pap zijn crocs en ons pap zijn jas toch ook niet, waarom zou ik dan wel de schoenen van marianne moeten accepteren??? Nou ja, heb ze nog niet gepast en of ik dat ga doen, weet ik nog niet, misschien zeg ik wel gewoon ‘ik heb ze gepast en ze passen niet’ zonder dat ik het geprobeerd heb.. vind het niet leuk namelijk om iets aan te moeten trekken wat van iemand geweest is, die me toch na stond en er niet meer is… pfffff…
Nu ben ik echt alles kwijt wat ik op mijn lever had… wat een opluchting en wat ben ik blij, dat ik weet hoe ons pap er allemaal over dacht… ennuh, dit is wat de belastingconsulent ook zei ‘wat jij en jullie pap hadden, zul je nooit met je moeder hebben, Ardy, maar weet wel dat ze toch achter je staat, want je hebt nu van mij gehoord wat ze gezegd heeft’… en dat hou ik maar in mijn achterhoofd, als ik weer aan der twijfel…
Liefs & Knuffels
Â
Â
