Heb ff getwijfeld of ik het hier wel zou vertellen of niet, maar gisteravond had ik zomaar in ene een enorme huilbui 😥 … ik bleef maar janken en geen flauw idee waar het vandaan kwam en nu zullen sommigen zeggen ‘meis had toch gebeld, ff lekker praten, dat lucht op‘, maar daar had ik geen zin in… heb wel een smsje gestuurd naar Mario om te vragen hoe het met hem ging, vraag me niet waarom ik dat deed, want dat weet ik geen eens 
…
Terwijl die tranen bleven stromen, heb ik het schrift gepakt, waarin alle ‘brieven’ aan ons pap staan en schrok toen ik zag, dat ik 28 april hem voor het laatst geschreven had, jeetje hoe kun je zoiets vergeten, voelde me echt schuldig… alles wat er in me omging heb ik op papier gezet en weet je, enige wat ik er uit kon halen, toen ik het terug zat te lezen, was (en is) dat ik ons pap gewoon gruwelijk mis.
Deze foto is gemaakt 14 oktober 2007, een week nadat mijn vader opgenomen was in het zkh, een van de weinige foto’s (als het niet de enige foto is) waar hij samen met Fleur & Stan op staat. De foto, die thuis aan de bloempot (met zo’n palmboomachtige plant erin)Â geplakt was, waar hij naar keek, als hij wakker was, want er stond beneden in de woonkamer een bed voor hem…
Maar goed, terug naar het huilen… dat werd er niet minder om, ‘t werd zelfs alleen maar erger, maar met je moeder kan je er niet over praten, want ‘wat zou jij nu moeten huilen om je vader, jij zit niet alleen thuis…‘ of ‘wat zit jij niet lekker in je vel? hoe kan dat nu? er gebeurt toch niets bij jullie… Voor Anneke is het pas erg, want Oscar is ziek en nu moet ze naar het maatschappelijkwerk‘.
Nu heeft ze dat gelukkig de laatste paar dagen aan de telefoon niet gezegd, of beter ze kreeg de kans niet… heb haar wel eerlijk verteld gisteren, dat mijn eerste gedachte bij het overlijden van ons pap, marianne en nu ome willem was ‘hij heeft de verkeerde meegenomen’ en ik stond versteld van haar reactie… ‘tja, ardy, na wat hij jouw aan gedaan heeft, is dat een logische reactie … die ik soms ook heb, maar ter wille van ons anneke (heb je het weer) zeg ik dat maar niet hardop‘ en toen heb ik dus gezegd, dat het me geen reet kon schelen, want ook zij vindt dat ik excuses moet maken, dat ik ons pap (en mijn moeder) belangrijker vindt dan hem… hij was niet belangrijker, is niet belangrijker en zal nooit belangrijker zijn en dat hij hierover ook nog eens liegt tegen mijn zusje en zij hem dan gelooft, terwijl Fleur mijn verhaal bevestigt… nee, ik leef niet met hen mee… En dan krijg je van mijn moeder ook nog eens te horen, dat ze dat niet wist… Ach ja, luisteren heeft ze naar mij nog nooit gedaan, maar mag de pret niet drukken…
Ik mis ons pap en niemand die mij kan zeggen dat dat niet kan… en wat zou ik hem toch graag willen vragen wat ik hier nu allemaal mee moet 
, want ik weet niet of ik normaal kan doen tegen mijn zusje als ze toevallig op Fleur dr verjaardag met mijn moeder mee komt…
Vorig jaar was de spanning om te snijden, zowel op de verjaardag van Fleur als de verjaardag van Stan (kwam ze het weekend ervoor toen Fleur voor dr a-diploma moest afzwemmen) en toen ik haar vorig jaar belde op dr verjaardag om te feliciteren kreeg ik dus te horen, dat ik bepaalde dingen nooit had mogen zeggen (dat is dus het moment dat ik er achterkwam dat Oscar tegen dr gelogen had), dr gedrag naar mij toe, toen ons pap op sterven lag en dr gedrag na het over overlijden en voor, tijdens en na de crematie…
Wat zou hij mij adviseren???  Eén ding weet ik zeker, excuses maken doe ik niet, naar mijn zusje niet, maar zeer zeker naar die vent van dr niet… dat zou papa (weet ik van belastingconsulent) ook niet willen, maar hoe moet ik doen… masker opzetten, denk ik… tenslotte staat dat ook nog altijd op als mijn moeder in de buurt is, al is dat soms wel minder, dan durf ik toch wel meer te zeggen wat ik er van vind…
‘t is en blijft moeilijk, dat weet ik wel… ‘t is ook ietwat chaotisch geschreven, maar tja, is niet anders, als je kop een grote chaos is *snik*Â 😥
knuffels
Â
May 24th, 2008 at 20:12
Lieffie,
ik zal het niet zeggen, want snap best dat je daar toen op dat moment geen behoefte aan had.
Mocht je wel ff willen luchten of gewoon over koetjes en kalfjes kleppen, je weet me te vinden he.
Voel je verdriet meissie ((HUG)) en leef heel erg met je mee.
Ik begrijp heel goed dat je je pas ontzettend mist.
Je hield/houdt zoveel van hem en had een keigoede band met hem.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,
kan je verdriet zo goed begrijpen
maar helaasniet weg nemen,
kon ik dat maar….
Ik vond een tekst die je vader voor jou geschreven had kunnen hebben,
hoop dat je daar wat steun aan hebt
en weet dat ik het goed bedoel schat….
Heel veel liefs en dikke knufff
Helga
Tekst:
Sterf niet met mij
Als je mij nog iets wilt geven, dan zou ik vragen
Sterf niet met mij.
Omhels het leven, je mag bedroefd zijn maar wanhoop niet.
Verdrink niet in te groot verdriet.
Als je mij nog iets wilt schenken, dan zou ik willen
Blijf toekomst zien, blijf hoopvol denken.
Zodat je uitgroeit en volop leeft
het leven alle kansen geeft.
May 24th, 2008 at 21:56
pfff… ging hier net ff wat fout 🙁 had een ellenlang epistel geschreven als reactie, maar geen idee nog wat er stond… alleen dat ik zelf enorm geschrokken ben van die huilbuien (gisteravond weer eentje 😥 en geen idee wat ik er aan kan doen, maar zal toch ooit wel goedkomen, zeker???
Heb gisteravond ook de cd gepakt met de muziek die ze op zijn crematie draaide en op herhalen gezet, dus continu alle muziek en tussendoor naar bridget jones kijken en de muziek op de achtergrond…
tuurlijk weet ik je te vinden!!
dank je wel voor de mooie tekst!!
liefs & knuffels
May 27th, 2008 at 04:21
You’re welcome lieverd! 🙂
ps: hoe die je op deze site smilies enzo?
May 27th, 2008 at 04:21
aha zo dussss 😉 hahahaha
May 28th, 2008 at 11:13
Zo mooi als Helga hier een reactie geeft, ben ik nooit zo goed in … Sorry daarvoor … Wel kan ik zeggen dat je gewoon moet huilen als je daar behoefte aan hebt, geen excuses moet maken waarover je je niet schuldig voelt en al helemaal niet een masker opzetten omdat anderen dat van je verwachten ….
Kun je niet gewoon zeggen dat ze niet welkom is op de verjaardag van fleur? Ik bedoel .. je maakt fleur er toch ook niet gelukkiger door als jij met een zuurpruimgezicht en dikke masker op over je kant laat gaan ?
Doe wat je hart je ingeeft meis … dat weet je zelf het beste !!
Kroell
May 28th, 2008 at 12:40
jij hoeft ook geen excuses te maken, meis, want ik zou dat ook nooit zo mooi hebben kunnen zeggen…
ik zou willen dat ik dat kon zeggen, dat ze niet welkom is, maar dan heb ik toch wel erge ruzie met Fleur (denk ik) en dat wil ik niet… nee ze mag gewoon komen, als ze wil, want zelfs dat is nog niet zeker (weet ik van mijn moeder)… en dat masker, dat heb ik wekelijks op… zowat ieder weekend… als mijn moeder in beeld komt *zucht*… als ze komt, komt ze (wat mijn moeder dus vertelde) ‘s ochtends en als Fleur dan thuiskomt uit school moet ze alweer bijna weg, omdat meneer dan in maastricht ligt, dus Fleur ziet vrij weinig masker… kun je het nog volgen?! Zijn maar weinig mensen waar ik mijn masker af laat… die echt zien wie ik ben, hoe ik op dat moment denk en wat ik voel en belangrijskte hoe ik me voel…
liefs & knuffels
May 29th, 2008 at 12:43
hey Muts!
Het is toch normaal dat je je vader mist? Het is nog maar zo kort geleden, ik snap je donders goed hoor!
Jank als je wilt, zo raar vind ik het niet. Af en toe heb ik het zelf ook nog wel, en bij mij is het al veel langer terug. Dusseh, geen sorry omdat je, in jouw gedachtengang, loopt te klagen, je moet je ei gewoon kwijt..
En ook ik ben er altijd voor je, dat weet je toch…
Dikke knuffffffffff
May 30th, 2008 at 10:48
dat jij er ook altijd bent, weet ik Monica!! Dank je wel!
ik weet ook wel dat je gelijk hebt, maar soms voelt het wel zo, maar dat snap je wel 😉
Dikke knuffel terug hoor!!