Zo log je een paar dagen niet en zo ben je alleen maar bezig om alles op te schrijven…
Chantal is een van mijn vriendinnen hier in 7bergen en is bijna 36 weken zwanger… Afgelopen donderdag moest ze voor een echo weg, omdat het kindje niet meer groeide en zijzelf ook afgevallen was… Woensdag hadden we nog zitten dollen, dat de vk zich zorgen maakte om niks, maar niets bleek minder waar te zijn… Bij de echo bleek dus dat het kindje echt niet groeide en moest ze dus worden opgenomen in het ziekenhuis… Ik belde rond half 4 op om te vragen hoe het ging, kreeg Simon aan de telefoon en ik vroeg dus ‘hé Simon, is het vrouwtje ook thuis’ en tja, van dat antwoord schrok ik dus ‘ja ze is er wel, maar is dr spulletjes aan het pakken’… Nou als je dat te horen krijgt, schrik je je echt rot… Simon legde dus uit, dat ze per direct naar het ziekenhuis moest en dat als het goed zou gaan, ze na een paar dagen weer naar huis zou mogen… Heb echt zitten brullen, dat ze opgenomen moest worden…’s avonds heb ik nog met Chantal zitten smsen… als het goed zou gaan, zou ze binnen 4 dagen weer thuis zijn en anders zou ze de rest van de zwangerschap in het ziekenhuis moeten blijven…
Vrijdags heb ik nog een paar smsjes gestuurd, maar kreeg geen reactie en de mensen die mij goed kennen, weten dat ik mezelf dan helemaal op zit te vreten, want er zijn mensen om wie ik geef en Chantal is er daar toch echt eentje van. Omdat ik haar niet te pakken kon krijgen heb ik ‘s avonds rond een uur of 22.00uur Simon maar gebeld om te vragen hoe of wat… Ze houden het hartje van de baby in de gaten, als dat goed zou blijven zou ze snel naar huis mogen en anders moest ze dus echt blijven en waarom… Chantal is iemand die dus niet de bekende kwaaltjes heeft, ipv moe is ze echt energiek met als gevolg dat alle voedingsstoffen door haar zelf gebruikt worden en dat er niets voor het kindje overbleef, waardoor het niet meer groeide… Rust is dus de enige remedie…
Zaterdagochtend rond de klok van half 10 heb ik een smsje gestuurd naar Chantal hoe het ging en ‘s middags kreeg ik een smsje ‘ik ben onderweg naar huis. dus met mij gaat het goed en met de kleine ook. Moet alleen heel veel rusten, maar dat gaat goedkomen‘ Heb gelijk gebeld, want ben wel heel blij, maar wil ook, dat ze ook echt rust houdt en heb haar gezegd, dat als ik iets kan doen (ook al heb ik Stan), ze gewoon kan bellen, want is een kleine moeite om ff op en neer te fietsen…
Ik hoop maar dat ze ook echt rust houdt, zodat ze niet weer hals over kop naar het ziekenhuis moet.
Knuffels
June 6th, 2008 at 09:55
Ik hoop en duim dat alles goed blijft gaan met Chantal … Wens haar maar sterkte
June 7th, 2008 at 07:19
dat zal ik zeker doen, meis… had dr donderdagavond aan de telefoon, maar gaat dus niet echt goed… maar komt een updateje over chantal aan… zo sneu…
knuffels