10 minutengesprek
Zoals jullie wel weten hadden wij gisteren dat 10 minutengesprek op school… Om 19.10 uur moesten wij bij de juf zijn en Fleur zouden we rond half 7 bij Fred Erik, Nathalie en Luca brengen, maar mevrouw stond hier om half 6 al met de jas aan… pffff… ‘Fleur we hoeven toch nog niet weg, meisje.’ ‘Weet ik, maar ik wil zo graag spelen met Luca, kunnen we nog niet weg? ’ Ik heb nog tot iets over 6en achter de pc gezeten, vraag me niet wat ik gedaan heb, want mijn geheugen laat me met veel dingen toch ff in de steek… Toen ik achter de pc vandaan kwam, heb ik toch mijn jas maar aangetrokken en om kwart over 6 stonden we bij de familie Visser voor de deur… koud, joh, op de fiets, maar goed, je moet er wat voor over hebben, toch? Fleur en Luca gingen gelijk spelen en Helmut en ik hebben nog ff een bakkie koffie gedronken en zijn rond 7 uur richting school gefietst. Het was nog geen 19.10 uur maar we konden direct doorlopen… Helmut en ik, allebei toch wel zenuwachtig, gingen zitten en het eerste wat ik zei was ‘Nou, juf, brandt maar los.’ Diana (dat is dus de juf) moest wel lachen… ze is trots op Fleur, dat kon je zien toen ze begon te vertellen… Fleur luistert hartstikke goed, kan goed alleen spelen, maar kan ook goed met andere kinderen spelen… maakt niet uit met wie… al zou het de grootste klier van de klas zijn, die over was om mee te spelen, dan zou ze dat ook nog doen… Ze past goed in de groep, kan de opdrachtjes die ze moet doen, goed doen, maar… daar gaan we…daar is die maar dacht ik… het viel mee… Fleur kan nog niet, zoals het eigenlijk moet, de volle 45 minuten met een opdracht bezig zijn, maar zei de juf, dat komt omdat ze in september pas naar de basisschool is gekomen en toch een van de jongste is en dat gaat toch ook al steeds beter… kleuren en tekenen (was ons thuis ook al opgevallen) gaat ook steeds beter… ze gaat steeds netter kleuren, echt tussen de lijntjes, maar als ze er geen zin meer in heeft, laat ze dat heel duidelijk merken, door te gaan krassen zodat de tekening verpest wordt. Tja, dat is thuis ook… Fleur schrijft al, op school ook soms, maar nog niet altijd… hoe moeten we hier mee om gaan? Dat wilde ik toch wel heel graag weten… stimuleren… het alfabet, ook stimuleren… het liedje a-b-d-e-f-g… mag ze blijven zingen zoals het hoort, maar willen we haar de letters leren, dan is het bij –a– de korte a, dus niet aaaaaa (snappen jullie het een beetje) de –b– spreek je uit als bu en niet als beeeee… zo heeft de juf het ons uitgelegd, dus als we weer een boekje hebben waar het alfabet in staat, ga ik het Fleur leren zoals de juf het ons heeft uitgelegd… Wat was ik trots op Fleur zeg… de juf ook en die werd nog trotser, toen wij haar vertelden, dat wij (Helmut en ik) de liedjes die zij de kinderen leren, ook bijna allemaal uit ons hoofd kennen, omdat Fleur ons dat dus allemaal leert, als ‘Juffrouw Fleur’… daar genoot ze toch wel van, dat Fleur dat thuis ook allemaal doet… Onze avond kon dus niet meer stuk… wat een opluchting en Fleur kreeg gelijk, want de juf heeft alles gezegd, wat Fleur mij zei dat ze ging zeggen hahaha, dat vond ik eigenlijk nog het mooiste van alles…
Terug bij Fred Erik en Nathalie hebben we nog wat gedronken en om 20.30 uur zijn we richting huis gefietst… Fleur is nog niet direct naar bed gegaan, want we wilden haar toch wel laten weten dat we apetrots op haar zijn… hadden een cadeautje gekocht, voor als het goed ging op school… zou het negatief uitgevallen zijn, dan zouden we het hebben laten liggen, maar ze heeft het dubbel en dwars verdiend. Om 9 uur ging Fleur naar bed en toen zij sliep, 15 minuten later zijn wij ook naar bed gegaan…
hoe en wat
Ik zou vandaag eigenlijk uit kunnen slapen, maar om 5 uur werd ik wakker… moest me toch naar de wc… maar het is zo koud als je uit een warm bed stapt… en dan die ijskoude wc bij ons (die is zomers koud, dus nu ijskoud)… dan ben je toch in ene klaar wakker… Heb de koffie aangezet en ben naar CSI gaan zitten kijken, die had ik afgelopen maandag opgenomen en Fleur mag zoiets nog niet zien, dus kon ik dat nu mooi doen…
Ben nu dus al ruim 2 uur uit bed… ben heel benieuwd hoe laat Fleur naar beneden komt, want we hebben afgesproken, gisteravond, dat ze naar beneden zou komen als haar wekker afloopt… die loopt rond half 8 af, want vind dat als ze later op bed ligt, ze toch wat langer moet blijven liggen dan 6 uur, half 7…
Vandaag mag Fleur haar prinsessenjurk aan, die Oma Catrijn gemaakt heeft… ze heeft gisteravond namelijk allemaal prinsessendingetjes gekregen… Mijn moeder zou zeggen ‘Heb je weer van die goedkope rotzooi gekocht? ’ Zij zou het liefst zien dat we van die disneyprinsessen kroontjes en zo zouden kopen, maar ’t is goed hoor… is maar omdat ze het op school zo goed doet… Maar goed, degenen die mijn moeder kennen, weten dat Fleur door mijn ouders altijd gruwelijk verwend worden met meestal toch wel dure cadeaus, wat nergens voor nodig is naar mijn mening, maar zij vinden van wel… Terugkomend op die spulletjes… er zitten ook van die ‘prinsessenschoentjes’ bij, maar gisteravond pasten die niet helemaal… waarschijnlijk omdat ze de hele dag der laarzen aan gehad heeft, dus die gaan we straks als eerste passen natuurlijk, want bij vriendinnetjes waar ze gespeeld heeft, pasten ze wel… maar dat horen jullie nog wel… hihihi…
Vanmiddag gaat Helmut wat takken van het boompje in de voortuin afknippen voor Fleur en mij en gaan we kerststukjes maken en daarna of daarvoor gaan Helmut en Fleur een huisje maken van koek, die zij van Sinterklaas gekregen heeft… Is zo leuk, echt voor de kerst… poedersuiker voor de sneeuw, chocolade gesmolten om het te versieren en suikerwater (hoe ze de juiste dikte moeten krijgen staat op de verpakking) om het te ‘plakken’ … ik ben zo benieuwd hoe ze dat vindt… Hoop dat het allemaal gaat lukken… ik ga er in ieder geval voor zorgen, dat Helmut de camera leeg gaat maken, zodat ik foto’s van de eindresultaten kan maken…
Allemaal een heel fijne dag vandaag!!!
Inzichtkaartje
“Door mijn pijn totaal toe te laten verdwijnt hij.”
Dit klopt dus niet… als ik alle pijn in mij (geestelijk en lichamelijk) toelaat, wordt het alleen maar erger… ik probeer er dus zo min mogelijk aan te denken, al is het met die kou op het moment een stuk erger in de knieën… mijn rug… 24 uur per dag, 365 dagen per jaar… chronisch is dat… Ik heb met alle (lichamelijke) pijn, die ik heb, leren leven… soms is dat heel moeilijk, vooral als het me niet lukt ’s ochtends op te staan… maar het gaat… Wordt er door anderen rekening mee gehouden is er helemaal niets aan de hand, maar als je mensen in je nabije omgeving hebt, die dat dus niet doen… dan ben je een wrak de volgende dag… En nu wil ik hierover niet zielig doen, want meestal hoor je mij over mijn ‘gebreken’ niet echt praten, maar als je een hele dag bezig geweest bent, ondanks de pijn en er wordt dan nog gezegd ‘dit is niet gedaan en dat is niet gedaan’ dan voel je je nog rotter dan je als je net klaar bent met wat je allemaal wel gedaan hebt… neem dat maar van mij aan… Sommige mensen, die mij kennen, weten hoeveel het soms van me vergt, om af te wassen… dan ben ik gebroken en moet ik van een half uurtje afwassen soms 2 uur uitrusten… en als je dan bovenstaande zin te horen krijgt, dan knakt er iets in je… en Helmut is hier zo verdomd goed in hè… nog een voorbeeldje… ben gisteren de hele dag hier in huis bezig geweest… der stond toen we gisteravond thuiskwamen nog een wasmand in de badkamer met schone natte was, die in de droger moest… Dus ik zeg tegen Helmut, dat we niet moesten vergeten die mee naar boven te nemen… dat was dus een hint voor hem… maar toen ik zei, dat ik naar bed ging, stond hij op en liep direct door naar boven… en lag al in bed voordat ik de badkamer hier bereikt had… en als je daar dan wat van durft te zeggen, krijg je het volgende ‘hè, wat… wat zeur je nou’ …
Wat dit inzichtkaartje betreft… ik laat mijn pijn toe, maar verdwijnen doet hij echt niet… pfff… zit ik nog te zeuren over mijn ‘gebreken’, sorry.Â
