Zo, daar is ze eindelijk weer een keertje hoor… tjonge jonge… maar ja, ik weet eigenlijk niet wat ik moet schrijven, want mijn gal spuwen over mijn kant van de familie mag eigenlijk niet meer… maar… sorry mama, ik doe het toch!!!
Oscar heeft dus pech gehad… Al leest inderdaad de hele wereld wat ik schrijf over mijn gedachten over hem, dan heeft iepech gehad!!!! Het interesseert me allemaal geen ene mallemoer, wat hij vindt… Alsof hij echt zo interessant is, nou dacht het dus van niet… mensen die hem kennen (al is het alleen maar van zien), die hebben hun mening al direct klaar… en ik put troost uit het feit, dat papa hem ook niet mocht… wat was ik blij, toen ik dat hoorde zeg!!!! En als ie weer bij mama gaat lopen zeuren over het feit, dat ik dus mijn gal hier spui, heeft ie nog meer pech, want het is mijn weblog en niemand die daar iets over te zeggen heeft… en als ie nog meer dreigementen gaat uiten, nou, dan heb ik denk ik pech gehad, want kan ik nooit meer veilig op het internet komen, want ooit heeft ie gezegd ‘ als JIJ nog 1x met IM mailt, stuur ik je alleen nog maar virussen toe ‘… Dus Joost mag weten wat ie nu gaat doen, als hij erachter komt, dat ik toch mijn gal blijf spuien.
Ik hoop dat hij zijn woord houdt, wat betreft de woorden die hij tegen mama gezegd heeft “als ZIJ hier is, kom ik niet meer” want ik hoef hem echt nooit meer te zien. ‘t Is wel moeilijk hoor, want voor mama hou ik me in, maar ik zou zoveel meer willen zeggen… binnenkort maak ik een lijstje voor mezelf (die dan hier waarschijnlijk ook komt te staan) met wat hij allemaal geflikt heeft en dan eist hij (nog altijd) mijn excuses, nou die krijgt hij dus nooit, hè, dat snappen jullie natuurlijk wel. Als iemand zijn excuses aan moet bieden (en dan gemeend, dus niet sorry zeggen zoals tegen mijn moeder met zo’n toontje van ‘het is dat het moet maar anders’) dan is hij het wel, NIET IK.
Binnenkort stappen Helmut en ik ook naar de notaris, want toen we gingen samenwonen hebben we vast laten zetten, dat als er met ons iets zou gebeuren onze kinderen naar mijn zusje zouden gaan, maar jullie begrijpen vast en zeker, dat dat dus NOOIT zal gebeuren… Ik heb liever dat ze naar gastgezinnen gaan of naar een kindertehuis, dan dat ze bij hen terecht komen… NOOIT NOOIT NOOIT zullen Fleur en Stan bij hen terecht komen… ik moet er namelijk niet aan denken, dat ze dan zo ‘verdorven’ worden als hij… of het nu verdorven of bedorven is weet ik niet… maar ik voed mijn kinderen op als sociale mensen, die tevreden zijn met wat ze hebben en/of krijgen, die klaar staan voor een ander en anderen niet oordelen voordat ze zien hoe iemand is en ik ben ervan overtuigd, dat als ze bij die 2 terecht komen er niets van die opvoeding overblijft… dan worden het egoïsten, die nooit te vreden zijn maar alleen maar het duurste van het duurste willen hebben en die alleen maar ‘ik ik ik ik ik’ denken, niemand anders telt, alleen zichzelf. Niemand is belangrijker dan zij zelf en zo is het natuurlijk niet.
Als het meezit, komt er vandaag ook nog een stukje over 22 juni, de dag dat papa eigenlijk 60 jaar zou worden, want we hebben een supergeweldige dag gehad met z’n 5-en!!!
July 2nd, 2008 at 15:25
Hai lieffie,
fijn dat het gelukt is ,meissie!
Wat een klojo is die gast zeg.
En dan ook nog durven te gaan dreigen?
Wat denkt hij wel niet?
Te belachelijk voor woorden,
die gast is echt ziek in zijn hoofd.
Groot gelijk dat je je niet laat intimideren door hem,
kom op zeg, je moet je toch ergens kunnen uiten!
gewoon je verhaal blijven doen hoor,
wie denkt hij wel dat hij is om jou dat te verbieden! De L*L1
Laat hij eerst maar eens leren om NORMAAL te doen,
maar ja,waarschijnlijk WEET hij geen eens meer hoe dat moet.
Ik zou er zeker haast mee maken met naar de notaris gaan lieverd.
Niet dat ik denk dat er wat zal gebeuren met jullie,
maar gewoon vooral om jezelf rust te geven wat dat betreft.
Het kan maar geregeld zijn toch?
Hee meiss,
ik denk aan je <3
lofU
kuzzz,
Helga
July 8th, 2008 at 20:47
wie hij denkt dat ie is?? whahaha… geen idee… alhoewel hij volgens mij denkt dat ie heel wat is, maar voor mij is hij een dikke vette NUL!!!
Niemand kan mij iets verbieden, maar hij weet wel wat ie doet als ie zegt dat ie mijn pc zal besmetten, maar goed, mocht hij dat doen, dan gaat mama aangifte doen samen met mij… dat heeft ze me gezegd, dus als het zo ver mocht komen, hou ik haar daar ook aan…
maar gaat allemaal goedkomen, hoor, ben ik van overtuigd… hier is hij in ieder geval niet meer welkom en mooiste is nog (daar is mama nu ook van overtuigd) bij Fleur heeft hij ook helemaal afgedaan, maar hierover later meer.
liefs & knuffels
July 9th, 2008 at 04:12
Hai lieffie,
groot gelijk heb je hoor!
Hij is een NUL!
Al zou ik persoonlijk van die N een L maken haha
Nogal stom ook om van te voren te gaan lopen dreigen over je pc besmetten enzo,
hoezo ik ben dom???
Net zoiets als een dief die van te voren aan gaat kondigen dat hij bij je in gaat breken.
ik denk dat het daarom bluf is meissie,
alleen maar een grote smoel om je bang te proberen te maken,
jammer voor hem werkt het niet …. 😛
Effe off topic:
Ik kwam een gedicht tegen,niet zelf geschreven,
maar vond het erg wel van toepassing op jou
Moest gelijka an jou denken,
alsof jij het geschreven hebt.
alleen de maanden kloppen waarschijnlijk niet?
Want wat is nu ook al weer precies de datum van het overlijden van je paps?
heel veel liefs,
Denk aan jou!!!
iemand verliezen doet vreselijk veel pijn
je hebt het gevoel helemaal alleen te zijn en ook al ben je dat natuurlijk niet
toch voel je je heel alleen met je eigen verdriet
want niemand weet precies hoe jij je voelt
ook al is het allemaal nog zo goed bedoeld
je beleeft je verdriet op je eigen manier
je beleeft dan ook helemaal geen plezier
je voelt je ellendig verdoofd en bedroefd
6 maanden geleden heb ik dat voor het eerst geproefd
ik voelde me ellendig en heel erg klein
het liefst wilde ik even niet meer op deze wereld zijn
ik heb gehuild geschreeuwd en geschreven
dat heeft geholpen mn eigen verdriet te beleven
en makkelijk is het nog steeds niet
maar wel een klein beetje minder verdriet
ik kan weer genieten van kleine dingen om mij heen
ik bijt eens wat vaker mijn tanden opeen
het inslikken is ook echt niet goed
maar soms weet ik ook even niet meer wat ik moet
uiteindelijk heb ik gevraagd om hulp van een ander
want als ik blijf slikken en dit niet verander
stikt er straks een klein stukje van mij daarvan wordt ik zeker niet meer blij
blijf altijd op jezelf vertrouwen
en neem je tijd om goed te rouwen
niemand kan tegen je zeggen wanneer het overgaat
dat maakt me soms ook weleens kwaad
ik wil weleens dat het over is normaal wil ik zijn
maar ook rouwbeleving is normaal en dat doet pijn
July 14th, 2008 at 08:50
Dank je wel voor het mooie gedicht, Helga… ik heb het opgeslagen op de pc…
ach ja, en wat mijn zusje en dr vent betreft… mijn moeder stoot steeds vaker de neus bij hun… maar we hebben een planning gemaakt, mijn moeder en ik hihih… en daar komt dus niemand tussen *LOL*
liefs & knuffels