Somewhere over the rainbow
way up high,
a land that I heard of
once in a lullabye.
Somewhere over the rainbow
skies are blue
and the dream that you dare to dream
really does come true.
Someday I wish upon a star,
wake up where the clouds are far behind me
where troubles melt like lemondrops
way upon the chimney tops
that’s where you’ll find me.
Somewhere over the rainbow
blue birds fly
birds fly over the rainbow
why, o why can’t I?
If happy little bluebirds fly
beyond the rainbow,
why, o why can’t I?
Dit is de tekst van het liedje wat ik graag tijdens de crematie van papa wilde horen… Heb de originele film van de Wizard of Oz altijd mooi gevonden… zwartwit met Judy Garland, die pas in kleur veranderd op het moment dat ze op zoek gaat naar de tovenaar… Als ik in een dipje zit of papa gewoon heel erg mis, zoek ik de cd op en draai de muziek die er gedraaid werd… Zit niet in een dipje… in tegendeel, gaat momenteel best lekker, ‘k mag in ieder geval niet klagen, dus doe ik dat ook niet.
Maar ik mis hem wel… heel erg op het moment, want ondanks dat Stan slecht slaapt op het moment en Fleur zich niet aan de gemaakte afspraken houdt, ben ik toch trots op die 2… en dat maakt hij nu allemaal niet mee… en ik wil hem dat zo graag vertellen… Nu doe ik dat ook wel hoor, op mijn manier… ik schrijf hem geregeld brieven in een daarvoor speciaal gekocht schrift, want ben er heilig van overtuigd, dat hij het leest… maar ik weet eigenlijk ook heel zeker, dat hij (net als mijn opa & oma) alles ziet… de streken, die Stan uithaalt… de grote brutale monden die Fleur geeft… en ik hoor hem ook zeggen ‘lieverd, die streken had ik vroeger ook en die grote brutale mond, meidje, die gaf jij ons ook, alleen was jij wat ouder dan fleur nu is’…
Van de week heb ik papa dus geschreven over Stan en hoe hij zich uitkleedt en hoe hij zijn bed overhoop gehaald had, maar ook over zijn tekenkunsten… want hij vindt het geweldig om te tekenen en pak het niet af, want hij zet het op een gillen, niet normaal meer… echt, als je hem dan hoort, is het net een gillende keukenmeid 😉 en natuurlijk schrijf ik ook over de dingen die we buitenshuis meemaken met hem… hoe hij het in Antwerpen vond, maar ook hoe hij het op de kermis in Tilburg vond ‘papa die die die’ en alleen maar naar de knuffels wijzen… draaimolen, autootjes en al die andere attracties interesseren hem dus (nog) niet, maar die knuffels hahaha… hij heeft er 3… een bulldog met jasje aan, een groen draakje en Elmo… Over Fleur schrijf ik ook… hoe trots ik ben dat ze naar groep 5 gaat, dat ze al 2 keer deze vakantie bij oma heeft gelogeerd en dat ze het zo naar de zin heeft gehad en dat ze vindt dat de vakantie nu wel lang genoeg geduurt heeft hahaha, ze wil weer naar school… bewijst alleen maar dat ze het leuk vindt op school, denk ik dan… al heb ik ook wel eens wat anders gedacht…
Dan zijn er natuurlijk ook minder leuke dingen… hoe jammer ik het vindt, dat hij het allemaal niet meer in levende lijve kan meemaken, maar alleen maar vanuit… tja… van af de andere kant van de regenboog… dat ik er van baal, dat ie er met de verjaardagen van de kinderen niet meer bij is… en andersom… voor Fleur & Stan vind ik het verschrikkelijk, dat ze hun opa moeten missen en dan niet alleen opa Pietje, maar ook opa Berk… nu heeft Stan die wel niet gekend, maar toch… afijn… ik dwaal enorm af, want ik wilde eigenlijk alleen maar de songtekst van het liedje plaatsen en er is toch weer heel wat geschreven, wat dus niet in de planning lag…
Heb geprobeerd de muziek er ook in te zetten, maar op een of andere manier wil me dat nog niet helemaal lukken, maar gaat goed komen, want ik ga alles op alles zetten, dat jullie dat ook te horen krijgen.
Knuffels
