Goedemorgen allemaal,
afgelopen zaterdag was de verjaardag van onze Stan… hij werd alweer 2… het was echt superleuk, ookal vertelde mijn moeder me, dat de kans bestond dat mijn zusje zou bellen, dat ze naar Maastricht moest komen… Ze ging er vanuit dat ze niet hoefde te gaan, maar helaas om half 3 ging mijn mobiele telefoon… mijn zusje… Oscar was zo goed als dood… er was nog 1 mogelijkheid, maar dat dat aan zou slaan had maar een kans van 1%… voor mijn zusje niet leuk, maar voor mijn moeder al helemaal niet… die is dr eigen graf aan het graven, want een huisarts maakt niet voor niets opmerkingen, maar goed… mijn moeder is door Joyce naar Breda gebracht, waar ze met de trein naar Eindhoven ging en daar zou iemand op haar staan wachten om mee te kunnen rijden naar Maastricht, want is niks om mijn moeder van breda naar maastricht met de trein te laten gaan…
De rest van de middag en avond hing er toch wel een ‘vloek’ over Stan zijn verjaardag… ik had al koppijn, die werd alleen maar erger, want ‘hij flikt het weer hè, hij weet het altijd te verknallen’… Maar goed, gisterochtend heb ik al vroeg voor de zondag (8.15 uur) mijn moeder gesmst om te vragen hoe het met dr ging of ze überhaupt had kunnen slapen… Nee dus… want (en daar werd ik boos om) ze had in het zkh geslapen… das toch niet normaal, boek een hotelkamer voor je moeder, dacht ik bij mezelf, heb dat ook gezegd, maar goed… hoefde me geen zorgen te maken, wat ik dus toch wel doe, want een arts zegt niet voor niets ‘ondanks dat hij zo ziek is, blijf bij je dochter en schoonzoon uit de buurt, want je bloeddruk is weer angstaanjagend hoog’… Op het moment dat ik belde, was ze op weg naar een hotel, waar de broer van Oscar en zijn vrouw verbleven, want die woont in Oostenrijk… Om de zoveel tijd stuurde ik een smsje om te vragen hoe het met mijn moeder ging en ons anneke een smsje hoe het met haar ging, want ondanks dat ik heel boos ben op haar dat zij Oscar gelooft, is het voor haar niet leuk, dat dr partner op sterven ligt… maar goed, van mijn moeder krijg ik een reactie, die belt gelijk, maar mijn zusje laat het afweten… Gistermiddag heb ik weer een smsje gestuurd, toen Helmut en Fleur waren fietsen en mijn moeder belde direct, om te zeggen hoe het met haar ging en wat er nu zou gaan gebeuren… de stekker zou eruit getrokken worden, want die medicijnen sloegen niet aan. Om ongeveer 5 uur heb ik gebeld en toen werd ik toch boos, toen ik mijn moeder aan de telefoon kreeg… Die stekker zat er nog altijd in, want (niet normaal hoor) er waren vrienden van oscar en anneke die vonden dat al zijn vrienden er bij moesten zijn… ons anneke had dus op dat moment gewoon niks te zeggen… duhhh… wiens partner is het, denk ik dan? Tjonge jonge… maar goed, mijn moeder deelt mijn mening en rond 7 uur gisteravond belde mijn moeder om te zeggen dat Oscar overleden was en dat er ‘vrienden’ van ons anneke en oscar waren die haar afvielen… dan heb ik het al hè, maar goed… ze zou me later op de avond nog bellen… een kleine 1½ uur later heb ik mijn moeder weer gebeld en waren ze al op weg naar huis, kon ze niet veel zeggen, maar ze zou me bellen als ze thuis waren… Ik heb Helmut naar bed gestuurd, terwijl we eigenlijk samen naar boven zouden gaan, omdat ik dus gewoon super korte nachten heb dankzij Stan, maar ik bleef nu op om te wachten op het telefoontje van ons mam… Maar om hafl 10 had ze nog niet gebeld… dus niet veel later een smsje gestuurd en prompt het smsje is amper weg gaat de huistelefoon… mijn moeder … en ik ben boos … ik heb zoveel te horen gekregen… mijn moeder werd afgevallen ‘jij hoeft niet te komen, morgen, want wij zijn allemaal bij anneke en dan wordt het te druk, wij regelen het allemaal wel ‘… ik zei tegen dr, dat als anneke het daar mee eens is, ze dan toch wel genoeg weet… maar ik hoop ook dat anneke bij draait en zich niet al te veel met hen in laat en zich zeker neit ook nog eens door hen laat beïnvloeden, zoals ze zich door oscar heeft laten beïnvloeden… Er is door een van die vrienden ook een opmerking gemaakt over mij ‘catrijn denk je dat het tussen anneke en ardy nog goed komt, want oscar zei ‘. Ze was hier heel boos om en voor mij werd er heel veel duidelijk… Hij heeft dus niet alleen geprobeerd mij bij mijn moeder zwart te maken (al die jaren en zeker toen ze met anneke thuiskwam na fleur dr verjaardag), maar hij heeft het ook zo tegen zijn vrienden gezegd… en ik wist al niet wat ik moest doen, wel of niet naar de crematie, maar nu wacht ik dus gewoon echt af of ik een kaart krijg, want hij heeft het met Rob (een van die vrienden) over zijn crematie gehad (niet eens met ons anneke) en mijn moeder en ik denken nu bijna 100% zeker te weten, dat wij niet eens een rouwbrief krijgen, krijgen we er wel eentje, dan valt mijn bek dus wagenwijd open, want tenslotte heeft hij altijd gezegd, dat hij niks meer met mij te maken wilden hebben, niet bij mijn ouders (en later bij mijn moeder) zou komen als ik er was en ik mocht nooit meer bij hun komen… maar na alles wat ik gisteren te horen kreeg, had ik zoiets van ‘ik moet er gewoon voor mama zijn’, maar zij zegt, dat ik af moet wachten want de kans bestaat dat het op donderdag of vrijdag is en dan heeft zij liever dat ik thuis blijf, want Helmut hoeft geen vrij te vragen (vindt ze) om dan op Fleur en Stan te passen en hij moet slapen, omdat ie donderdags en vrijdags snachts moet werken en ze wil niet dat hij zich de dood inrijdt door een te korte nachtrust… en wat vind ik… ik vind dat ik er voor mijn moeder moet zijn, nog niet eens voor mijn zusje, want ik krijg het idee (anders had ze wel gereageerd op alle smsjes) dat ze blijft geloven wat oscar gezegd heeft en dat doet zeer, maar goed… maar aan de andere kant, ik heb (aan mezelf denkend) geen zin in weer koppijn omdat ik me op ga zitten vreten en af ga zitten vragn met hoeveel scheve gezichten word ik aangekeken… daarnaast vind ik het van mezelf eigenlijk gruwelijk hypocriet als ik er naar toe ga, want het hoofdstuk oscar was in januari na de crematie van papa al afgesloten… met andere woorden ik zit in dubio… mijn moeder zei toen ik dat vertelde (ruim 3 kwartier nadat we hadden zitten praten) dat zij als ze mij was niet zou gaan, want hij heeft je gewoonweg respectloos behandeld en is dat blijven doen… Ik zat ons pap te schrijven en heb hem om advies gevraagd en op dat moment nog geen teken of wat gehad en ik zei dat tegen haar en toen zei ze ‘ik heb ook met hem zitten praten, hoor ardy, en hij laat mij ook niks weten, want ik wil er eigenlijk ook niet naartoe na wat ze allemaal gezegd hebben vanmiddag’… en toen kwam er nog meer uit… Ze hebben mijn moeder (misschien wel onbewust) echt pijn gedaan ‘wat weet jij er nu van hoe het is om je man te verliezen, toch niks’… ze is verdomme 8 maanden geleden weduwe geworden en heeft het er soms nog moeilijk mee en dan durven hun zoiets te zeggen… We hebben bijna 2½ uur aan de telefoon gehangen, want om 12 uur zei ze ‘we moeten gaan slapen, hoor ardy, maar ik ben zo blij dat we gepraat hebben… ik vind het allemaal niet leuk… niet voor anneke dat dr man is overleden, niet voor mij dat ze al die dingen zeggen en niet voor jou omdat zij allemaal al een oordeel over je klaar hebben terwijl ze niet eens weten hoe jij bent en wie je bent… denk jij aan jezelf ipv aan mij en anneke, alsjeblieft ‘ en toen ik antwoordde ‘dat ik dat niet kon, dat dat niet in de aard van het beestje zat, dat ik nu eerst ff aan haar dacht en als ik ga er dan ook alleen voor haar ben’ zei ze ‘Tja, ze hebben allemaal gelijk, Ardy… mario, ineke, tante lies, frans van berkel en nog meer… je bent precies je vader… eerst een ander en zelf altijd onderaan, maar ik wil dat je nu aan jezelf denkt ‘… heb gezegd, dat ik dat zou doen, maar jullie kennen me ondertussen wel… dat doe ik toch niet!!! Het laatste wat we tegen elkaar zeiden, was dat we allebei hopen, dat ie daarboven ons pap met rust laat en niet bij hem in de buurt komt…
Maar goed, ik heb mijn zusje gisteravond direct een smsje gestuurd om dr te condoleren en sterkte te wensen (geen reactie).. er ligt hier een kaart klaar om straks op de post te doen als ik met stan naar het cb moet en ik wacht gewoon af of we een rouwbrief krijgen of niet… en dan moet ik heel goed nadenken wat ik ga doen, want is verdomd moeilijk!!!!
Als iemand van jullie me kan adviseren, heel graag!!!
Er is nog veel meer, maar dat komt allemaal nog wel…
Knuffels
August 25th, 2008 at 07:11
Allereerst …. Gecondoleerd ….
Het is moeilijk om je een advies te geven. Mijn rationele kant zegt, Ardy, blijf er weg! Laat je niet meer horen of zien. Na wat er allemaal gezegd is over en tegen jullie … is gewoon niet normaal meer ….
Mijn emotionele kant zegt dat je er spijt van krijgt als je niet gaat … Tenminste dat denk ik dan he … Het is en blijft je zus die haar man verloren is ….
Hoe dan ook … enorm veel sterkte …. Houdt ons op de hoogte!?!
knuffffffff
August 25th, 2008 at 11:33
He lieffie.
Tja.. erg moeilijk …. Ik zu gewoon de kaart posten dan heb je in iedergeval iets laten horen… En desnoods bel je d’r van de week ff wat ze zelf wil…. Als ze zegt dat ze het fijn zou vinden als je er bent kan je heen gaan, en anders niet, of natuurlijk om je moeder te steunen, en verder hou je je afzijdig. Wat zegt Helmut ervan?
Kussss
August 26th, 2008 at 11:10
@Miranda, mijn moeder zei me daarstraks dat ik beter thuis kon blijven, voor mijn eigen bestwil, want tja, zij weet dus als geen ander dat ik (wat oscar betreft) mijn mond niet zal houden, zeker niet na wat er allemaal gezegd is.. zou ik wel gaan, al is het voor mijn moeder, zou ik helemaal alleen zijn en das ook niet leuk, want hoe dan ook, er komen toch allerlei herinneringen naar boven 😥
@DsD, kaart is gisterochtend ook gelijk op de post gedaan en ze wil mij niet spreken en anderen wel, dus is de keuze wat dat betreft ook snel gemaakt hè… Helmut zegt al sinds Oscar begin aug. de eerste keer op de IC lag, dat hij niet gaat en dat als ik slim ben ik ook weg zou blijven… en hij heeft wel gelijk, want tenslotte wilde Oscar niks met mij te maken hebben en behandelde ons dan ook als oud vuil (om het zo maar ff te zeggen), waren wij bij mijn ouders dan bleef hij buiten in de auto zitten of ging weer weg…
conclusie… geloof dat ik er beter aan doe door aan mezelf te denken… mama weet toch wel dat ik in gedachten bij haar ben (en ze heeft het zelf geadviseerd)
knuffels