Gisterochtend ben ik met Stan naar naar het cb geweest en wat heb ik afgezien.
We kwamen binnen en hij begon al met ‘au niet doen’, toen ik hem uit wilde kleden… normaal gesproken vindt hij dat daar niet erg, maar nu moest ik het dus anders aan gaan pakken… ‘t is me gelukt, maar hij bleef bezig… toen werden we geroepen om hem te wegen en te meten… ‘au niet doen au niet doen’ aan een stuk door… dus met volle luier en badjas aan moest hij op de weegschaal gaan staan *zucht*… 15.1kg gaf de weegschaal aan, wat meer dan thuis, maar goed, thuis staat ie in de blote kont op dat ding… het meten gaf ook problemen ‘neeeeeeeeeeeee’… maar ook dat is gelukt… 89.1cm, dat was (vonden ze) allemaal goed… geen commentaar gehad dat hij te dik was… ff terug naar de ‘speelkamer’ en niet veel later konden we bij de arts terecht… die stond met een bal klaar en dat vond hij wel leuk ‘bal pelen’ ok, das al meer dan dat hij thuis zegt, maar toen gebeurde het dus… hij ging helemaal door het lint … zo kende ik hem eigenlijk niet… tja, als hij wakker wordt wordt hij helemaal panisch en is dan ook echt klaarwakker en ontroostbaar, maar dit… nee, dat had ik nog nooit meegemaakt en wat voelde ik me een waardeloze moeder en heel erg klein
Heel even was hij stil… echt maar heel even… toen de arts naar zijn longetjes en hartje luisterde en zijn oren en ogen bekeek… eenmaal klaar daarmee begon Stan weer heel hard te krijsen, brullen en nog erger, hij begon mij te slaan en te knijpen en dat ging eigenlijk door tot hij uiteindelijk ook was aangekleed en we naar buiten konden…
Nu moet ik tot vrijdag zijn oren druppelen met olie en dan vrijdag naar de huisarts om te kijken wat er aan de hand is, want heb een brief meegekregen, dat het praten van Stan minimaal kan zijn, omdat zijn gehoor minder is, is dat niet het geval, dan moet ik naar de logopedie, maar dat hoor ik dan bij de huisarts. Volgende week dinsdagochtend komt de wijkverpleegkundige om mij te vertellen wat de video- en hometraining inhoudt ivm zijn (slaap)gedrag… Er wordt nu dus ook echt wat aan gedaan, maar dat mag ook wel, vind ik, want is al zo sinds oktober vorig jaar… dus bijna een heel jaar… en ik kan veel hebben, maar zit er bijna helemaal doorheen… kan gewoon niet meer slapen, ja soms een uurtje en dan ben ik weer (klaar) wakker… en dat is natuurlijk ook niet goed, maar eerst Stan helemaal weer lekker in zijn velletje zien te krijgen en dan kom ik wel aan de beurt…
Knuffels
