SevenHillsAngel©

Bezoekje huisarts
Om half 2 moest ik gisteren bij de huisarts zijn, dus zat me al op te vreten toen Helmut niet op normale tijd thuis was… zoiets kan dus alleen mij overkomen, hè… maar goed, om 1 uur was ie eindelijk thuis en kon ik mijn schoenen en jas aantrekken… heb de fiets gepakt en rond 13.15 uur zat ik op mijn fietsje richting huisarts… 10 minuten later was ik er, maar de deur was nog op slot… hahaha… ze hadden pauze van 1 tot half 2, tja, dat hoort er natuurlijk ook bij… De huisarts, die zelf ook net aankwam maakte de andere deur open en via die deur mocht ik mee naar binnen… ik moest nog ff in de wachtkamer gaan zitten en dan zou ik vanzelf geroepen worden door haar, dr. Slort of dr. de vijver… Pfffff… het spreekuur moest dus nog beginnen, maar begon dus al later, 13.35 uur werd ik geroepen, dus ik begon te vertellen hoe of wat.
Ik heb dus een hoofdpijn zo’n 5 cm boven mijn oor… niet op de huid, maar echt in mijn hoofd… Ik voel het trekken in mijn nek, maar heb niet het gevoel dat het daar vandaan komt… ik heb wel een verkeerde beweging gemaakt, hoorde en krak in mijn nek, maar de hoofdpijn begon pas 2 dagen later… Ze is toen heel mijn nek na gaan kijken en er zit een blokkade… dat was heel duidelijk te merken, want naar links toe kan ik alles met mijn hoofd, maar naar rechts toe dus niet… GVD… zoiets heb ik nou altijd… ook maar gelijk over mijn schouder wat gezegd, want die voel ik dus nog steeds als ik ‘zwaar’ werk moet verrichten …  Dat zou nog wel ff duren zei ze, maar als ik het verder rustig aan blijf doen met die schouder komt dat wel goed… Mijn verkoudheid baarde haar wel zorgen, want duurt nu al ruim 6 maanden en had dus allang over moeten zijn… ‘krijgt u wel voldoende rust, heeft u überhaupt wel de tijd genomen om goed uit te zieken, toen u die neusspray van mijn collega dr. Blondelle heeft gekregen?? ’ … AI… ‘niet echt dokter… ik had verwacht dat nu de spanningen thuis over zijn, die verkoudheid ook wel over zou gaan, maar rust krijgen… wat is dat… een moeder kan toch niet ziek zijn, zeker niet als de vader dus vertikt om de poten uit te steken als ie thuis komt van zijn werk… en alleen de boodschappen doet, of ja, die doen we altijd samen… Nee, echt rust krijg ik niet thuis…’ Ik moet dus rustig aan doen, als Fleur niet meer aan de diarree is, mag ze gewoon naar school en dan moest ik Helmut maar vertellen, dat ik mijn rust nodig heb…
Nou en dat wilde ik dus gaan doen, toen ik thuiskwam, maar toen ging dus die verrekte k*ttelefoon… zijn ‘geliefde’ schoonzus belt… Terwijl hij me dus net staat te beloven, dat hij me zou helpen was het nu ja en amen naar Josien toe…
Ik was zo over de zeik… ’s ochtends vertel ik nog heel enthousiast aan Sammy hoe Helmut reageerde toen ik hem vertelde dat zijn moeder ziek was en gisteren was het dus foute boel, precies zoals het voorheen ook was… Ik heb dus gisteren alles zelf afgemaakt… was naar boven brengen om op te hangen en in de droger te gooien, Fleur haar bed opgemaakt… man, wat had ik een pijn toen ik klaar was … want meneer ging naar zijn moeder en naar de bibliotheek… Toen bleek dat ze niet openmaakte is hij weliswaar naar huis gekomen, maar helpen??? Nee hoor, wat is dat kun je dat eten?? Gisteravond rond 6 uur wilde Fleur naar bed, want ze had gisteren over de hele dag eigenlijk niet gepoept, dus wil ze naar school (wat van mij ook mag)… Fleur lag amper boven of Helmut begon al ‘zal ik nog ff bij mijn moeder gaan kijken?? ’ Ik heb hier dus niet meer op gereageerd, maar ik heb me in mijn schulpje getrokken, iets wat ik nu al bijna 2 maanden niet gedaan heb, omdat het zo goed ging… Begint het nu dan toch weer allemaal opnieuw???
Wie is er nu belangrijker… wij of zijn familie?? Fleur is net een dag opgeknapt, mijn verkoudheid baart de huisarts zorgen EN hij zou dan die bacillen weer mee naar huis brengen, want zo zie ik het, als er bij de Westhoek dus allemaal pamfletten hangen, dat er daar een griepepidemie heerst… Dan ben je toch een enorme eikel, die dus niet aan ZIJN GEZIN denkt, maar alleen aan ZIJN FAMILIE…
Da’s dus al één avond alleen!!! Vol pijn, want kon geen kant op… heb de koffiekan mee naar de woonkamer genomen, de suiker en melk en ben op de bank gaan zitten… lampen uit, nog meer kaarsjes aan… Er branden hier sowieso al dagelijks 10 kaarsje… de hele dag door, als het aan mij ligt, dus nog maar 1 kaarsje erbij, op tafel…
Om half 8 kwam hij thuis en lag ik dus bijna te pitten op die bank… ‘oooh gezellig dat kaarsje op tafel, is dat ene kaarsje nu voor valentijn?? ’ (hij weet dat die kaarsje die er dagelijks branden voor mensen zijn aan wie ik dus denk en voor wie ik hoop dat ze snel opknappen en beter worden)… ‘Nee Helmut, dat ene kaarsje hier op tafel, is omdat het zo gezellig is om alleen te zitten terwijl jij naar je grieperige moeder bent, want je houdt echt totaal geen rekening met mij!!! Je luistert NIET naar mij, als ik je vertel wat de huisarts te zeggen had, maar gaat er GVD vandoor om die bacillen naar hiertoe te halen, terwijl de dokter zegt, dat ik uit moet kijken met die verkoudheid, dat die al over had moeten zijn…’ 
Dan denk je toch, dat hij luistert hè, maar da’s dus niet zo, want dit was zijn reactie ‘Morgenavond ga ik ff bij ons pa kijken, want die schijnt volgens mijn moeder ook grieperig te zijn.’
Ondertussen was het 8 uur en ben ik mijn bed op gaan zoeken, terwijl ik dus mezelf voorgenomen had, om de modjes te laten weten hoe het bij de dokter was… maar alles deed me zo ontzettend zeer, dat ik het gewoon niet meer op kon brengen… Wist van mezelf, dat als ik het gisteren allemaal verteld zou hebben, ik gigantisch zou hebben zitten janken, omdat het hele gezeik weer van voor af aan begint en ik had geen zin om te gaan zitten janken, terwijl het meestal toch oplucht… Zit nu ook met tranen, die ik nu weer voor Fleur moet verbergen, want zij hoeft niet te zien dat mama verdriet heeft… Over een half uurtje mag ze naar school… hoop dat er op school niets gebeurt, straks wel ff tegen de nieuwe juf zeggen, dat ze dus maandag nog aan de diarree was, gisteren helemaal niet gepoept heeft en dat de dokter zei, dat ze gewoon  naar school kon als er verder niets aan de hand was…
Ik kan er niets aan doen, maar zal voor niemand te bereiken zijn vandaag, want de telefoon gaat eruit… spijt me heel erg, maar als ik rust wil, is dat op het moment dus nog de enige manier… kan Josien ons in ieder geval niet bereiken…
Ik wens jullie allemaal een fijne dag…

Leave a Reply