SevenHillsAngel©

Maandag
Gisterochtend heb ik om 8.15 uur Fleur naar school gebracht en de juf verteld, dat Fleur samen met Quincy opgehaald zou worden door de grootouders van Quincy. Wilde daarna samen met Helmut, die een halve snipperdag had ivm de crematie, boodschappen gaan doen, maar het was zo glad (ik ging dus bijna onderuit met mijn goede schoenen – -> gladde zolen, hoge hakken op een spekgladde straat), dat Helmut alleen is doorgelopen en ik naar huis ben gegaan.
Tussen 11 uur en half 12 ben ik me verder klaar gaan maken en vlak voordat wij (met Fleur’s stoel – -> stoel die bij onze eerste eettafel hoorde) naar Joyce & Sege liepen kwam de overbuurvrouw, met kinderen&aanhang en kleinkinderen naar buiten… Helmut zei toen gelijk ‘we wachten maar ff hoor Ardy, want de overbuurman komt zo voor de laatste keer door de straat.’ Nou, ik wacht daar niet op hoor… ’t is goed… wij moeten toch ook om 12 uur in de kerk zijn, dus ik zei, dan loop ik vast met die stoel en dan kom je maar als jij denkt dat je moet komen… Ik kon niet via de normale weg met mijn stoel bij ons weg, want de vriend van de oudste kleindochter van de overbuurvrouw had zijn auto ff bij ons op de oprit gezet, omdat ie bang was dat de lijkwagen er anders niet door zou kunnen, dus met stoel en al, ben ik over het hekje heen gestapt en naar de overkant gelopen… Omdat ik dus gewoon naar de overkant liep, is Helmut toch maar achter me aangekomen… Niet veel later kwamen onze buren ook naar Joyce en Sege en terwijl zij binnenkwamen, kwam de lijkwagen de straat inrijden… Toen de buren van Joyce vertrokken waren zijn we met z’n 6en naar de auto gelopen en niet veel later gingen we naar de kerk… maar geen plaats om te parkeren, want iedereen parkeert bij de kerk zijn auto… Dat is bij de markt en dan heb je aan de ene kant de katholieke kerk (onze kerk) en aan de andere kant de nederlands hervormde kerk, waar we moesten zijn… dus van beide kerken wordt er geparkeerd, maar ook van de winkelende mensen staan er auto’s. Sege heeft de auto toen geparkeerd bij de bibliotheek, ook niet ver van de kerk vandaan, al leek het wel verder weg, omdat het zo verschrikkelijk koud was… En dat was het in de kerk ook, ijskoud… de ventilatoren aan het plafond zag je draaien, dus die kerk wordt gewoon koel (koud) gehouden.
Iets over 12en begon de dienst… En ik wist me goed te houden… totdat de kleindochters (alle 4) de bloemengroet brachten en dus wat over hun opa vertelden… Dan zit je echt met een brok in de keel en tranen in de ogen… vooral toen de jongste (enige die nog op de basisschool zit) haar verhaal deed… dat kwam zo recht uit het hart, van die andere meiden ook, hoor, maar bij haar kon je gewoon merken, dat ze het op papier gezet had, zoals ze het ook echt tegen haar opa zou zeggen… bij de anderen was er, hoe zeg je dat, meer over nagedacht… weet niet of ik het goed uitleg zo, hoor, maar van die jongste deed mij toch het meest… ‘ik mocht regelmatig met opa mee trekker rijden, toen opa en oma nog op de boerderij woonden, maar ook toen ze hier kwamen wonen, want de trekker, Opa, die staat nu nog bij oma in de garage…’  Nou de tranen stroomden over de wangen…  Na ongeveer een uur was de kerkdienst voorbij en zijn we naar het crematorium gereden… Daar waren we rond half 2 en om 2 uur zou het daar beginnen, dus ruim een half uur wachten… Voor Joyce was dit ook ff een moeilijk moment, want ze zag haar tante (heeft voordat deze mensen er kwamen wonen 3 jaar geleden altijd naast hun gewoond) en die tante heeft Joyce der moeder laten vallen… hoe het precies zit is een te lang verhaal om nu te vertellen, maar ’t was ff moeilijk voor Joyce omdat der nichtje (de enige van de familie van Joyce haar moeder) met wie ze nog contact heeft er bij was om haar moeder te steunen niets tegen Joyce zei… (later na de crematie bij de koffietafel kwam ze wel ff naar Joyce toen en op dat moment werd het voor Joyce dus ff te veel…)
De crematie zelf was op zich niet veel… 3 liedjes werden gespeeld en de dominee die bij de kerk de dienst deed heeft nog wat gezegd… Bij de eerste 2 nummers had ik het dus weer moeilijk… Trein naar niemandsland van Frans Bauer en Afscheid bestaat niet van Marco Borsato… 2 nummers waarbij (bij mij althans) de tranen al in de ogen springen, vooral bij Frans Bauer, dat was het eerste liedje wat gespeeld werd… en wat was ik blij dat het voorbij was en dat we naar huis konden… ik niet alleen trouwens, ook onze buren waren blij dat ze naar huis konden… tja, is niet niks als je op je verjaardag (onze buurman) naar een crematie toe moet en je hebt dan familie die het niet gelooft… alsof je over zoiets zou liegen… nou lijkt mij niet, maar goed… sommige mensen denken dat dus wel.
Rond half 4 waren we weer terug in 7bergen… Helmut en ik zijn nog ff mee geweest naar Joyce en Sege, want Fleur was daar en die opa & oma van Quincy vonden Fleur zo’n lief meisje… dat mocht als zij op moesten passen (eens in de 2 weken op maandag) wel komen spelen… hahaha… Om 4 uur zijn Helmut en ik naar huis gegaan, hebben dat tegen Fleur gezegd en Joyce zou der naar huis sturen als zij gingen eten… kwart voor 5 kwam Fleur, met de jas achterstevoren aan (had Sege gedaan) naar huis. Fleur en Helmut hebben pizza gegeten, ik had niet echt honger en heb Helmut en Fleur weggestuurd… wilde ff alleen zijn… Helmut en Fleur zijn toen via de bibliotheek ff naar zijn vader geweest en kwamen daar Marianne (vriendin van hun Jan) tegen, wiens vader ook in ’t Sancta ligt… op dezelfde afdeling als die vader van Helmut, alleen achterin…
Ik schrok wakker toen ze thuiskwamen… Fleur was flink pissed off, want het was niet leuk en ze gaat nooit meer mee… Nou ja, dat zien we wel, want dat wisselt nog al eens… Doodmoe ben ik om half 8, toen ik wist dat Fleur sliep ook naar bed gegaan… en ben nog steeds moe…nu zullen jullie zeggen slaap dan ook wat langer, maar daar ligt het niet aan… denk ik… ’t was gewoon een verschrikkelijke dag… overal ijskoud, buiten, in de kerk, in het crematorium en als je dan thuiskomt in een warm huis… tja, dan wil je wel eens indutten en normaal zou me dat niet veel doen, zou ik gewoon verder gaan, maar gisteren had ik die puf niet meer… en nu… ben nu nog wat suffig, maar niet moe… Vanmiddag gaan we naar Eindhoven toe, want Helmut gaat naar PSV – AS Monaco en Fleur en ik hebben toen gevraag aan opa en oma of we dan met z’n 3tjes mochten komen, want anders zou Helmut halverwege de wedstrijd al naar huis moeten, omdat ie anders niet meer thuis kon komen… en na morgen krijgen we alle foto’s die mijn ouders ons al zouden mailen ook echt toegestuurd, want morgen wordt de adsl bij ze geïnstalleerd… hihihi… eindelijk luisteren ze eens naar mij… adsl is toch beter dan via de telefoon…
Een heel fijne dag allemaal.

Leave a Reply