SevenHillsAngel©

sinds weet ik veel hoe lang, krijgt Stan van ons Kindival van vsm, want daar zou hij beter van gaan slapen, maar beter slapen doet ie eigenlijk niet… Gelukkig wordt hij niet meer dezelfde avond wakker, maar wel ‘s nachts rond half 2… ‘t wil ook wel gebeuren dat hij uitslaapt tot half 6, maar meestal is het toch tussen half 3 en 4 dat ie wakker wordt.
Vannacht was het weer half 2…

Dit gaat zo al sinds 7 okt 2007, dat hij weinig tot helemaal niet slaapt ‘s nachts en dat geldt dus ook voor mij… Maar hoe moet ik me dan wel niet voelen, als mensen na 4 dagen carnaval vieren zich al brak voelen… of zouden ze me niet willen zien, dat kan natuurlijk ook, maar zeg het dan gewoon eerlijk… Want ik weet gewoon zeker, dat als ik zelf niet gesmst had, ik daar aan de deur gestaan zou hebben… Terwijl ik, hoe klote ik me ook voel, altijd ‘ja’ zeg als ze belt om te vragen of het uitkomt… Had al twijfels of ze überhaupt wel af wilde spreken toen we vorige week de afspraak maakte of eigenlijk een paar weken geleden toen ik om een gunst vroeg…
Nou ja, voorlopig krijgt ze het voordeel van de twijfel, ik merk zaterdag wel hoe het werkelijk zit, want dan moet er weer gevoetbald worden…

Knuffels

hmmm… geen goed woord kan ik voor Helmut bedenken… echt helemaal geen… en dat is op z’n zachtst gezegd in en in triest, toch?? Maar gaat niet alleen over hem, is gewoon ff algemeen klaagstukje, hoef je dus niet te lezen als je niet wilt 😕

Na ruim 6 maanden ‘zeuren’ heeft ie zaterdag eindelijk het zitje voor van de fiets gehaald en het zitje achterop er op gezet… maar toen ik dus gisteren naar de h.a. wilde, op de fiets, ging dat dus niet, want de standaard van mijn opoe fiets kon niet omhoog… of ja, wel omhoog maar niet vast, want tja, het ijzeren sluitinkje van het zitje zit in de weg, maar de snelbinders zaten onder het zitje dus die kon ik ook niet gebruiken en omdat ik niet wist hoe dat allemaal werkte, had ik ff een megagroot probleem… Stan wilde niet in de buggy, die wilde echt op de fiets, maar hoe zou ik dat dan doen… heb Helmut dus als eerste een smsje gestuurd, dat ie toch zijn hersenen eens wat meer en beter moet gaan gebruiken, want dat het zo niet opschiet. Krijg je een reactie terug ‘hoezo’ waar ik wijselijk niet meer op gereageerd heb. Ik Stan bij de hand genomen, maar die wilde niet (wat ie door krijsen en brullen heel goed liet merken), dus opgetild en ben gaan lopen… de straat uit, wilde hij gelukkig wel lopen en doorlopen dat ie deed, geweldig… We waren om 12.06u bij de h.a. en om 12.10u zouden we aan de beurt zijn, maar uhhh… werd dus 12.35u… Gaat ie daar in de wachtkamer heel lief zitten spelen om vervolgens in een ettertje te veranderen door alles op de grond te gooien, dan schaam je je dus rot, vooral omdat ie dan ook nog eens niet wil luisteren 🙁

Bij de h.a. in de spreekkamer is hij nog steeds dat duiveltje, maar zodra de h.a. hem begon na te kijken, werkte hij supergoed mee (complimentjes dat ie kreeg van mij en de dokter), niets aan de hand, terug naar huis, want het regende en aangezien we te voet waren, ben ik niet meer naar de apotheek geweest, dat doen we zodirect.

Terug naar huis was hij een echte lieverd, liep netjes mee, gaf me bij iedere stoeprand een hand voor het oversteken (normaal moet ik dat duizend x zeggen)… bijna in de straat, veranderde hij in een slakje… en ik moest toch naar toilet, dus ik maande hem, dat ie door moest lopen, dat mama het bijna in de broek deed, kwamen de buren ons tegemoet en die moesten zo lachen… en stookte hem nog een beetje op 😉
en toen, toen kwamen we thuis en veranderde het lieve ‘slakje’ in een heus duiveltje… tot 14.00u hij in ene heel stil was en in slaap gevallen was… heb hem in bed gelegd, de boel beneden opgeruimd en om half 4 weer wakker gemaakt.

We hebben lekker zitten spelen tot we gingen eten en om 7 uur vond ik het toch wel welletjes, heb hem op de bank gezet met een laatste beker drinken, maar om half 9 was ie nog aktief en stuurde ik Helmut een smsje met de vraag wat ik nu het beste kon doen… geen reactie… 9 uur nog maar een keer en wederom geen reactie en toen heb ik dus gesmst, dat ie van mij niet hoefde te verwachten dat als iemand van zijn familie belt, ik de telefoon opneem. Ze hebben allemaal zijn mobiele nummer moeten ze hem daar maar op bellen… en vanochtend heb ik een foto gesmst voor Fleur… want ging de krant pakken en zaten 2 grote enveloppen in van de PSV Phoxy club… 1 voor Stan en 1 voor Fleur… het blad van Phoxy en voor de carnaval een leuke hoed…

Is ie niet geweldig 🙂
Deze foto heb ik zojuist van PhoxyClub gepikt, om jullie te laten zien, maar goed… Krijg ik van Helmut een smsje dat ie gisteren dus (om half 9) al op bed lag … heb hem gesmst dat het me geen reet meer kan schelen wat ie doet, dat dit smsje voor Fleur was en dat als ik wat te melden heb het alleen nog voor Fleur is, niet voor hem…

Stan vindt Carnaval ook helemaal niks… en dat gaat er bij Helmut niet in… zelfs naar zijn eigen kinderen luistert ie niet. Afgelopen zaterdag was de kinderoptocht… en Fleur vindt de carnaval helemaal geweldig, als baby al en nu nog steeds, maar Stan heeft het afgelopen 2 jaar over zich heen laten komen, maar nu liet hij dus heel duidelijk merken dat hij het niet leuk vindt. Vrijdag al, toen ik Fleur aan het schminken was, had ik dat idee al, want hij moest er niks van hebben, maar zaterdag werd het dus helemaal duidelijk.
Helmut had het piratenpak, wat Fleur ooit wilde hebben, gepakt en wilde dat bij Stan aan trekken, maar kind zei heel duidelijk ‘NEE PAPA’, maar papa luistert niet en trekt Stan het truitje aan, Stan begint te krijsen… Papa trekt de broek aan en Stan krijst nog harder… ‘NEE PAPA’… en komt naar mij, huilend ‘mama uit’ dus heb ik het uitgetrokken en werd ie weer stil… en als je dan tegen Helmut zegt, dat ie toch eens moet gaan luisteren, krijg je die denegrerende woorden weer ‘houd je lip’… waar ik dus niet tegen kan…
We zijn niet meer naar de kinderoptocht wezen kijken, ondanks de smsjes die we kregen van Peter… Stan sliep net toen we wilden gaan en Fleur wilde niet omdat Stan niet mee ging, dus lekker thuis gebleven, of lekker… meneer blijft op zijn luie reet zitten en mama is in huis bezig… ‘s avonds hadden we eigenlijk een verjaardag, maar wederom gooit Stan roet in ‘t eten (of hoe je het ook zegt)… op zich had ik daar geen problemen mee, want veel zin had ik niet al kan ik het goed met Piet (oudste broer Helmut) en Rianne vinden… Zei tegen Helmut dat ie wel op tijd thuis moest zijn, omdat Fleur wel meeging, dus niet pas tegen half 1 .. maar ze kwamen wel heel vroeg thuis… Helmut heeft zich (YES) doodgeschaamd vanwegen Fleur dr gedrag… kind was al moe, maar dat is dr eigen schuld, maar die begon daar in ene te janken dat ze naar huis wilde en toen Helmut had gezegd, dat ie toch zijn flesje leeg wilde drinken, maar dat ze daarna zouden gaan, bleef ze brullen… zelfs toen ze thuiskwamen jankte ze nog… en waarom, dat weet ik nog altijd niet… ze is naar bed gegaan en zou uitslapen, maar zondags stond ze om half 7 alweer beneden… Ik zat met Stan toen al beneden, want die was om half 4 wakker … was ik ook van over de zeik… ben ik ma tm do helemaal alleen met Stan, dus verwachtte eigenlijk dat Helmut eruit zou gaan, maar die gaf dus niet thuis… en ook dat heeft ie geweten… Hij was vrij, heeft deze hele week vakantie (al zou ik het helemaal niet erg vinden als ie vrijdagnacht zou gaan werken) en nog laat ie mij eruit gaan… Heb Stan droge kleren aan moeten trekken, want al had ie zaterdags nadat ie een droge luier aangekregen had geen drinken meer op, hij was drijfnat –> plast wel heel veel hiihhi…

Dan de zondag, wat een k*tdag… heb ze achter de vodden aan moeten zitten om de spullen te pakken, terwijl ik niet eens mee ging… ben echt de hele dag in huis bezig geweest en meneer heeft alleen maar zijn tas gepakt, meer niet… en owee als je daar wat van durft te zeggen… nee het is heel normaal, dat je als moeder zijnde gewoonweg 24 uur per dag bezig bent… en ik moet eerlijk bekennen, soms vind ik het ook echt niet erg om alles alleen te moeten doen, want dan weet ik zeker dat het goed gebeurd, maar als je door laat schemeren als je klaar bent met stofzuigen dat je geen kant meer op kan door de pijn in de rug (want mee helpen tafels en banken verschuiven wordt ook niet gedaan) en ze blijven dan nog op de reet zitten, dan knapt er toch echt iets, maar zelfs dan mag er niks gezegd worden … krijg je ‘houd je bek’ of ‘zeur niet zo’… en Fleur is op dat moment een schatje (ook wel een beetje om dr gedrag van de vorige dag goed te maken) wil dan wel helpen, maar kan toch niet van een kind van 8 verwachten, dat ze met een wasmand vol met natte was 2 trappen oploopt om hem boven in de droger te doen of wel soms… nee… ik vind van niet, maar meneer blijft zitten… nou dan lopen bij mij de tranen over de wangen, van kwaadheid en van pijn…

en zo kan ik nog wel uren door gaan… maar dat doe ik niet, want is toch altijd weer hetzelfde… Zo zal er nooit gevraagd worden ‘ardy hoe gaat het nu met je’… terwijl je wel altijd naar hem moet vragen… Luisteren naar mij wordt er ook niet gedaan, dus er hoeft van mij ook niet meer verwacht te worden dat ik ga luisteren… Fleur heeft dat ondertussen ook al ondervonden en die vond het maar niks, dat mama niet luisterde en die probeert nu ook echt te luisteren, al moet ik soms nog wel waarschuwen, ze probeert het, maar goed is nog een kind denk ik dan…

en nu hou ik op met mijn klaagzang.. waarom ik het allemaal neergezet heb, weet ik geeneens, want wil eigenlijk niet meer zo klagen… oooh… moet nog wel wat kwijt… ben alweer ongesteld… kan ook tussentijdse bloeding zijn, want laatste keer dat ik ongesteld werd was 5 febr., door alle stress die in me zit… ik weet het niet, maar dat het irritant is, weet ik wel… zo en nu stop ik er echt mee… ik ga mijzelf wassen en aankleden, zorgen dat Stan klaar is, dan naar appie happie en de apotheek … en misschien naar de optocht kijken vanmiddag, maar dat ligt helemaal aan Stan…

Knuffels

sinds eind november, begin december is Stan eigenlijk al verkouden, dwz hij had continu een snotneus, maar sinds vrijdag is daar (heftig) hoesten bij gekomen en zondag was het zo erg, dat ik besloot om gisteren maar eens met hem naar de h.a. te gaan. Maar ik hoef me nergens druk om te maken… alles klinkt goed en ziet er goed uit, maar zodra hij koorts krijgt, moet ik terugkomen… pffff… had ik gisteren eigenlijk direct om kunnen draaien, want toen had ie 38,1… en volgens de medische encyclopedie is dat dus koorts, want tussen de 37.5 en 38.0 is verhoging… maar goed, zorgen dat ie goed blijft drinken, komt het wel goed… wil ie niet eten, niet dwingen… en drinken doet ie wel, eten ook wel, maar minder dan anders.

Had voordat ik naar de h.a. een nieuwe thermometer gekocht… had er wel, maar die kon ik dus (ondanks dat ik ze zaterdag nog heb zien liggen) niet vinden… heb ook een oorthermometer, maar die is te groot voor zijn kleine oortjes en heeft ie altijd 35.1 haha… nu heb ik een wat duurdere, van Braun, die na 10 sec. de temp aan geeft, wat ideaal is, want normaal gesproken duurt dat dus langer en poept hij hem letterlijk en figuurlijk uit. Dat deed ie als baby al en nu nog steeds.

Hij is er gelukkig niet ziek van, want hij is zo levendig als het maar zijn kan. Gisteren echt tot het irritante aan toe… hij werd om half 6 wakker (vrijdag, zaterdag en zondag veel vroeger) en viel gistermiddag om 2 uur in slaap, heb hem in bed gelegd en om half 4 (1½ uur later) werd ie wakker… maar normaal valt ie tegen een uur of 7, half 8 in slaap, maar gisteren dus niet… het was 21.45u toen ie pas moe begon te worden en ik… ik dacht dat ik gek werd…

Knuffels

Sinds vorige week lig ik eigenlijk zowat iedere dag met Helmut in de clinch… ik kan zo goed als niks goed doen, moet ‘mijn lip’ houden als ik er wat durf te zeggen wat niet in zijn straatje past en wordt er toch wel gestoord van.

Afgelopen zondag is dus een goed voorbeeld, vanaf dat hij & Fleur thuis waren uit Eindhoven en dat Stan ‘s nachts wakker werd en hij dus gewoon bleef liggen 🙁

Maandag ging het niet echt veel beter, ondanks de koppijn en pijn in rug en knieën heb ik gedaan wat ik kon doen, maar soms laat ik de boel de boel, mag wel vind ik zelf. Maar goed, dan mist hij dus sokken in de kast, tja, als jij je spullen niet beneden in de badkamer in de wasmand doet, is dat toch je eigen schuld. Fleur daarentegen gooit voortaan alles direct in de was, maar hij dus niet en dan wordt ie kwaad als ik zeg, dat ie moet zorgen dat z’n rotzooi daar ligt waar het moet liggen als ie het dus schoon wil hebben. Dan irriteert het me dus als hij ‘s avonds op de bank gaat liggen en zijn ogen dicht doet, terwijl ik van hem mijn tijd moet besteden aan het gezin als iedereen thuis is… waarom ik wel en hij niet?? Nee, gaat ie liggen pitten en als ik dan rond 9 uur of half 10 (soms ook vroeger) naar bed ga, gaat ie ook mee, maar als ik dan durf te zeggen dat ie beter op de bank kan blijven liggen omdat ie daar dus al lag te pitten, krijg ik weer ‘hou je lip’ naar mijn kop geslingerd. Ik heb er zo de balen van en alsof dat nog niet alles is, moet ik dus wel naar zijn gezeur en geklaag luisteren, wat ik ook gewoon doe, maar toch nog te horen krijg dat ik dus nooit luister, terwijl ik alles laat voor wat het is, als hij begint te vertellen. Wie of wat is hij meer dan ik, dat ik wel moet luisteren en hij dus niet… *DIEPE ZUCHT*

en dan… dan begint de geschiedenis zich ook nog eens te herhalen hierzo… ‘t gaat ff hetzelfde als van de zomer en als in 2005 toen het met zijn vader heel slecht ging… Kwam bij mij mijn gezin gewoon op 1 toen het met ons pap slecht ging en na zijn overlijden, hier draait alles nu om zijn moeder, omdat het daar niet goed mee gaat… althans donderdag ging het niet goed, toen hebben ze Helmut ‘s avonds op zijn werk gebeld dat ie moest komen als ie weg kon, omdat het heel slecht met dr ging… en wat ben ik dan boos… als ik bel, sms of wat dan ook, krijg ik geen reactie en hij ziet dat zijn zus belt en dan reageert ie wel *grrr*
Daar kan ik dus al helemaal niet tegen, hè… en ergste is, dat je daar dus ook geen opmerkingen over mag maken en dat zegt ie dan toch ff tegen de verkeerde… Heb heel duidelijk laten merken dat het zo niet werkt, dat bij mij hij en de kinderen altijd voor gaan en dat we bij hem al ergens onderaan komen en als er wat met iemand in zijn familie is, hij helemaal geen tijd meer voor ons heeft. Nu moet ik hem wel nageven, dat hij niet met zijn zus meeging toen ze donderdag middag al belde, want hij gaat naar logopedie en gisteren is hij met Fleur naar de tandarts geweest (kies getrokken en gat gevuld), maar verder is het zijn moeder voor en zijn moeder na en aaargh… waar blijven wij???

Nee, dit gaat niet de goede kant op, al had ie wel weer een valentijnskadootje gekocht… maar ja, dat kan ie dus gekocht hebben omdat hij het echt wilde kopen, ookal had ie gezegd, dat ie niet aan die onzin meedeed of hij heeft het gekocht, omdat ie wist dat wij ook een kadootje voor hem hadden… Fleur & Stan hebben een beeldje gekocht (collector’s item staat erop) met een tekst erop ‘iedereen kan vader worden, maar het is wat anders om een  pappa te zijn’ en ik heb een boxershort gekocht (kon niks anders vinden) met een uhhh tekst erop… Fleur heeft hem uitgekozen en nu weet ze gelukkig nog niet wat het allemaal betekent, maar jeetje… ‘beter een takje dat kriebelt, dan een boomstam die wiebelt’ staat er op hahahaha….. Gelukkig zag ie de humor er wel van in, maar voor hetzelfde geld was ie er niet blij mee geweest, nu kregen we gelijk te horen dat ie die wel meeneemt naar de voetbal vanmiddag (als het doorgaat)…

Het slapen van Stan gaat echt op en af…
en wat was ik van de week toch weer over de zeik, toen ik op Stan zijn kamer kwam om half 6 (Fleur was toen ook net wakker)… Helmut had voor mij gewone pampers mee moeten brengen omdat Stan dus al verschillende keren zeiknat wakker geworden was in zijn AH pampers, terwijl we daar overdag dus geen probleem mee hebben… nee brengt die eikel (sorry) pamperbroekjes mee, want dat kon ook wel… Nou niet dus… had zo’n meelij met Stan toen ik op zijn kamer kwam… trapte gelijk in het nat *bah* en hij stond met zijn beentjes wijd, liep ook zo… echt heel zielig… zijn broek, boxershort EN sokken waren drijfnat. Hij liep heel moeilijk met zijn beentjes wijd naar zijn bed om zijn knuffeldekentje te pakken en riep de hele tijd ‘mama bah mama bah’… helemaal over de zeik heb ik dus een smsje gestuurd, dat hij moet LUISTEREN als ik iets zeg en dat ie dus het haasje was als ie thuis zou komen… dit was woensdag trouwens… Kreeg ik een reactie terug dat ik niet moest overdrijven, nou toen flipte ik… Ik heb Stan gewoon onder de sproeier moeten zetten, omdat ie stonk naar… gelukkig had ie alleen maar geplast, maar dan nog, dat kan verrekte stinken… En toen ie dan eindelijk om 12.40u thuis kwam (want als ie op woensdagmiddag moet trainen kan ie wel op tijd thuis zijn, omdat ie dan weer om 12.55u richting Virtus moet om de f-jes te trainen, heb ik de drijfnatte boxershort, sokken en broek onder zijn neus gehouden, of beter gezegd,  heb het in zijn gezicht gewreven, zo kwaad als ik nog was… maar zelfs dan krijg je nog te horen dat je je niet aan moet stellen, want valt toch wel mee… zelfs Fleur (die er normaal geen problemen mee heeft om te helpen) vond het te vies om vast te pakken.
Maar goed … slapen van Stan is dus nog altijd hetzelfde, al zitten er nu wel dagen tussen dat ie tot 7u, half 8 slaapt… Vanochtend was ik wel een beetje teleurgesteld… sliep hij gisteravond pas tegen half 10, vanochtend om half 6 was ie alweer wakker 🙁 maar goed, heeft bij mij in bed gelegen, maar na half uurtje ben ik met hem naar beneden gegaan, want hij stond (met zijn gezicht ‘in’ de tv) nick jr te kijken en doet dan mee, als er een dansje gedaan wordt, maar dan begint het ‘schoteltje’ waardoor we boven ook dig.tv kunnen kijken te storen en tja, dan is het niet leuk tv kijken natuurlijk. Om kwart voor 7 kwam Helmut (pas) thuis van zijn werk en heeft Fleur (lag om half 9 gisteravond in bed en was net als Stan ook om half 6 al wakker) boven de kadootjes gepakt en moest echt dr lach inhouden…

Nou ja, ik ben benieuwd hoe onze dag vandaag gaat verlopen, want eigenlijk moet ie voetballen, maar in sommige regio’s is het allemaal al afgelast en Helmut hoopt dat het hier straks rond de klok van 9uur ook afgelast is… ik hoop dat het doorgaat, al drijft Stan me met zijn ‘huil’ gedrag (wat hij al 3 dagen heeft en alleen omdat ik hem dus niet de zin geef). Hij moet namelijk uit in Etten-Leur en al ging het gisteren wat beter met zijn moeder (de temp was nu normaal –> was donderdag veel te hoog) als ze dan bellen, kan hij niet zomaar weg… klinkt heel hard, maar dat heeft ie zelf in de hand gewerkt.

Allemaal een fijn weekend.

knuffels